Πολίτες του Ρεθύμνου ζητούν τη δημιουργία υπνωτηρίου για άστεγους

Η Ομάδα αλληλοβοήθειας και στήριξης Ρεθύμνου και η Ομάδα προσφοράς Ρεθύμνου με κοινή ανακοίνωσή τους αναφέρονται σε πρόσφατο περιστατικό πυρκαγιάς σε εγκαταλελειμμένο κτίριο στο οποίο ζούσαν άστεγοι και ζητά τη δημιουργία υπνωτηρίου στο Δήμο Ρεθύμνου.

Στην ανακοίνωση τίθενται μια σειρά από ερωτήματα για την έλλειψη σχετικών δομών ενώ τονίζεται ότι υπάρχουν οικογένειες που βιώνουν ακραία φτώχεια αλλά λόγω της γραφειοκρατίας δεν μπορούν να πάρουν τρόφιμα από το κοινωνικό παντοπωλείο καθώς διατηρούν κάποια περιουσιακά στοιχεία, δημιουργώντας ένα παράδοξο με μεγάλο κοινωνικό κόστος.

Στην κοινή ανακοίνωση τονίζονται τα εξής:

«Στις 23 Μάρτη, κυκλοφόρησαν δημοσιεύματα για εκδήλωση πυρκαγιάς στο Ρέθυμνο σε εγκαταλελειμμένο κτίριο από ένα στρώμα, ενώ η πυροσβεστική αναζητούσε τα αίτια της.

Εντυπωσιάζει το γεγονός ότι υπήρχαν πληροφορίες για φλεγόμενο στρώμα αλλά όχι για ύπαρξη αστέγων στο συγκεκριμένο κτίριο, όπου είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια βρίσκουν καταφύγιο στο συγκεκριμένο κτίριο.

Δεν είναι κακό να γνωρίζουμε ότι η πόλη του Ρεθύμνου έχει ένα αριθμό αστέγων αλλά αντίθετα είναι απαράδεκτο να κρύβουμε τη συγκεκριμένη κατάσταση κάτω από το χαλάκι. Όσοι και όσες έχουμε επισκεφτεί το χώρο, γνωρίζουμε ότι υπήρχαν μεγάλες πιθανότητες εκδήλωσης πυρκαγιάς και είχαμε ενημερώσει και την κοινωνική υπηρεσία του Δήμου.

Το περιστατικό αυτό μας προκαλεί να μιλήσουμε για ζητήματα κοινωνικής πολιτικής σε μια εποχή που έχουμε μπροστά μας μια έκρηξη φτωχοποίησης συμπολιτών μας.

Η έμπρακτη ενασχόληση με ευάλωτες ομάδες της κοινωνίας, μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε μια καλή εικόνα της πραγματικότητας που επικρατεί πίσω από τα φανταχτερά διαφημιστικά του τουριστικού Ρέθυμνου.

Η κατάσταση για πολλούς ανθρώπους και οικογένειες φτάνει σε αδυναμία κάλυψης βασικών αναγκών, όπως τροφή και στέγαση.

Η συνθήκη αυτή επιβαρύνεται πολύ από τα τσουχτερά ενοίκια και θα ήταν ήδη πολύ χειρότερα αν δεν υπήρχε ένα κοινωνικό δίχτυ προστασίας,κυρίως μέσω οικογενειακών και φιλικών σχέσεων, αλλά και επίσημων και ανεπίσημων δομών κοινωνικής αλληλεγγύης.

Με αφορμή τις πιο ακραίες περιπτώσεις που έχουν ανάγκη στήριξης θέλουμε να θέσουμε κάποια ερωτήματα και προβληματισμούς.

Βλέπουμε σε κάποιους δήμους της χώρας να υπάρχουν υπνωτήρια, ανοικτά κέντρα ημέρας, ξενώνες μεταβατικής φιλοξενίας και καταφύγια ψύχους.

Ανάλογα τη δομή παρέχουν διάφορεςυπηρεσίες όπως ψυχοκοινωνική στήριξη, πρωτοβάθμια υγειονομική φροντίδα, ατομική υγιεινή, καθώς και διασυνδέσεις με υπηρεσίες στέγασης, σίτισης, νομικής συνδρομής, συμβουλευτικής, κοινωνικής και εργασιακής επανένταξης.

Το Ρέθυμνο γιατί δεν έχει σχεδόν τίποτα εκτός από μια φιλότιμη αλλά υποστελεχωμένη κοινωνική υπηρεσία;

Σε τι κατάσταση βρίσκονται οι κοινωνικές υπηρεσίες, ποια η δυνατότητα τους και τι κινήσεις έχουν γίνει ώστε να αποκτήσει η κοινότητα μας,δομή φιλοξενίας αστέγων και θωράκιση από εξειδικευμένες ειδικότητες;

Επίσης τι κινήσεις έχουν γίνει ώστε ακόμα και χωρίς αυτές τις δομές να υπάρχει μια αυξημένη μέριμνα όπως για παράδειγμα ένα ζεστό μέρος για τις ψυχρές μέρες και νύχτες του χειμώνα, που και τη φετινή χρονιά δεν υπήρξε.

Ακόμα, τα καθιερωμένα συσσίτια καλύπτουν ένα μέρος της ανάγκης για καθημερινή τροφή αλλά προσφέρουν φαγητό μία φορά την μέρα και μόνο τις καθημερινές.

Υπάρχει μεγάλη ανάγκη να οργανωθεί πιο αποτελεσματικά το δίκτυο των συσσιτίων στη πόλη ώστε να αυξηθούν τα γεύματα και οι μέρες προσφοράς.

Επίσης, γνωρίζουμε οικογένειες που βιώνουν ακραία φτώχεια αλλά λόγω της γραφειοκρατίας δεν μπορούν να πάρουν τρόφιμα από το κοινωνικό παντοπωλείο καθώς διατηρούν κάποια περιουσιακά στοιχεία, δημιουργώντας ένα παράδοξο με μεγάλο κοινωνικό κόστος.

Επείγει να αναθεωρηθούν τα κριτήρια ώστε να απαντάνε στα καινούργια δεδομένα.

Η πόλη μας, τα χωριά μας, οι κοινότητες μας δοκιμάζονται από πολλές πλευρές.

Η εικόνα της πόλης είναι οι άνθρωποι της και μάλιστα αυτοί που βρίσκονται σε δυσμενέστερη θέση.

Αυτή την εικόνα οφείλουμε να φροντίσουμε περισσότερο και θεσμικά και κοινωνικά. Εμείς από την πλευρά μας χτυπάμε ένα καμπανάκι».