Καλημέρα κύριε Γενικέ. Περνάμε δύσκολες εποχές, περνάμε περίεργες εποχές.
Ναι, είναι όντως περίεργες και δύσκολες οι εποχές και βέβαια δεν έχουν να κάνουν μόνο με την πανδημία. απλά η πανδημία δυστυχώς ήταν ο καταλύτης εξελίξεων και μιλάω για αρνητικές εξελίξεις για το λαό μας και για τους άλλους λαούς, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Το βλέμμα θα πρέπει να είναι στραμμένο στην επόμενη μέρα, γιατί αργά ή γρήγορα σε ένα-δύο μήνες, σε έξι μήνες θα έχει βρεθεί το φάρμακο για την αντιμετώπιση του ιού, όμως οι συνολικότερες κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις θα είναι πολύ σοβαρότερες και πολύ βαρύτερες. Άρα ταυτόχρονα με την αντιμετώπιση αυτού του άμεσου κινδύνου που έχουμε σήμερα με την αντιμετώπιση της πανδημίας θα πρέπει το βλέμμα μας να είναι στραμμένο και στο αύριο, έτσι ώστε ο ελληνικός λαός, το κίνημά του, οι ίδιοι οι αγώνες του, οι διεκδικήσεις του να είναι δυνατοί ώστε δυνατός ο λαός μας να μπορέσει να αντιμετωπίσει την κατάσταση και κυρίως να ανοίξει το δρόμο για ένα καλύτερο αύριο. Γιατί μέχρι σήμερα όλες αυτές οι αλλεπάλληλες πολιτικές, στρατηγικές που γνωρίσαμε απ’ αυτούς που κυβέρνησαν, απ’ αυτούς που έχουν «το μαχαίρι και το πεπόνι», οι οποίοι έχουν την πραγματική εξουσία μας οδήγησαν εδώ. Άρα θα πρέπει το βλέμμα μας να είναι κοιτώντας το παρελθόν, αντιμετωπίζοντας το παρόν, αλλά βγάζοντας πολύτιμα διδάγματα για το αύριο.
Τα μέτρα τα οποία πήρε η κυβέρνηση για να αντιμετωπιστεί η όλη κατάσταση και που μπορούμε να τα δούμε ως μέτρα προστασίας των εργαζομένων και των επιχειρήσεων, σας βρίσκουν σύμφωνο;
Αν φύγουμε λίγο από την τεράστια προσπάθεια που κάνει το υγειονομικό επιτελείο, οι επιστήμονες, οι γιατροί, τους οποίους και τους σεβόμαστε και τους ακούμε, ακόμη κι αν μεταξύ τους έχουν επιμέρους η γενικότερες διαφορές, όμως απ’ την άποψη της αντιμετώπισης της υγείας του λαού, θα πρέπει να τους ακούμε. Πρέπει να πούμε καθαρά ότι κάνουν πολύ σοβαρή και υπεύθυνη δουλειά, οι περισσότεροι με αυτοθυσία είτε αναγκάζονται και διαχειρίζονται επιστημονικά τα ζητήματα σε επιτελεία είτε βρίσκονται μέσα στη μάχη, μέσα τις ΜΕΘ, στους διαδρόμους των νοσοκομείων, στα κέντρα υγείας και παντού όπου δουλεύουν οι γιατροί και οι νοσηλευτές και το υπόλοιπο προσωπικό των νοσοκομείων, είτε βρίσκονται στο προαύλιο των νοσοκομείων και στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι αναδεικνύοντας δηλαδή στην ουσία τα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει το κράτος, η κυβέρνηση, η χώρα, έτσι ώστε να προστατευθεί πραγματικά η υγεία του λαού μας. Όλους αυτούς πρέπει ο ελληνικός λαός και εμείς να τους σεβόμαστε και να παρακολουθούμε τις εξελίξεις. Από κει πέρα όμως δεν μπορεί να μένουμε σιωπηλοί σε όλο αυτό που γίνεται, το οποίο έχει μεγάλη δόση προπαγάνδας, δεν είναι όλη η αλήθεια, όπου επιρρίπτει ευθύνες στο άτομο, τις οποίες βεβαίως έχει ο καθένας, δηλαδή πρέπει να πλένει τα χέρια του, πρέπει να κρατάει τις αποστάσεις, δεν πρέπει να κάνει ενέργειες που μπορεί να φέρουν σε δύσκολη κατάσταση ευπαθείς ομάδες, τους γύρω του και τον εαυτό του. Όμως από κει πέρα δεν αναδεικνύεται το κύριο ζήτημα που είναι η κρατική, η κυβερνητική ευθύνη, και δε μιλώ μόνο για τις αιτίες που φτάσαμε ως εδώ, γιατί οι ελλείψεις σε υποδομές, σε προσωπικό είναι μεγάλες. Το ζήτημα είναι ότι με μια έξαρση πανδημίας η μαζική προσαγωγή σε νοσοκομεία ή η χρήση ΜΕΘ ή άλλων ζητημάτων που έπρεπε να αντιμετωπιστούν σε μια τέτοια κατάσταση, θα έπρεπε να έχουν προβλεφθεί, αυτός είναι ο ρόλος του κράτους, των κυβερνήσεων. Με αλλεπάλληλες και συνεχείς ευθύνες όσων διαχειρίστηκαν τις τύχες αυτού του τόπου μέχρι σήμερα, φτάσαμε να μην έχουμε μαζικές προσλήψεις υγειονομικών, να έχουμε τεράστιες ελλείψεις σε ΜΕΘ, σε κλίνες, σε υποδομές, σε εργαστήρια και να βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση. Και ξαναλέω αυτό δεν καλύπτει το γεγονός ότι πάρθηκαν κάποια μέτρα προστασίας από επιστημονική σκοπιά, από την άποψη των υγειονομικών.
Και φυσικά έχουμε και τα εργασιακά προβλήματα τα οποία είναι τεράστια και που δυστυχώς δεν απασχολούν τους κυβερνώντες. Ήδη έχουμε πάνω από 115 χιλιάδες απολύσεις, έχουμε σοβαρά προβλήματα με απλήρωτη εργασία, με καθυστέρηση δεδουλευμένων, με αναστολή συμβάσεων, με μειώσεις μισθών στο 50% και άνω σε ορισμένες περιπτώσεις, με εντατικοποίηση της εργασίας, με εκ περιτροπής εργασία, δήθεν οικειοθελείς αποχωρήσεις οι οποίες στην ουσία και με βάση καταγγελίες που έχουμε ως κόμμα, αλλά και τα σωματεία των εργαζομένων, πρόκειται για αναγκαστικές παραιτήσεις με αφορμή την πανδημία, χωρίς να έχει σχέση με κάποια πραγματικότητα ή με κάποιο υπαρκτό πρόβλημα. Χωρίς να παραγνωρίζουμε τις δυσκολίες που μπορεί να έχουν μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αυτοαπασχολούμενοι, όμως η εικόνα δυστυχώς είναι αυτή. Άρα αυτός ο κόσμος θέλει να προστατευτεί και δεν προστατεύεται με τα 800 ευρώ για 45 ημέρες. Δεν προστατεύεται με το να μένουν πάνω στο τραπέζι και να ισχύουν απόλυτα όλοι οι μνημονιακοί, αντεργατικοί νόμοι. Δεν προστατεύεται με τις ΠΝΠ, όπου ως ένα βαθμό προστατεύονται μόνο οι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, οι λίγοι δηλαδή αυτού του τόπου και τελικά το λογαριασμό τον πληρώνουν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα είτε είναι μισθωτοί στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα είτε είναι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, επιστήμονες με μπλοκάκι είτε είναι αγρότες.
