“Αχ το νησί μου το … παντέρμο!” Κατά παράφραση του γνωστού παιχνιδιού “Πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο” και μετά τα πρόσφατα γεγονότα στο Μυλοπόταμο, ο Αλέξανδρος Κανακάκης γράφει στίχους, μελοποιεί και ερμηνεύει το “Πέφτει η νύχτα στο Παντέρμο” περιγράφοντας αυτή την σκοτεινή – δυστυχώς όμως διόλου αθέατη – πλευρά της Κρήτης, που έρχεται σε πλήρη αντιπαράθεση με την κρητική φιλοξενία, τα γέλια, τα γλέντια, τα κεράσματα ακόμη και σε ένα παντελώς άγνωστο. Άγρια βλέμματα, “ίντα ξανοίγεις μρε” και στην κορύφωσή τους σοβαρά επεισόδια συνθέτουν το σκηνικό που όλοι γνωρίζουν αλλά εξακολουθεί να υφίσταται.
Με μουσική με “άρωμα” Ιταλίας και με σαφείς αναφορές στη σικελική μαφία, ο τραγουδοποιός “μιλά” μετά μουσικής για ένα “κράτος εν κράτει” που δυσφημίζει την Κρήτη…
“Έλλην, ανήρ και Κρητικός … τι άλλο να ζητήσει;
Για ό,τι δεν κόπιασε ποτέ, νομίζει πως αξίζει!”
μεταξύ των στίχων, που περιγράφουν τον τοπικισμό που χαρακτηρίζει – ευτυχώς όχι όλους – κάποιους Κρητικούς. Ο Αλ.Κανακάκης περιγράφει πολύ γλαφυρά, το απόλυτο της νοοτροπίας, αλλά και ένα αίσθημα ανωτερότητας που πάντως δεν πηγάζει από προσωπικά επιτεύγματα.
“Δεν ξέρει λάθος τι θα πει
και τί θα πει συγνώμη
και στο σπαθί του, ούτε φτερό
της μύγας δε σηκώνει
Πολλά βαρύς, πολλά θρασύς
γιατί δεν είναι μόνος
τα παλικάρια της φακής
μαφία είναι και νόμος”
Ας ελπίσουμε ότι κάποτε – κι αυτό το κάποτε να μην τοποθετείται πολύ μακριά, χρονικά – αυτές οι συμπεριφορές, παρωχημένες αλλά κυρίως επικίνδυνες, θα απομονωθούν και θα εκλείψουν.