«∆ιό εγείρεσθε, άγωμεν εντεύθεν, από του θανάτου εις την ζωήν, από της φθοράς εις την αφθαρσίαν, από του σκότους εις το αιώνιον φως» .
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Μέσα στο ιλαρό φως, που οι αναστάσιμες λαμπάδες αντανακλούν στα πρόσωπα και στις καρδιές των Πανορθοδόξων, αυτή την ολόφωτη βραδυά, τη Λαμπρή της Πίστης και του Γένους μας, τούτο το φως, που διακρατεί άσβεστο, στο προσκυνητάρι της καρδιάς, το καντήλι της πίστης και την ελπίδα της προσωπικής και της συλλογικής μας Ανάστασης, στρέφομαι με αγάπη και πνευματική ευφροσύνη στα ευλογημένα πρόσωπά σας και σας εναγκαλίζομαι με πατρική αγάπη, απευθύνοντας το νικητήριο παιάνα της Πίστεώς μας!
Προστρέχω, σήμερα, στη γλυκύφθογγη και εμπειρική φωνή του Αγίου Πατρός Επιφανίου Κύπρου, για να λάβω ψηφίδες μόνον από τον μοναδικού κάλλους και υψηλών νοημάτων και εννοιών λόγο του «εις την εν τω άδη του Κυρίου κατάβασιν» και σας απευθύνω, μαζί του, την διαρκή και αιώνια πρόσκληση της Αγίας μας Εκκλησίας, που μας καλεί με πνεύμα λεβεντιάς και μεγαλείου σε μια «σωτήρια έγερση», σε μια «ιερή φυγή», σε μια ανατρεπτική «αλλαγή», που έρχεται στη ζωή μας και στην ιστορία του κόσμου ως δώρο και δωρεά της Ανάστασης του Χριστού μας!
Ας ακούσομε την ανατρεπτική και σωτήρια φωνή του Αναστάντος Κυρίου μας, όπως ο Άγιος Πατήρ καταθέτει στο εκχύλισμα της χαριτωμένης ψυχής του: «∆ιό εγείρεσθε, άγωμεν εντεύθεν, από του θανάτου εις την ζωήν, από της φθοράς εις αφθαρσίαν, από του σκότους εις το αιώνιον φως. Εγείρεσθε, άγωμεν εντεύθεν, από της οδύνης εις ευφροσύνην, από δουλείας εις ελευθερίαν, από φυλακής εις την άνω Ιερουσαλήμ (…) από της γης εις τον ουρανόν. Επί τούτο γαρ απέθανον, και ανέστην, ίνα και νεκρών και ζώντων κυριεύσω. Εγείρεσθε, άγωμεν εντεύθεν· ο γαρ Πατήρ μου ο ουράνιος το απολωλός εκδέχεται πρόβατον» .
Μας αφυπνίζει ο Άγιος Πατήρ, προτρεπτικά και δυναμικά, Ορθόδοξα και λειτουργικά, «δανείζοντας» τη φωνή του στον Αναστάντα Χριστό μας, ο Οποίος με φωνή σταθερή, κραταιά και βεβαία, προσκαλεί όλους μας:
«Γι’ αυτό σηκωθείτε, ας φύγουμε από εδώ, από τον θάνατο στη ζωή, από τη φθορά στην αφθαρσία, από το σκοτάδι στο αιώνιο φως. Σηκωθείτε, να φύγουμε από εδώ, από την οδύνη στην ευφροσύνη, από τη δουλεία στην ελευθερία, από τη φυλακή στην άνω Ιερουσαλήμ, από τα δεσμά στην άνεση, από τη σκλαβιά στην τρυφή του Παραδείσου, από τη γη στον ουρανό. Γι’ αυτόν τον σκοπό πέθανα και αναστήθηκα, για να γίνω Κύριος νεκρών και ζωντανών. Σηκωθείτε, να φύγουμε από εδώ, διότι ο ουράνιος Πατέρας μου περιμένει το χαμένο πρόβατο» .