Ξέρετε κ. Γενικέ, λέει τώρα η κυβέρνηση ότι τα όποια μέτρα λαμβάνονται αποβλέπουν στην προσωρινή ανακούφιση, έτσι ώστε να έρθουμε πολύ σύντομα στην κανονικότητα. Δηλαδή να μην ισχύσουν τίποτα από όλα αυτά που είναι επιβαρυντικά για τους εργαζόμενους -γιατί κακά τα ψέματα, το να χάνει το μισθό του, τη δυνατότητα να έχει μια εξασφαλισμένη θέση εργασίας, να είναι σε αναστολή η σύμβασή του- πιστεύετε ότι αυτό για πολλές περιπτώσεις θα έχει μόνιμο χαρακτήρα; Δηλαδή ότι αλλάζουν οι εργασιακές σχέσεις με αφορμή την πανδημία;
Αυτή ακριβώς είναι η ανησυχία μας και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, είναι και η βεβαιότητά μας. Και αυτή η βεβαιότητα, η μεγάλη ανησυχία για το ότι αυτά τα μέτρα έρχονται τελικά για να μείνουν, εδράζεται και στην πείρα του παρελθόντος. Δεν υπάρχει μέτρο που να πάρθηκε κάτω από ειδικές συνθήκες και να μην έμεινε, με διάφορες υπαρκτές κι ανύπαρκτες δικαιολογίες και αιτιολογίες, στις περισσότερες περιπτώσεις ανύπαρκτες, που να μην έχει μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα και να μην έχει κατοχυρωθεί στην πράξη. Και αυτό είναι που λέμε καθαρά από τώρα. Γι’ αυτό λέμε ότι δεν πρέπει να μένουμε σιωπηλοί, δεν πρέπει να κλείσουν τα στόματα, πρέπει να αναδεικνύουμε αυτά τα ζητήματα.
Άλλωστε, βλέπουμε ότι αυτά τα μέτρα που παίρνονται -υποτίθεται προσωρινά- να είναι σε βασικές στρατηγικές της ίδιας της ΕΕ. Αν κοιτάξετε, τον προηγούμενο χρόνο, πριν την πανδημία, πριν από το Γενάρη του 2020, τον Δεκέμβρη του 2019, όλο το χρόνο, τα μηνιάτικα δελτία του ΣΕΒ, θα δείτε ότι όλα αυτά περί αναστολής συλλογικών συμβάσεων, περί μείωσης προσωπικού, περί οικειοθελών αποχωρήσεων που γίνονται αναγκαστικές παραιτήσεις, περί μειώσεων μισθών και άλλων, επιδομάτων, υπερωριών κλπ, εντατικοποίησης της εργασίας, εκ περιτροπής εργασία, τηλε-εργασίας, ή μια σειρά ζητήματα που θίγουν τον εργαζόμενο άνθρωπο και τα δικαιώματά του υπάρχουν καταγραμμένα όχι απλώς ως πρόθεση, αλλά ως πρόταση και ως απαίτηση από τον ΣΕΒ να υλοποιηθούν από την κυβέρνηση.
κ. Γενικέ, συζήτηση, κουβέντα, ότι ενδεχομένως η πανδημία επισπεύδει τις διαδικασίες για πρόωρες εκλογές. Πιστεύετε ότι θα έχουμε πρόωρες εκλογές;
Το ζήτημα δεν είναι τι πιστεύω εγώ, το ζήτημα είναι τι πιστεύει και τι τελικά θα πράξει η κυβέρνηση. Το σίγουρο είναι ότι με αυτή την πανδημία και με το τέλος της, ή με το τέλος της νέας αρχής της, της νέας περιόδου, αλλά και με τα μέτρα τα οποία παίρνονται και με την κρίση, η οποία είναι ήδη προ των πυλών, σε εξέλιξη, σε διεθνές επίπεδο και με το γεγονός ότι η εκτίμηση και όλων των διεθνών οργανισμών -ΟΟΣΑ, ΔΝΤ, κ.ά- είναι ότι η οικονομική κρίση στην Ελλάδα θα είναι πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ και θα κρατήσει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ακριβώς λόγω της διάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας, της εξωστρέφειας που λέμε, ότι κυρίως στηρίζεται στον τουρισμό, στις μεταφορές, ιδιαίτερα στη ναυτιλία, κλάδοι που είναι πιο επιρρεπείς -να το πω έτσι- στη διεθνή κρίση και με μεγαλύτερες επιπτώσεις.
