Ρέθυμνο: “Είμαι επιζώσα σοβαρής όψιμης εκλαμψίας”

Η Αλκυόνη Χριστοδουλάκη, έξι μήνες περίπου μετά τη γέννηση του πρώτου της παιδιού, μιλάει για την περιπέτεια υγείας που έζησε μέρες μετά την πρώτη φορά που το κράτησε αγκαλιά.

Στην ανάρτηση της αναφέρεται στην κόλαση που έζησε, αναλύοντας όλα όσα συνέβησαν στα νοσοκομεία όπου νοσηλεύτηκε, τις ιατρικές παραλείψεις, τις ατυχείς συγκυρίες και τις ώρες που βρέθηκε στο χείλος του θανάτου.

Όπως η ίδια αναφέρει, στόχος της δημοσιοποίησης της ιστορίας της είναι να ενημερωθούν όσοι περισσότεροι άνθρωποι γίνεται για τη σοβαρότητα της προεκλαμψίας και εκλαμψίας, και τις επιπλοκές αυτών, ώστε να μη βρεθούν απροετοίμαστοι σε μια τέτοια συνθήκη, όπως δυστυχώς βρέθηκε η ίδια.

Στην ανάρτηση της αναφέρει: 

“Η πρώτη φωτογραφία τραβήχτηκε μια μέρα πριν γεννήσω. Η δεύτερη 20 μέρες αργότερα, όταν πέθαινα σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Όταν είχαν σπάσει όλες οι φλέβες μου μετά από καθετήρες και αιμοληψιες, μετά από τους σπασμούς και τα χτυπήματα από τη μάχη μέσα μου.
Σε ένα δωμάτιο το οποίο την τριτη μέρα της νοσηλείας αντίκρισαν οι δικοί μου άνθρωποι ντυμένο με πεταμένα ματωμένα ιατρικά υλικά στο πάτωμα, απο τη βιασύνη των γιατρών να με σώσουν.

Είμαι επιζωσα σοβαρής οψιμης εκλαμψιας.
Και δε θα είμαι ποτε ξανά μεσα μου ο ίδιος άνθρωπος. Πότε ξανά η ίδια Αλκυονη. Θα θυμάμαι ότι κάποτε υπήρξα κάποια άλλη, κάποια που είχε διαφορετικό αξιακό σύστημα και ένα τεράστιο τραύμα λιγότερο στην ψυχή της.

Γέννησα στο νοσοκομείο Ρεθύμνου. Στην εγκυμοσυνη μου με παρακολουθουσαν και ιδιώτης και νοσοκομειακος γιατρός.

Ποτε κανείς τους δε μου μίλησε για την εκλαμψια. Είπαμε μια κουβέντα για την προεκλαμψια, αλλά μιας και δεν ανέβαζα πίεση στην εγκυμοσυνη, δεν ξανασυζητηθηκε. Είχα μιλήσει στην ιδιώτη και για οπτικές διαταραχές αλλά πέρασε χωρίς να ακουμπήσει.

Δε γνώριζα καν ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο μετά τον τοκετο. Διάβαζα όσο μπορούσα για τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όμως δεν έψαξα ιατρικές επιπλοκές για μετά. Δεν ήξερα. Δε φαντάστηκα. Έπρεπε ίσως να έχω αφήσει στην άκρη τις ευχαριστες προετοιμασίες για το δωμάτιο του μωρού και να διαβάσω κι άλλο, να υποκριθώ εγώ το γιατρό του εαυτού μου μπας και σωθω.

Γέννησα με επείγουσα καισαρικη. Την ημέρα του εξιτηριου, βρέθηκα θετική εγώ και το μωρο από κοβιντ που κολλήσαμε στην κλινική. Μεταφέρθηκαμε στην κλινικη κοβιντ, σε ένα δωμάτιο με μια τρύπα στο ταβάνι που έσταζε. Μείναμε 3 μέρες κ επιστρέψαμε σπίτι μας.
4 μέρες αργότερα υπέφερα από ασταμάτητο και ανυπόφορο πονοκεφαλο, δε μπορούσα να κοιμηθώ, νόμιζα ότι είναι από τον κορωνοιο. Μέχρι που μετρήσαμε πίεση 160 κ 90. Εγώ υποτασικη όλη μου τη ζωή.

