Μία ώρα πριν την προγραμματισμένη έναρξη της εξοδίου ακολουθίας του Μανώλη Λιδάκη στον Άγιο Μηνά, ο Μητροπολιτικός Ναός είχε ήδη γεμίσει από πλήθος κόσμου.
Με ένα λευκό τριαντάφυλλο στο χέρι ή μια αγκαλιά λουλούδια, απλοί άνθρωποι βάδιζαν σιωπηλά προς το φέρετρο του αγαπημένου τους Μανώλη, για να του απευθύνουν το τελευταίο αντίο.
Ανάμεσα στο συγκεντρωμένο πλήθος, ο Μανόλης Κονταρός, καθηλωμένος στο αναπηρικό αμαξίδιο του έπειτα από το σοβαρό τροχαίο ατύχημα που λίγο έλειψε να του στερήσει τη ζωή, προχώρησε με συγκίνηση και δάκρυα στα μάτια, για να συλλυπηθεί την οικογένεια του Μανώλη Λιδάκη.
Η στιγμή της συνάντησής του με τον αδελφό του Μανώλη, τον Γιάννη Σπυρλιδάκη, ήταν βαθιά συγκινητική. Οι δύο άνδρες αγκαλιάστηκαν σφιχτά, αφήνοντας τα δάκρυά τους να μιλήσουν εκεί όπου οι λέξεις ήταν περιττές.
Μέσα σε αυτή την αγκαλιά, που έμοιαζε να κουβαλά όλη τη θλίψη αλλά και τη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής, αντάλλαξαν χτυπήματα στην πλάτη, σε μια σιωπηλή προσπάθεια να δώσουν κουράγιο ο ένας στον άλλον.
Ο Γιάννης Σπυρλιδάκης, μια σπουδαία φωνή της κρητικής και λαϊκής μουσικής σκηνής, είχε και ο ίδιος αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στο ελληνικό τραγούδι κατά τη δεκαετία του ’90 και όχι μόνο.
Μια στιγμή πόνου, μια στιγμή βαθιάς ανθρώπινης σύνδεσης, που θύμισε σε όλους ότι η μουσική ενώνει, ακόμα και πέρα από τη ζωή.