21 Δεκεμβρίου: Χειμερινό Ηλιοστάσιο – Ηρακλής και Διόνυσος

Η 21η Δεκεμβρίου είναι αστρονομικά η μεγαλύτερη νύχτα του έτους και αυτή παραμένει σταθερή για τρεις νύχτες. Τρεις εσπέρες.

Η μυθολογία μας πολύ όμορφα περιγράφει ότι στη σύλληψη και Γέννηση του «Τριεσπέρου» Ηρακλέους, του «Υιού του Φωτός», ο Ζεύς ακινητοποίησε επί τρεις νύχτες την ροή του χρόνου.

Στην αρχαία ελληνική θρησκεία ο Θεός Ηρακλής είναι η πλήθυνση εκείνη του Θεού Ηλίου, που έλκει προς την Θεότητα την πύρινη (θεία, ηλιακή) ανθρώπινη συνείδηση, όταν εκείνη έχει κατορθώσει να κατακάψει τον προγενέστερο ψυχρό και βαρύ εαυτό της.

Ο Θεός Ηρακλής διαμορφώνει έναν σταθερό πύρινο διάδρομο, ανάμεσα στην διαρκή ροή της θεότητος από το πλήθος στο Εν (Θεός Απόλλων) και από το Εν στο πλήθος (Θεός Διόνυσος).

Ο «Υιός» του Αιωνίου Πυρός και του Αιωνίου Λόγου, χαρίζει στον κόσμο της θνητότητος τον προσηνή στα ανθρώπινα μέτρα εαυτό του, ως το μόνο «εσωτερικό» αίτιο που μπορεί να «πυρώσει» μία τέλεια συνείδηση.

Η σχέση Ηλίου, Ηρακλέους, Διονύσου και Χειμερινού Ηλιοστασίου είναι η ακόλουθη:

Ένα μήνα μετά την φθινοπωρινή Ισημερία ο Θεός Απόλλων έχει «φύγει» και ο Θεός Διόνυσος «έρχεται» μετά το Ηλιοστάσιο.

Το μεσοδιάστημα ανήκει στον Ηρακλή. «Τεκόμενος» στις 3 «ακίνητες ημέρες», ο Ηρακλής Ήλιος (ή Ηρακλής – Διόνυσος), ουσιαστικά «φέρνει» στον κόσμο τον Διόνυσο – βρέφος: