Σε μία εκτενή ανάλυσή του στο nypost.com, ο Στίβεν Μόσερ, γράφει για τον τρόπο με τον οποίο η Κίνα έχει επηρεάσει κατά καιρούς τον τρόπο εξάπλωσης επιδημιών, συμπεριλαμβανομένου φυσικά του τελευταίου κοροναϊού.
Ο αναλυτής γράφει πως, για περισσότερα από δύο χρόνια, ζήσαμε μία πανδημία, η οποία προήλθε από την Κίνα και, συγκεκριμένα, από το εργαστήριο της Γουχάν.
Σύμφωνα με τον ίδιο, τους τελευταίους μήνες, πολλοί από εκείνους που υποστήριζαν την αρχική γραμμή του Πεκίνου, πως ο κοροναϊός προερχόταν από μία σπηλιά νυχτερίδων, σήμερα έχουν αλλάξει άποψη.
Ταυτόχρονα, υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι ο κοροναϊός αναπτύχθηκε ως μέρος του προγράμματος βιοόπλων της Κίνας.
Όπως σημειώνει, «το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα έχει μακρά ιστορία συγκάλυψης επιδημιών εντός της Κίνας και, στη συνέχεια, απρόσεκτα – ή εσκεμμένα – επιτρέποντάς τους να εξαπλωθούν σε όλο τον κόσμο».
Η προϊστορία
Το φθινόπωρο του 1957 ξέσπασε αυτό που έγινε γνωστό ως ασιατική γρίπη. Αναφέρθηκε για πρώτη φορά στις πόλεις της Σιγκαπούρης και του Χονγκ Κονγκ, αλλά αυτή η νέα και θανατηφόρα γρίπη σύντομα έγινε παγκόσμια.
Η Κίνα δεν έπαιξε κανένα ρόλο στη δημιουργία του – σε αυτή την περίπτωση, ο προσβλητικός ιός είχε πραγματικά φυσική προέλευση – αλλά σίγουρα έπαιξε ρόλο στη διάδοσή του.
Η νέα γρίπη είχε εμφανιστεί στην επαρχία Guizhou στις αρχές του 1957 και είχε εξαπλωθεί σε όλη την Κίνα τους επόμενους μήνες. Αλλά ακόμα και όταν δεκάδες χιλιάδες Κινέζοι πέθαιναν, η επιδημία κρατήθηκε κρυφή από τις κομμουνιστικές αρχές.
Όταν αργότερα μολυσμένοι ταξιδιώτες από την Κίνα μετέφεραν τον ιό στο Χονγκ Κονγκ και τη Σιγκαπούρη, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και άλλες αρχές δημόσιας υγείας αιφνιδιάστηκαν.
Χάρη στην «δολιότητα» του Πεκίνου, γράφει ο αναλυτής, οι καραντίνες και τα εμβόλια ήρθαν πολύ αργά. Πριν η ασιατική γρίπη συνεχίσει τη διετή πορεία της, είχε σκοτώσει πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους.
Η γρίπη του «Χονγκ Κονγκ»
Το ίδιο σενάριο επαναλήφθηκε 10 χρόνια αργότερα. Το 1968, μια άγνωστη γρίπη είχε εξαπλωθεί γρήγορα σε όλο τον κόσμο. Έγινε γνωστή ως η γρίπη του Χονγκ Κονγκ, εξοργίζοντας το Εμπορικό Επιμελητήριο της πόλης, τα μέλη του οποίου γνώριζαν πολύ καλά ότι μια επιδημία μαίνεται στην ηπειρωτική Κίνα, ακριβώς απέναντι από τα σύνορα.
Για άλλη μια φορά, οι κομμουνιστικές αρχές αρνήθηκαν να ειδοποιήσουν τον κόσμο και άλλα εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν.
«Κρύψε τον ιό»
Η Κίνα συνέχισε να παίζει το παιχνίδι «κρύψε τον ιό», όταν ξέσπασε η επιδημία του SARS το 2002. Ο ασθενής Zero ήταν πωλητής φιδιών στην επαρχία Γκουανγκντόνγκ της Κίνας, που νόσησε σοβαρά στις 16 Νοεμβρίου 2002. Πέθανε λίγο αργότερα, ενώ εκατοντάδες άλλοι σύντομα καταγράφηκαν ως κρούσματα από Κινέζους υγειονομικούς αξιωματούχους.
Σύμφωνα με το άρθρο του nypost.com, το κομμουνιστικό καθεστώς έλεγε ψέματα για την ασθένεια επί μήνες, φίμωσε τους πληροφοριοδότες, παραποίησε δεδομένα, εξαπατούσε τις παγκόσμιες αρχές υγείας και κατηγόρησε ακόμα και «εξωτερικές δυνάμεις», ότι διεξήγαγαν μια «βιοτρομοκρατική» επίθεση.
Όπως και η ισπανική γρίπη, το SARS θα μπορούσε εύκολα να είχε σκοτώσει δεκάδες εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο, αν οι Καναδοί δεν ανάγκαζαν το Πεκίνο να αποκαλύψει την ύπαρξή του, προτού εξαπλωθεί εκτός των συνόρων του.
Ο περιορισμός του υποβοηθήθηκε από το γεγονός ότι, ενώ ήταν εξαιρετικά μολυσματικός, δεν ήταν αερομεταφερόμενος. Ως αποτέλεσμα της έγκαιρης ανίχνευσης και της σχετικά χαμηλής μεταδοτικότητάς του, μέχρι τη στιγμή που έληξε η επιδημία SARS τον Ιούνιο του 2003, είχαν αναφερθεί συνολικά μόνο 8.469 κρούσματα.
Αλλά η θνησιμότητα του SARS εντυπωσίασε τους ειδικούς της Κίνας στα βιοόπλα και άρχισαν να συζητούν πώς να κατασκευάσουν γενετικά έναν κοροναϊό που μοιάζει με SARS, ο οποίος θα μπορούσε εύκολα να μεταδοθεί από άτομο σε άτομο – το είδος του ιού, όπου ένα μόνο… φτάρνισμα μπορεί να μολύνει ένα ολόκληρο δωμάτιο με ανθρώπους.
Στο τέλος του 2017, ένας Κινέζος ερευνητής ονόματι Dr. Shi Zhengli, με τη βοήθεια του Βρετανού ζωολόγου Peter Daszak της EcoHealth Alliance, συμμάχου του Δρ. Άντονι Φάουτσι, εντόπισε τον αρχικό ιό SARS μέσω ενός ενδιάμεσου ξενιστή στους αρχικούς μεταφορείς: τις νυχτερίδες που ζουν σε σπήλαια της επαρχίας Γουχάν.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία
Κάπου στην Κίνα, ίσως ακόμη και στο ίδιο το Ινστιτούτο Ιολογίας της Γουχάν, μηχανεύονται γενετικά νέα «απεριόριστα βιολογικά όπλα».
Όποιος πιστεύει ότι τα εργαστήρια βιοτεχνολογίας της Κίνας πρόκειται να χρησιμοποιηθούν για ευγενείς επιστημονικούς σκοπούς, γράφει ο αρθροράφος, «διαπράττει το ίδιο μοιραίο λάθος που έκανε και ο Φάουτσι».
Και καταλήγει: «Μια νέα πανδημία – και πάλι από την Κίνα – είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα μας πλήξει κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Μάλιστα, το ίδιο το βιολογικό όπλο που θα χρησιμοποιηθεί, μπορεί ήδη να κρύβεται κάπου σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα».
