Πριν από λίγο καιρό, με τρόπο μεθοδικό η Τουρκία ανέπτυξε το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας, το οποίο γρήγορα έτυχε, όπως έπρεπε, της διεθνούς κατακραυγής.
Αν και αναμενόμενο, ήδη ξεκίνησαν τουρκικές ΜΚΟ να εκμεταλλεύονται το χώρο που δόθηκε λόγω της Γαλάζιας Πατρίδας και να προετοιμάζονται για νομική επίθεση και προσφυγή στην διεθνή δικαιοσύνη με σκοπό να διεκδικήσουν την επιστροφής της Κρήτης και άλλα νησιά του Αιγαίου στην Τουρκία.
Ο ισχυρισμός των τουρκικών ΜΚΟ βασίζεται ότι στη συμφωνία του Λονδίνου, την 30η Μαΐου 1913 παραχωρήθηκαν τα τρία τέταρτα της Κρήτης στην Τουρκία, όμως η Ελλάδα παραβίασε την συμφωνία και «κατέλαβε» όλο το νησί.
100 ΜΚΟ προσφεύγουν για την Κρήτη
Πάνω από 100 Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις ετοιμάζονται να διεκδικήσουν δικαστικά δικαιώματα της Τουρκίας στην περιοχή.
Συγκεκριμένα, υπάρχουν σκέψεις η υπόθεση να πάει ενώπιον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των Ηνωμένων Εθνών καθώς και των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Φυσικά η κίνηση που ετοιμάζουν οι οργανώσεις θα γίνουν από κοινού με το Καζακστάν, την Κιργισία, το Ουζμπεκιστάν και το Αζερμπαϊτζάν, ενώ υπάρχουν επικοινωνίες με οργανώσεις και στα Βαλκάνια.
Το αποτέλεσμα που επιδιώκουν είναι να κάνουν γνωστά στην διεθνή κοινότητα τα δικαιώματα που έχει η Τουρκία βάσει του διεθνούς δικαίου πάνω σε 12 νησιά που της ανήκουν στο Αιγαίο, στην Κρήτη, τη Λιβύη, το Κιρκούκ και τη Μοσούλη, την Κριμαία και τη δυτική Θράκη.
Η τουρκική εκδοχή για την Κρήτη
Η «τουρκική γενοκτονία» στην Κρήτη Το πρακτορείο «Αναντολού» προβαίνει παράλληλα και σε μία ιστορική αναδρομή όσον αφορά το καθεστώς της Κρήτης.
Σύμφωνα με την τουρκική εκδοχή, όπως αυτή παρουσιάζεται μέσα από το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων της Τουρκίας, η Κρήτη, η οποία απέχει –όπως σημειώνεται- 180 χιλιόμετρα από τις ακτές της Μούγλα (Αλικαρνασσός), βρισκόταν υπό την κυριαρχία της Βενετίας, μέχρι που κατακτήθηκε από τον οθωμανικό στόλο στις 27 Σεπτεμβρίου 1669 μετά από έναν μεγάλο πόλεμο που διήρκεσε 24 χρόνια 4 μήνες και 16 ημέρες.
Οι Έλληνες δέχτηκαν μάλιστα με μεγάλη χαρά την κατάκτηση του νησιού από τους Τούρκους. Οι ορθόδοξες εκκλησίες, που είχαν κλείσει οι Ενετοί, άνοιξαν αμέσως.
Οι αγρότες που ήρθαν στο νησί από την Τουρκία με τις οικογένειές τους κατασκεύασαν τζαμιά, γέφυρες, βιβλιοθήκες, βρύσες. Λόγω αυτού του κλίματος ελευθερίας, πολλοί Έλληνες ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στο νησί.
Το 1760 ζούσαν στο νησί 200 χιλιάδες μουσουλμάνοι και 60 χιλιάδες χριστιανοί. Η πρώτη εξέγερση στην Κρήτη ξέσπασε το 1770, καθοδηγούμενη από τους Ρώσους, αλλά έπειτα ξεσπούσαν κι άλλες κατά διαστήματα.
Αφότου ο Μεγάλος Βεζίρης, Φαζίλ Αχμέντ Πασά, ύψωσε την τουρκική σημαία στο κάστρο του Ηρακλείου, η Κρήτη έπαψε να είναι οθωμανική λίγο πριν από τους Βαλκανικούς Πολέμους, δηλ. 241 χρόνια αργότερα.
Η ελληνική εξέγερση, όπως η Τουρκία ονομάζει την επανάσταση του 1821, κατεστάλη το 1825, αλλά το 1830 ιδρύθηκε η ανεξάρτητη Ελλάδα κατόπιν επιβολής των δυτικών κρατών.
Αμέσως μετά, ξέσπασε εξέγερση και στην Κρήτη. Αυτή η εξέγερση κατεστάλη, αλλά οι Έλληνες εξεγέρθηκαν και πάλι το 1841 και το 1859. Κατά τη διάρκεια αυτών των εξεγέρσεων διενεργήθηκαν σφαγές εναντίον των Τούρκων.
Η μεγαλύτερη σφαγή έγινε στο Σελίνο στις 16 Αυγούστου 1866.
Το νησί έγινε ελληνικό το 1909, συνεχίζει το «Αναντολού».
Τότε εκατομμύρια άνθρωποι κατέβηκαν στις πλατείες των μεγάλων πόλεων της οθωμανικής αυτοκρατορίας για να διαμαρτυρηθούν για την κατοχή φωνάζοντας «Η Κρήτη είναι η ψυχή μας, το αίμα μας», καταλήγει το τουρκικό πρακτορείο, περνώντας το μήνυμα ότι η Κρήτη βρίσκεται ουσιαστικά υπό «ελληνική κατοχή».
