Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Ρωμανός Αναστασιάδης,
Κληρικός του Οικουμενικού Πατριαρχείου εκ Κρήτης.
Ο μήνας Αύγουστος, ο Θεομητορικός, έχει μέσα του ωραίες μνήμες Αγίων. Και ποια άλλωστε μνήμη Αγίου δεν είναι ωραία; Μνήμες και θαύματα Αγίων. Ένα από τα τιμώμενα πρόσωπα είναι και ο Άγιος Σπυρίδων, το θαύμα του οποίου γιορτάζουμε στις 11 Αυγούστου.
Για τη μνήμη του Αγίου Σπυρίδωνος, αυτήν του Δεκεμβρίου (12-12-2014), είχε ανταποκριθεί στην πρόσκληση του οικείου Ποιμενάρχου, Σεβ. Μητροπολίτου Κερκύρας κ. Νεκταρίου, η Α.Θ.Π., ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος. Στην υποδοχή Του ο Σεβασμιώτατος είχε πει τα εξής σοφά, τα οποία επιλέγω απόψε να αναμνησθώ, καθώς μάλιστα ο ίδιος Ιεράρχης, με άδεια προφανώς του Οικουμενικού Πατριάρχου, πανηγύρισε την 11η Αυγούστου 2019 με το παλαιό ημερολόγιο στη Μονή Διονυσίου του Αγίου Όρους, επί τη μνήμη του Οσίου Νήφωνος, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.
Ο λόγος που δημοσιεύω αυτό είναι για να πω ως ελάχιστος κληρικός ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στις κουβέντες αυτές του αγίου Κερκύρας, οι οποίες και μένουν ως παρακαταθήκη στο διαδίκτυο.
«Σας υποδεχόμαστε σήμερα, Παναγιώτατε, ως τον Πρώτο της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Σε μία εποχή κατά την οποία οι άνθρωποι, επηρεασμένοι από την οίηση του ορθολογισμού, διακηρύσσουν ότι δεν θέλουν αυθεντίες και θεσμούς να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ζωή τους, η Ορθόδοξη Εκκλησία στο πρόσωπο και τον θεσμικό ρόλο της Σεπτής Υμετέρας Κορυφής δεν διαβλέπει απλώς την ιστορική συνέχεια της εμπειρίας και της διακονίας της, δηλαδή μία ανάμνηση από το παρελθόν, απαραίτητη για να μην απολεσθή αυτό στον κυκεώνα της συγχύσεως. Στο σεπτό Πρόσωπό Σας διαβλέπουμε τον θεσμό εκείνον ο οποίος αποτυπώνει την ελευθερία της εκκλησιαστικής ζωής, η οποία κοινοποιείται ως πρότυπο στον κόσμο. Διότι η ελευθερία στην Εκκλησία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αγάπη και όχι με τον καταναγκασμό. Και η αγάπη πηγάζει από την πατρότητα. Ο πατέρας αγαπά τα τέκνα του όχι για να τα εξουσιάζει, αλλά για να τα καθοδηγεί στην ελευθερία. Και όταν αυτά ενηλικιωθούν, μιμνήσκονται της αγάπης και της δωρεάς την οποία έλαβον και ως αντιπελάργωσι προσφέρουν στον πατέρα τους όχι τον φόβο και την υποταγή, αλλά την ευγνωμοσύνη και την συμπόρευση στην οδό της κατά Θεόν προόδου. Αν για τους ορθολογιστές ανθρώπους ελευθερία σημαίνει το ίδιον θέλημα, ενίοτε και η αταξία, για την Εκκλησία ελευθερία σημαίνει τάξη, σημαίνει ιεραρχία, σημαίνει οδηγός και σημείον αναφοράς. Και άπαντα λειτουργούν με γνώμονα την πατρότητα».
«Δόξα τω ανεχομένω Θεώ».
Ένας γνήσιος φίλος μου, τυχαία μάλλον, μου θύμισε απόψε το «ἐκ τοῦ στόματός σου κρινῶ σε» (Λουκ. 19, 22) της γνωστής παραβολής.
ΥΓ. Ο στίχος «ἐκ τοῦ στόματός σου κρινῶ σε» (Λουκ. 19, 22) είναι από την παραβολή των ταλάντων.
Σύμφωνα με το lyk-velou.kor.sch.gr:
ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
Το ελληνικό τάλαντο της Καινής Διαθήκης ζύγιζε 30 κιλά και ισοδυναμούσε με 60 μνες, η 240 χρυσά ρωμαϊκά νομίσματα. Τα τάλαντα των Εβραίων διακρίνονταν σε χρυσά που ισοδυναμούσε με 300 σίκλους (Έξοδος 38:25- 27) και αργυρά ίσα με το μισό των χρυσών (Έξοδος 30:13,15, 38:25,28). Στην Καινή Διαθήκη υπονοείται το συριακό τάλαντο, που ήταν ίσο με χίλιες διακόσιες αττικές δραχμές. Γενικά στη Αγία Γραφή το τάλαντο αναφέρεται σαν ποσό μεγάλης αξίας (Ματθαίος 18:24, Έξοδος 38:24), ή μεγάλης ποσότητας. Ο Αμών υποσχέθηκε στον Ασουήρη δέκα χιλιάδες τάλαντα ως αμοιβή για την εξολόθρευση των Ισραηλιτών, ενώ η βασίλισσα της Σεβά έδωσε στο Σολομώντα 120 χρυσά τάλαντα (Α’ Βασιλέων 10:10). Για τη κατασκευή της Σκηνής του Μαρτυρίου ξοδεύτηκαν 29 τάλαντα και 730 σίκλοι. Χαρακτηριστική αναφορά γίνεται στη παραβολή των ταλάντων (Ματθαίος 25:14-30).
Ας θυμηθούμε και ωραίες στιγμές από την Κέρκυρα σε εικόνες καθώς και στα εξής βίντεο: 1. https://www.youtube.com/watch?v=t443r_q40ZE 2. https://www.youtube.com/watch?v=7NPD12oQY88
Τα σχόλια είναι κλειστά.