Την επόμενη μέρα πήγαμε στα επείγοντα, και μετά από 12 ώρες εκεί, με μετρήσεις πίεσης να εχουν χτυπησει μέχρι και 190 , γνωματεύσεις από πολλές ειδικότητες, μια αποφραξη τραχηλου από τη μαιευτική,ξανα κατω στα επείγοντα, οπου αποφασίστηκε η αμεση διακομιδη μου στο Βενιζελειο νοσοκομείο στο Ηράκλειο. Δε θα ξεχάσω ποτέ τον ειδικευομενο παθολογο στα επείγοντα του Ρεθύμνου που, παρόλο που δεν ήξερε τι έχω, παρόλο που είχε γνωματεύσεις για να επιστρέψω σπίτι μου, δε με άφηνε να φύγω, ώσπου αποφάσισε ενας νευρολόγος να πάω Ηράκλειο.

Εκεί ξεκίνησε ο εφιάλτης. Περιμένοντας μια μαγνητική, έπαθα αφασια, παρελυσα δεξιά, έχασα τη φωνή μου, έπαθα μια επιληπτικη κρίση και έπεσα σε κωμα για δύο μέρες.

Οι νευρολογοι δεν ήξεραν τι συμβαίνει,δεν ήξεραν πότε και αν θα ξυπνήσω, μου έκαναν παρακέντηση και μου χορήγησαν κοκτέιλ φαρμάκων για ολες τις πιθανότητες. Αντιβίωση,κορτιζόνη, αντιυπερτασικά, μαγνησιο.. Οι άνθρωποι μου με έχαναν, κάθονταν στο προσκεφάλι μου ακούγοντας την καρδιά μου να χτυπα σε μηχάνημα, με τρόμο για τη στιγμή που θα σταματούσε. Τη δεύτερη μέρα ξύπνησα και μεταφέρθηκα στη ΜΑΦ.
Έπειτα από 5 μέρες πήρα εξιτήριο.

Εκλαμψια. Αναστρέψιμη εγκεφαλοπαθεια. Όλα αναστρέψιμα ευτυχώς.

Σήμερα είμαι εδώ, μετά από 2 αξονικες εγκεφάλου, 5 μαγνητικές εγκεφάλου, μια οσφυονωτιαια παρακέντηση, 2 εγκεφαλογραφηματα, 2 αξονικες κοιλιας και άπειρες αιματολογικες.

Η προεκλαμψια είναι μια γνωστή επιπλοκή της εγκυμοσύνης. Η εκλαμψια ευθύνεται για 50.000 περιγεννητικους θανατους παγκοσμιως. Η οψιμη εκλαμψια, στις 2 εβδομάδες που συνέβη σε μένα είναι εξαιρετικά σπάνια. Θεωρητικά οι ειδικοί θα έπρεπε να γνωρίζουν. Ακόμα κ αν δεν το έχουν συναντήσει.

Παίζω συχνά στο μυαλό μου αυτές τις τρεις λέξεις. Αυτές τις λέξεις που άκουσα από τόσους γιατρούς. “Είσαι πολύ τυχερή”. Κ αναρωτιέμαι,γιατί εν ετει 2022 χρειάζεται να είσαι τυχερή με μια γνωστή σοβαρή επιπλοκη της εγκυμοσύνης, για την οποία υπάρχουν συμπτώματα κ θεραπεία;

Οι νευρολογοι που με κούραραν δεν είχαν συναντήσει ποτε παρόμοιο περιστατικό. Μόλις συνήλθα κάπως άρχισα να μελετάω. Έπειτα από πολύ διάβασμα επιστημονικων αρθρων και μελετών στην παγκόσμια βιβλιογραφία και φυσικα μετά από δεύτερες και τρίτες γνώμες γιατρών, άρχισα να καταλαβαίνω κι εγώ τι μου συνέβη.

Μέσα στα σημάδια μέσα μου που άφησε αυτή η κόλαση, ξεπηδούν αναλαμπές απο τις ώρες της αφασίας, πριν την κρίση. Που βρισκόμουν εκεί, αλλά δεν μπορούσα να το πω. Θυμάμαι απέναντι μου έναν επιμελητή, δε θα ξεχάσω ποτέ, ποτέ το πρόσωπο του, να κρατά ένα στυλό και να μου ζητά να το ονοματίσω. Κ εγώ προσπαθούσα, με όλη τη δύναμη της ψυχής μου προσπαθούσα να πω ότι είναι ένα ρημαδοστυλο, όμως αντ αυτού έβγαιναν άναρθροι ήχοι από το στόμα μου. Και θυμάμαι πως παρακαλούσα να μη με εγκαταλείψουν, να μου δώσουν ακόμα μια ευκαιρία να το πω σωστά, να μην πιστέψουν ότι δεν είμαι εκεί. Θυμάμαι πως φοβόμουν.