Άρα όλα αυτά τα ζητήματα θα καθορίσουν και την επόμενη μέρα. Δηλαδή μια κυβέρνηση, μια αστική κυβέρνηση, όπως είναι η σημερινή, θα αναγκαστεί να τη διαχειριστεί. Διότι θα πρέπει να πει στον ελληνικό λαό το πρόγραμμά της, θα πρέπει να μιλήσει εάν προτίθεται να βάλει νέα μνημόνια, ενώ εξελέγη τον περασμένο Ιούλιο, με διάθεση να περάσει την κρίση, να πάμε σε ανάκαμψη, επενδύσεις, με άλλες εκτιμήσεις, με άλλους ακόμα και κατατεθειμένους προϋπολογισμούς. Άρα, αντικειμενικά θα έρθει αυτό το ζήτημα.
Βεβαίως, ετοιμάζεται το έδαφος ώστε να υπάρχουν ευρύτερες αστικές συγκλίσεις ανάμεσα σε κόμματα, τα οποία υιοθετούν βασικά τη γραμμή στην ίδια κατεύθυνση, που λέει ότι “συμφωνούμε με την ΕΕ, με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της ΕΚΤ, συμφωνούμε σε βασικά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, που έχει να κάνει με τις σχέσεις μας με τις ΗΠΑ και τις βάσεις τους στην Ελλάδα και με το ΝΑΤΟ και τι θα κάνουμε εκεί. Ότι συμφωνούμε σε μια σειρά ζητήματα που αφορούν ότι πρέπει να φοροαπαλλαγεί το κεφάλαιο, το μεγάλο κεφάλαιο και πάει λέγοντας”.
Αυτά τα κόμματα είναι η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ βασικά κι από κει και πέρα θα γίνει και προσπάθεια -αν θα καταλήξουν δεν το ξέρουμε- μπορεί να έχουμε και κυβερνήσεις τέτοιου χαρακτήρα. Αν αυτό δεν καταστεί εφικτό, δεν αποκλείεται η προσφυγή και σε εκλογές, σε πρόωρες κάλπες. Το ζήτημα είναι ο ελληνικός λαός τι θα κάνει μέσα σε όλα αυτά. Και εμείς του λέμε από τώρα να δυναμώσει αυτούς τους ανθρώπους, αυτό το κόμμα, αυτό το κίνημα, αυτούς όλους που αγωνίζονται σταθερά στο πλευρό του, που θα αναδείξουν τα ζητήματα, που έχουν εναλλακτικές προτάσεις, οι οποίες είναι οι μόνες ρεαλιστικές στη σημερινή εξέλιξη. Και αυτές οι προτάσεις είναι του ΚΚΕ. Σε αυτή την πεπατημένη, στον ίδιο δρόμο με επιμέρους διαχειρίσεις και αλλαγές δήθεν πολιτικών στην ίδια γραμμή, δεν θα πάμε καθόλου καλά σαν λαός, σαν χώρα, συνολικότερα αν θέλετε η Ευρώπη. Χρειάζεται συνολική αλλαγή ρότας.
Να σας ευχαριστήσουμε πάρα πολύ.
Εγώ σας ευχαριστώ.
Την επόμενη φορά να τα πούμε από κοντά.
Βεβαίως και να είναι όσο πιο σύντομα γίνεται αυτό. Και καλό Πάσχα! Ε, θα το φάμε το αρνί. Εγώ παρότι Ρουμελιώτης μπορεί να μην το φάω στη Λιβαδειά ή στη Λαμία, αλλά στο σπίτι μου στην Αθήνα μπορώ και στο φούρνο να το ψήσω, να ανάψουμε λίγα κάρβουνα και να ψήσουμε.
Με το καλό σας εύχομαι.
