Ακόμα κι αν είστε αποφασισμένοι να τις αποφύγετε, οι μεγάλες αποφάσεις των αρχών του Ιανουαρίου έρχονται ύπουλα και σταδιακά να σας δώσουν μια νέα ώθηση για τη ζωή. Τι θα υποσχεθείτε ότι θα αλλάξετε ώστε να βελτιώσετε έναν ή περισσότερους τομείς της ζωής σας – όπως η γκαρνταρόμπα σας για παράδειγμα.
Αναζητάτε, ενδεχομένως, ένα γερό ξεσκαρτάρισμα στην ντουλάπα; Κουραστήκατε με τον όγκο των ρούχων που έχετε αποθηκεύσει με το σκεπτικό ότι «θα φορέσετε» κάποια στιγμή και αυτή η στιγμή δεν έρχεται ποτέ γιατί απλά αυτά τα ρούχα δεν σας ταιριάζουν;
Η Lucianne Tonti της Guardian μίλησε με τέσσερις μινιμαλιστές της μόδας για την προσέγγιση που ακολούθησαν ώστε να ελαχιστοποιήσουν τη γκαρνταρόμπα τους και την ικανοποίηση που πήραν με τα αποτελέσματα.
Η περίεργη κάψουλα -«Φοράω μόνο 33 κομμάτια»
«Οι άνθρωποι αναζητούν περισσότερη ευκολία» λέει η Courtney Carver, συγγραφέας. «Δημιουργώντας μια μικρή κάψουλα [γκαρνταρόμπα], εξοικονομείτε χρήματα, χρόνο, ενέργεια και προσοχή για πράγματα που έχουν μεγαλύτερη σημασία».
Το 2010, η Carver δημιούργησε το Project 333, μια άσκηση κατά την οποία οι συμμετέχοντες φορούν μόνο 33 ρούχα για τρεις μήνες. Δεν επέστρεψε ποτέ πίσω στο προηγούμενο μοντέλο: «Όλα αυτά τα χρόνια, εξακολουθώ να έχω μόνο 33 αντικείμενα στην ντουλάπα μου κάθε φορά».
Άρχισε να τα μειώνει όλα σιγά σιγά, αφήνοντας πρώτα πράγματα που δεν φορούσε και μετά πράγματα για τα οποία δεν ήταν σίγουρη. Λέει ότι τώρα όλα ταιριάζουν μεταξύ τους. «Μπορώ να ετοιμάζομαι πιο γρήγορα και λόγω της μικρής επιλογής, μπορώ να φοράω τα αγαπημένα μου κομμάτια κάθε μέρα».
«Το εκπληκτικό ήταν το πόσες ενοχές και άλλα αρνητικά συναισθήματα ήταν μέρος της μεγαλύτερης γκαρνταρόμπας μου. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο άσχημα με έκανε να αισθάνομαι όταν έβλεπα ετικέτες να κρέμονται από αντικείμενα που δεν φορούσα ποτέ, ή ρούχα που δεν ταίριαζαν πια στο σώμα μου ή στον τρόπο ζωής μου. Μόλις έφυγαν, οι ενοχές έφυγαν μαζί τους».
Πιστεύει ότι οι άνθρωποι που ανησυχούν ότι θα βαρεθούν με μια μικρότερη ντουλάπα είναι πιθανό να βαρεθούν και με μια μεγάλη ντουλάπα. «Η θεραπεία για την πλήξη είναι η περιέργεια» λέει, και όχι η αγορά περισσότερων ρούχων. «Τα ψώνια δεν θεραπεύουν την πλήξη».
Η εξοικονόμηση χώρου
Ο Rio Davis, ένας δημοσιογράφος, έχτισε αυτό που περιγράφουν με τον πατέρα του ως «μικροσκοπικό σπίτι». Η ιδέα γεννήθηκε ως ένας τρόπος να θέσουν σκληρά όρια στην ποσότητα των πραγμάτων που θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν. Λένε ότι η διαδικασία «πρόσθεσε μια απτή διάσταση στο πώς σκέφτομαι για την γκαρνταρόμπα μου».
Πριν μετακομίσουν στο χώρο των 15 τετραγωνικών μέτρων, άρχισαν να δωρίζουν ρούχα και να δίνουν πράγματα σε φίλους για να προετοιμαστούν. «Με κάθε ρούχο που έδιναν, ένιωθα σαν να αφαιρούσα κομμάτια του εαυτού μου» λέει ο Davis. Αλλά «παρά τα μικρά συναισθήματα απώλειας, σύντομα συνειδητοποίησα ότι κουβαλάω τις αναμνήσεις, όχι τα ρούχα».