Και σε άλλο σημείο της θεσπέσιας αυτής ομιλίας, ακούμε τη φωνή του Δεσπότου Χριστού να προτρέπει, στο πρόσωπο του Αδάμ, κάθε έναν άνθρωπο, λέγοντας· «Έγειρε, ο καθεύδων. Ανάστα εκ των νεκρών· εγώ ειμι η ζωή των νεκρών. Ανάστα, πλάσμα το εμόν, ανάστα, μορφή η εμή, και κατ’ εικόνα εμήν γεγενημένη. Έγειρε, άγωμεν εντεύθεν» .
Πόσο συγκλονιστικά και συνάμα ελπιδοφόρα είναι αυτά τα λόγια! Πόσο ανατρεπτικά και λυτρωτικά στις σύγχρονες συνθήκες των ποικίλων πτώσεων και εγκλωβισμών! Ακούμε τον Κύριό μας να λέγει στους πρωτοπλάστους και, στα πρόσωπά τους, σε κάθε έναν άνθρωπο· «έγειρε», «ανάστα», «άγωμεν εντεύθεν», δηλαδή «σήκω», «αναστήσου», «πάμε να φύγουμε από εδώ». Ας μου επιτραπεί να το πω «Κρητικά»· «αντέστε, σηκωθείτε, αναστηθείτε»!
Πόσο, αλήθεια, αδελφοί μου, οι λόγοι αυτοί τονώνουν το φρόνημα και την πίστη μας! Την πίστη του Σταυρού και της Ανάστασης, του Κενού Μνημείου! Πόσο έρχονται να αγγίξουν την καθημερινότητα της ζωής, των επιλογών, των πτώσεων και των αδιεξόδων μας! Πόσο μαρτυρούν την αγαπητική αναζήτηση του Θεού σε κάθε ένα πλάσμα Του, χωρίς «ταμπέλες» και «αποκλεισμούς»! Πόσο μαρτυρούν ότι ο Θεός δεν μας έπλασε για τον Άδη και τον θάνατο, αλλά για την αθανασία και την αιώνια μαζί Του κοινωνία και χαρά! Πόσο αποκαλύπτουν μπροστά μας το μεγαλείο της Αγάπης και της Πρόνοιας του Θεού, που θέλει «πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» , που ξέρει να ελεεί πλουσιόδωρα «τον έσχατον καθάπερ και τον πρώτον» !
Φωτόμορφα παιδιά της Εκκλησίας,
Μέσα σε τούτο το πανηγύρι της Λαμπρής, σας παρακαλώ εγκάρδια να ακούσομε τη σωτήρια φωνή του Αναστάντος Χριστού μας, να εξέλθομε από κάθε λογής «Άδη», που σκοτινιάζει απειλητικά τη ζωή και τα πρόσωπά μας, να σηκωθούμε από κάθε πτώση και έκπτωσή μας, να ελευθερωθούμε από τα ποικίλα «δεσμά» κάθε αστοχίας που μας αποπροσανατολίζει από τη στοχοθεσία της αιωνιότητας, να βαδίσομε, «αγαλλομένω ποδί», στο δρόμο του Γολγοθά που μυρίζει Ανάσταση, να ζήσομε αιώνια μαζί Του, στην ατελεύτητη ευφροσύνη της Βασιλείας Του, «Πάσχα κροτούντες αιώνιον»!
Σας ασπάζομαι αναστάσιμα, όλα τα φωτόμορφα πρόσωπα του πληρώματος της Τοπικής μας Εκκλησίας, τα απόδημα παιδιά του Τόπου μας και κάθε έναν άνθρωπο, «έμψυχη εικόνα» του Αναστάντος Κυρίου μας!
Χριστός ανέστη, αδελφοί μου! Αληθώς ανέστη ο Κύριος!
Με ολόθερμες πατρικές ευχές
Ο Μητροπολίτης
† Ο Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Πρόδρομος