Ίσως με τον καιρό ξεθωριάσουν στο μυαλό μου αυτά τα καρέ που παίζουν και με στοιχειώνουν.
Δε θα ξεθωριάσει όμως το ότι το μωρο μου ήταν 2 εβδομάδων όταν το αποχωρίστηκα για δέκα μέρες, χωρίς να μπορώ να το δω, να το ζήσω, να το ταισω, οντας σε ένα νοσοκομείο όπου ήταν πιθανό να πεθάνω.

Δε θα ξεθωριάσει το ότι επέστρεψα σπίτι μου ανήμπορη, σε μια φάση της ζωής μου που θα έπρεπε να έχει μόνο ομορφιά.

Δε θα ξεθωριάσει ο φόβος που είχα μήπως από τα κενά μνήμης λόγω των φαρμάκων ξεχνούσα λέξεις και σκέψεις και δεν ένιωθα ποτε ξανά ο εαυτός μου.

Δεν ξέρω ποιος έπαιξε με τη ζωή μου ή ποιος με υπολόγισε ως τόσο ασήμαντη.

Δν ξέρω ποιος πήρε την απόφαση ότι είμαι τόσο αναλωσιμη που δεν πείραζε να περάσει το μωρο μου 10 μέρες νεογέννητο ή για πάντα, χωρίς εμένα.

Δν ξέρω ποιος κοιμάται ήσυχος τα βράδια όταν εγώ, 3 μήνες μετα τη γεννα, ακόμα δν είχα μπορέσει να σταθώ αρκετά όρθια ώστε να πλύνω το παιδί μου μόνη μου.
Ας τα βρει με το κάρμα του.

Η ανάγκη μου να γράψω αυτό το κείμενο ήταν επιτακτική.
Ώστε ακόμα κ αν ένα άτομο που περιμένει παιδί ή προγραμματιζει εγκυμοσύνη, τυχει να το διαβασει, να ξέρει. Να γνωρίζει και να διεκδικήσει τη θεραπεία του. Να αναγνωρίσει τα συμπτώματα που εγώ δεν αναγνώρισα. Και οι γιατροί μακάρι να συμβαδίζουν με τις εξελίξεις της ιατρικής. Όσο μπορούν να μαθαίνουν. Είναι ραγδαία η πρόοδος της επιστήμης σας.

Από το 2013 σύμφωνα με τον Αμερικανικό Συλλογο Μαιευτηρων και Γυναικολόγων, η πρωτεΐνη στα ούρα δε θεωρείται απαραίτητη προϋπόθεση για διαγνωση προεκλαμψιας.
Αρκούν η υψηλή πίεση και τουλάχιστον ακόμα μια από τις απαραίτητες ενδείξεις.

Όπως μου είπε ένας από τους μαιευτηρες που μίλησα μετά την περιπέτεια “Όταν 2 βδομάδες μετά τη γεννα φτάνεις να βρισκεσαι στο νοσοκομείο επειδη έχεις επίμονο κ τόσο έντονο πονοκέφαλο και πίεση, ΕΙΝΑΙ αυτό που κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια”.

Εχω ακομα λιγο δρομο μπροστά μου αλλα ειμαι καλά. Κ το μωρο μια χαρά.
Να προσέχετε,να εμπιστευεστε τον εαυτό σας κ το ένστικτο σας.
Σας φιλώ όλους.

*edit: Κάπου εδώ θα ήθελα να αναφέρω και κάτι ακόμα. Είναι ίσως σημαντικό, σε περίπτωση που συμβεί σε κάποιον άλλο.
Από την 5η μέρα μου είχαν κοπεί τα λόχεια, και ειχα πονο στην κοιλια, ενώ βρισκόμουν στην κοβιντ, ζητουσα απο τις νοσηλευτριες να ερθει κάποιος γυναικολόγος να με δει, αλλά δεν ήρθε κανείς. Στο τηλέφωνο που κάλεσα τον μαιευτηρα που με ξεγεννησε, μου ειπε ότι δεν είναι τίποτα, και μετα απο 3 μερες καλεσα κ την ιδιωτη, η οποια απαντησε οτι συμβαινει αυτο καμια φορα. Οταν πλέον βρέθηκα στα επείγοντα, σε έναν υπέρηχο είδαν ότι είχα αιματόμητρα, και μου έκαναν απόφραξη τραχήλου. Ένας από τους γιατρους που μιλησα αργότερα, υποστήριξε πως το γεγονός ότι έμεναν τα λοχεία μέσα μου, με αποτέλεσμα να μη φεύγουν τα χημικά του πλακούντα, μπορεί να συνέβαλε στην κατάσταση”.

Μπορείτε να δείτε την ανάρτηση εδώ