Η τραγωδία της Κρητικιάς μάνας: Έκανε το τραπέζι στους δολοφόνους των παιδιών της

Μία δραματική ιστορία που ακόμα και σήμερα πολλοί κάτοικοι του χωριού Κακόπετρα του Νομού Χανίων, δεν μπορούν να ξεχάσουν…

Κάποιοι που ήταν τότε μικρά παιδιά, θυμούνται την τραγωδία της μάνας αυτής και λυγίζουν καθώς την περιγράφουν. Πώς μπορεί να ξεχαστεί ένα τέτοιο έγκλημα; Μία γυναίκα έχασε και τα τέσσερα παιδιά της από τους αδίστακτους τότε Γερμανούς.

Η ιστορία θα μπορούσε να γίνει ταινία. Ένα δράμα που δεν θα άφηνε κανέναν ασυγκίνητο.

Μία ιστορία που θα εξόργιζε το κοινό, αφού δεν τιμωρήθηκε ποτέ κανείς για αυτή
Πάμε τον χρόνο πίσω… Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην Κρήτη, όπου δόθηκε μια από τις πιο φονικές μάχες.

Οι Κρητικοί τότε αντιστάθηκαν με σθένος. Πολλοί Γερμανοί στην αεροαποβατική επιχείρηση στο Μάλεμε, έχασαν πολλούς αλεξιπτωτιστές.

Αυτό τους εξόργισε τόσο που ξέσπασαν στον άμαχο πληθυσμό που βρισκόταν στα γύρω χωριά.

Το 1941 τα χωριά, Κοντομαρί, Κάνδανος και Κακόπετρος του Νομού Χανίων βίωσαν εφιαλτικές στιγμές.

Είδαν μπροστά στα μάτια τους να εκτελούνται γυναίκες και μικρά παιδιά.

Ο Κακόπετρος βρίσκεται στον νομό Χανίων στο νοτιοδυτικό τμήμα του Δήμου Πλατανιά.

Οι Γερμανοί πέρασαν από εκεί γιατί ήθελαν να φτάσουν στην Παλαιοχώρα στο νότιο άκρο του νησιού, προκειμένου να προλάβουν τους Άγγλους που αναζητούσαν έξοδο στη Μέση Ανατολή.

Στον Κακόπετρο διαδραματίστηκε η τραγωδία της οικογένειας Δεσποτάκη.

Μια ανυποψίαστη και φιλόξενη κρητικιά, η Μαρία Δεσποτάκη, αναγκάστηκε να μαγειρέψει και να κάνει το τραπέζι σε γερμανούς στρατιώτες. Εκείνοι μπήκαν σπίτι της με κλεμμένες κότες στα χέρια και απαίτησαν από τη γυναίκα να τις μαγειρέψει.

Όπως περιγράφουν μάρτυρες, η Μαρία Δεσποτάκη, όχι απλά μαγείρεψε, αλλά έστρωσε και το τραπέζι, σαν να ήταν εκείνοι καλεσμένοι, προκειμένου να φάνε και να ευχαριστηθούν. Κι ας ήταν Γερμανοί. Η κρητική φιλοξενία υπερίσχυσε.

Πού να φανταζόταν η γυναίκα ποιοι ήταν οι απρόσμενοι αυτοί καλεσμένοι της… Ποιος μπορούσε να πιστέψει, πως το θράσος των δολοφόνων των παιδιών της θα έφτανε σε αυτό το σημείο.

Όταν αργότερα το έμαθε…ούρλιαζε. Με τα νύχια της, έγδαρε το πρόσωπό της… Δεν μπορούσε να πιστέψει πως αυτοί οι άνδρες που έβαλε στο σπιτικό της, ήταν οι δολοφόνοι των γιών της.

Εκείνη την εποχή στο χωριό δεν υπήρχαν ούτε νεκροθάφτες, ούτε παπάδες.

Οι γυναίκες μόνες τους έβαψαν τα παιδιά.

Το έγκλημα των Ναζί έμεινε ατιμώρητο και οι μνήμες των επιζώντων, οι οποίοι ήταν τότε μικρά παιδιά, είναι ακόμα ζωντανές.

Η σφαγή στον Κακόπετρο ξεκίνησε στις 24 Μαΐου του 1941, όταν τρεις στρατιώτες αποσπάστηκαν από την ομάδα τους και πέταξαν χειροβομβίδες σε ένα σπίτι, μέσα στο οποίο βρίσκονταν έξι γυναίκες και δύο νήπια.

Δεν δίστασαν να βγάλουν αναμνηστική φωτογραφία με έναν ετοιμοθάνατο νεαρό τον οποίο προηγουμένως είχαν γαζώσει μπροστά στα μάτια της ανήμπορης μητέρας του.

Οι Γερμανοί εκτέλεσαν την Ελευθερία Λουφαρδάκη με το παιδί στα χέρια και μετά σκότωσαν και τις άλλες γυναίκες.

Η Αγγελική Μαλανδράκη η μόνη που σώθηκε με ένα μωρό γιατί κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι. Μετά από 2 χρόνια όμως έζησε την εκτέλεση των γιών της από τους Γερμανούς.

Κτηνωδίες που ματώνουν την καρδιά. Εγκλήματα πολέμου, που δεν τιμωρήθηκαν ποτέ. Μόνο τα μνήματα των νεκρών, θυμίζουν στους απόγονους εκείνης της γενιάς, πόσο βάρβαροι ήταν οι Γερμανοί και πόσο αδίστακτα φέρθηκαν πολλοί από αυτούς.

πηγή: mixanitouxronou.gr