Με την πάροδο του χρόνου διαπίστωσαν ότι τους έμειναν τα πιο ευέλικτα και ποιοτικά κομμάτια από τη μεγαλύτερη γκαρνταρόμπα τους. Περιγράφουν κάθε κομμάτι που έκανε την επιλογή ως χρηστικό, αλλά «εύκολο και ικανό να φορεθεί με πολλούς τρόπους».
Η μετατροπή
Όταν ο κινηματογραφιστής Alexander Naughton άφησε την εταιρική του δουλειά για να μεταπηδήσει στην κινηματογραφική παραγωγή, αγκάλιασε την ελευθερία που του έδωσε ο νέος δημιουργικός του ρόλος, ειδικά όσον αφορά το ντύσιμο για τη δουλειά. «Υπάρχει ένα στοιχείο προσωπικότητας που βγαίνει μέσα από τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζουμε τον εαυτό μας» λέει. «Βλέπω πλέον ότι ο τρόπος που παρουσιάζομαι συσχετίζεται άμεσα με το πώς θέλω να με αντιλαμβάνονται».
Αυτή η συνειδητοποίηση τον οδήγησε να αγοράσει μερικά ρούχα υψηλής ποιότητας που αγαπούσε πραγματικά. «Αισθάνομαι καλύτερα, φαίνονται καλύτερα, εμπνέουν μια αίσθηση εμπιστοσύνης και δεν καταστρέφονται τόσο εύκολα» λέει. Στη συνέχεια, άφησε σιγά-σιγά τα παλιά του ρούχα, μειώνοντας την γκαρνταρόμπα του σε λίγα παντελόνια, πουκάμισα και σακάκια.
«Όλα λειτουργούν αρμονικά» λέει. «Κάθε κομμάτι της γκαρνταρόμπας μου το νιώθω σωστό, οπότε ακόμα και με μια γεμάτη μέρα με μεγάλες παρουσιάσεις ή συναντήσεις με πελάτες, βγαίνω από την πόρτα χωρίς να χρειάζεται να ανησυχώ».
Ο ταξιδιώτης
Η ηθοποιός και θεατρική συγγραφέας Isabella Broccolini ζει μεταξύ Λονδίνου και Μελβούρνης. Αυτή η μεταβατικότητα την ανάγκασε να επανεκτιμήσει την γκαρνταρόμπα της. Είχε ανάγκη να νιώθει άνετα και οικεία με πολύ λίγα αντικείμενα. «Ο πήχης είναι ψηλά» λέει η ίδια. «Κάθε αντικείμενο πρέπει να έχει μεγάλη αξία συναισθηματικά, πρακτικά και να με κάνει να αισθάνομαι ασφαλής, δυνατή και σίγουρη για τον εαυτό μου».
Τονίζει την ανάγκη για ποιοτικά αντικείμενα που είναι όμορφα φτιαγμένα, ταξιδεύουν εύκολα, είναι μαλακά στη φροντίδα και λένε μια ιστορία. «Εκτιμώ αυτά που έχω, αντί να πνίγομαι σε πράγματα που δεν αγαπώ» λέει. «Αισθάνομαι σωματικά και ψυχικά ελαφρύτερη».
Επειδή δεν χρειάζεται να σκέφτεται πριν πακετάρει ή ντυθεί, μπορεί να ασχοληθεί πιο αποτελεσματικά με τη δουλειά και τη δημιουργικότητά της. «Αυτός είναι πραγματικά ο λόγος για τον οποίο επιδιώκω μια ελάχιστη εκλεπτυσμένη προσέγγιση στην εξωτερική μου ζωή» λέει. «Μου δίνει περισσότερα ως άνθρωπος στην εσωτερική μου ζωή. Προσπαθώ συνεχώς να τραβάω τον εαυτό μου πάνω από τους περισπασμούς των δαπανών για ρούχα που δεν χρειάζομαι».
H Vivienne Westwood για τον καπιταλισμό και τα ρούχα: «Αγοράστε λιγότερα, επιλέξτε καλά, κάντε τα να διαρκούν»
*Με στοιχεία από theguardian.com
