Πολύ φοβούμαι ότι η οικονομική κρίση που έρχεται θα είναι χειρότερη από τις προηγούμενες
Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, ο οικονομικός πόλεμος που έπεται είναι ήδη εδώ. Στην πόρτα μας, στα σπίτια μας, τα πορτοφόλια μας.
Κι όσο εδώ στην Ελλάδα η κύρια ασχολία μας είναι πώς το ένα κόμμα θα βγάλει τα μάτια του άλλου, η καθημερινότητα θα γίνεται όλο και πιο δυσβάστακτη.
Οποιος είχε την τύχη να φύγει από την Αθήνα και άλλες πόλεις αυτό το τριήμερο, θα διαπίστωσε το κραχ που απειλεί τις τσέπες μας.
Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας η τιμή της βενζίνης έχει σκαρφαλώσει τα 2,20 ευρώ ανά λίτρο, όταν το περασμένο καλοκαίρι, και πριν πάρει φωτιά η ενέργεια, ήταν σχεδόν ένα ευρώ το λίτρο χαμηλότερη.
Αυτό σημαίνει ότι για κάθε 100 λίτρα βενζίνης που βάζουμε, επιβαρυνόμαστε 100 ευρώ σε σχέση με αυτά που δίναμε προ εξαμήνου.
Κι αυτό είναι η κορυφή του παγόβουνου. Η έκρηξη στις τιμές του φυσικού αερίου, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, ήδη έχει φέρει μεγάλες ανατιμήσεις σε βασικά προϊόντα.
Κι έρχονται τα χειρότερα, λένε οι ειδικοί.
Αν μάλιστα επιβεβαιωθούν κάποια σενάρια που μιλούν για πολεμική αναταραχή η οποία θα κρατήσει όλο το 2022 και μπορεί να φτάσει και το 2023, αντιλαμβάνεται κανείς για το βάθος του οικονομικού αντίκτυπου σε όλες τις χώρες, φυσικά στη δική μας, ασθενή, καχεκτική, ρηχή οικονομία.
Το ακόμη χειρότερο σενάριο κάνει λόγο για τελικό κλείσιμο της στρόφιγγας αερίου από τον Πούτιν. Κάτι που εφόσον γίνει, θα δούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις στις χώρες του δυτικού κόσμου.
Δεν είναι μόνο τα ευάλωτα νοικοκυριά που επιβαρύνονται από αυτή την κατάσταση. Είναι και τα μεσαία εισοδήματα, είναι και οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που κινδυνεύουν με λουκέτο, λόγω του αυξημένου λειτουργικού κόστους.
Για φανταστείτε όλους εμάς που ελπίζαμε ότι με την έξοδο από τα μνημόνια θα μπορούσαμε να στρώσουμε καλύτερα τη ζωή μας.
Για φανταστείτε τι μπορεί να συμβεί τους επόμενους μήνες στην Ελλάδα η οποία καλείται να αντιμετωπίσει μια πρωτοφανή κρίση έπειτα από 10ετή μνημόνια και με μια διετία πλήρους εξουθένωσης της οικονομίας, λόγω του κοροναϊού.
Πολύ φοβούμαι ότι έρχονται πολύ δύσκολες ημέρες. Ακόμη και οι διαβεβαιώσεις ότι δεν υπάρχει επισιτιστικός κίνδυνος δεν μπορούν να ηρεμήσουν κανέναν.
Ενας άνθρωπος, ο Πούτιν, με μια του απόφαση ουσιαστικά διέλυσε το μύθο της ισχυρής Ευρώπης. Και ξεγύμνωσε όλους εκείνους τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών που αδυνατούν να προστατέψουν τους πολίτες τους.
Που αδυνατούν να διαμορφώσουν μια κοινωνική Ευρώπη στην οποία δεν θα πληρώνουν τις κρίσεις οι λαοί.
Τι έκανε τόσα χρόνια η Δύση για να απεξαρτηθεί από τη Ρωσία;
Τι έκανε για να διαμορφώσει μια κοινή ενεργειακή πολιτική η οποία θα στοχεύει στην παραγωγή φθηνής και «καθαρής» ενέργειας;
Τι έκανε για να βοηθήσει τις φτωχές χώρες να δημιουργήσουν τέτοιες ενεργειακές υποδομές και δίκτυα που δεν θα έχουν ανάγκη κανέναν αγωγό και καμιά Ρωσία να κλείνει και να ανοίγει τις στρόφιγγες όποτε θέλει;
Αλλά και οι λαοί δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Κάθε φορά που μιλάμε για Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας αμέσως κάποιοι αντιδρούν για τα αιολικά πάρκα.
Πότε λένε για τα «μεγάλα συμφέροντα» που θέλουν να βγάλουν λεφτά και πότε για τους… ανεμιστήρες που χαλάνε το τοπίο των ελληνικών βουνών.
Και κανείς δεν αντιδρά στα fake news, ούτε καν σε κάποιους ανόητους που επιμένουν ότι πρέπει να συνεχίσουμε να παράγουμε ενέργεια με λιγνίτη, αντί να κάνουμε επενδύσεις εκμεταλλευόμενοι τον ήλιο και τον αέρα που διαθέτει η χώρα μας.
Φταίνε και οι κυβερνήσεις που αδυνατούν να αντιληφθούν ότι χωρίς επενδύσεις και χωρίς ψεύτικα λόγια και μεγάλα, η Ελλάδα θα παραμένει όμηρος του κάθε Πούτιν.
Ποιος θυμάται άραγε το αλήστου μνήμης πρόγραμμα «Ήλιος» που υποτίθεται ότι θα γινόταν χαμός από επενδύσεις στον τομέα της ενέργειας;
Και που είχε μπει και ως προαπαιτούμενο σε ένα από τα σκληρά μνημόνια της σκοτεινής δεκαετίας;
Και ποιος θυμάται την κοροϊδία με τα φωτοβολταϊκά πάρκα (και τα εκατομμύρια που φαγώθηκαν), όταν χιλιάδες αγρότες ξερίζωσαν τις καλλιέργειές τους κι έφτιαξαν «πάρκα ενέργειας» τα οποία μέσα σε λίγους μήνες κατέρρευσαν;
Αυτή, λοιπόν δεν ήταν ενεργειακή πολιτική. Και δεν είναι ορθή οικονομική πολιτική όταν δεν προλαμβάνει τέτοιου είδους κρίσεις.
Η Ελλάδα δεν είναι αυτάρκης χώρα, και πιθανότατα να μη γίνει ποτέ. Μια ζωή «γκαρσόνια» θα είμαστε, είτε μας αρέσει είτε όχι.
Τουλάχιστον, όμως, ας έχουμε τα βασικά. Ας επενδύσουμε στην ενέργεια ή στη διατροφική διαδικασία.
Ας βοηθήσουμε τους ευάλωτους να ξεπεράσουν κι αυτή την κρίση. Γιατί πολύ φοβούμαι ότι αυτή η κρίση θα είναι χειρότερη από τις άλλες, περισσότερο επώδυνη και με διάρκεια μεγαλύτερη κι από τη δεκαετή μνημονιακή περίοδο.https://www.in.gr/
Τα σχόλια είναι κλειστά.