Οι μεγάλες απεργίες – Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία

Ήταν πριν από 18 χρόνια όταν η επιχειρούμενη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού είχε βγάλει τόσο πολύ κόσμο στους δρόμους, ώστε η τότε κυβέρνηση του Κ.Σημίτη αναγκάστηκε να κάνει πίσω. Ακόμα και σήμερα, τα συνδικάτα μιλούν για εκείνες τις μεγάλες κινητοποιήσεις που ακύρωσαν τον περίφημο «νόμο Γιαννίτση», εάν και το ασφαλιστικό ήρθε ξανά στο προσκήνιο ως ανοιχτή πληγή, μερικά χρόνια αργότερα κατά την οικονομική κρίση.

Οι κινητοποίησεις και οι μεγάλες πορείες διαμαρτυρίας εκείνων των ημερών του 2001 αποτελούν μέτρο σύγκρισης για όσα αργότερα ακολούθησαν, Ήταν από εκείνες τις φορές που το συνδικαλιστικό κίνημα κατάφερε να βγάλει τους πολίτες στους δρόμους και η μεγάλη κινητοποίηση είχε αποτέλεσμα.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, πολλές απεργίες έχουν καταγραφεί, αλλά όλο και περισσότερες περιορίστηκαν σε χαρακτήρα συμβολικής διαμαρτυρίας: 24ωρες ή 48ώρες, για την τιμή των όπλων θα μπορούσε να σχολιάσει κάποιος. Κι αυτό γιατί σταδιακά, ακόμα και μετά τα πρώτα χρόνια της οικονομικής κρίσης και την εφαρμογή σκληρών περικοπών που όριζαν τα μνημόνια, όλο και λιγότεροι εργαζόμενοι αναποκρίνονταν στα καλέσματα των συνδικάτων.

Η πλευρά των συνδικάτων, πάντως, υποστηρίζει ότι οι κυβερνητικές αποφάσεις μπορεί να μην αποσύρθηκαν κάθε φορά που γίνονταν κινητοποιήσεις από τους εργαζόμενους, αλλά η αντίδραση του λαού σε κάθε περίπτωση βοήθησε ώστε να μην ληφθούν ακόμη σκληρότερα μέτρα.

Εάν κάποιος προσπαθούσε να αποτιμήσει τα κέρδη και τις ζημιές του συνδικαλιστικού κινήματος κατά την περίοδο της τελευταίας οικονομικής κρίσης, εύκολα θα μπορούσε να φτάσει στο συμπέρασμα ότι φαίνεται να χάνει έδαφος. Μόνο κατά τα πρώτα χρόνια της εφαρμογής των μνημονίων καταγράφονται σημαντικές κινητοποιήσεις, με μαζική συμμετοχή πολιτών και εργαζομένων, ενώ στην συνέχεια επέρχεται “κόπωση”. Τα συνδικάτα αδυνατούν να βγάλουν στους δρόμους μαζικά τον κόσμο, η οικονομική κρίση έχει τσακίσει τον κοινωνικό ιστό και οι πλατείες δεν γεμίζουν πια όπως παλιά κατά τις ημέρες των απεργιακών κινητοποιήσεων,

Αυτό επιβεβαιώνεται και με τη γλώσσα των αριθμών. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ σχεδόν όλες οι γενικές απεργίες, ειδικά της περιόδου 2010-2012, εξελίχθηκαν σε «μεγάλα γεγονότα διαμαρτυρίας» με δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές στο κέντρο της Αθήνας και παράλληλης διαδηλώσεις σε δεκάδες ελληνικές πόλεις.

Στη συνέχεια, όμως, από το 2013 και μετά, ξεκίνησε η σταδιακή υποχώρηση. Το ποσοστό επιλογής της απεργίας ως μέσο αντίδρασης και πάλης από το 56% στα χρόνια της κινηματικής έξαρσης (2011-2012), έπεσε στο 43% κατά την επόμενη διετία. Και το 2015 η κατέρρευσε στο 37,8%, που αποτελεί το πιο χαμηλό ποσοστό της περιόδου των μνημονίων.

Οι πιο σημαντικές απεργιακές κινητοποιήσεις κατά την τελευταία 20ετία:

2001: οι μεγαλύτερες κινητοποιήσεις κατά νόμου Γιαννίτση

Στις 26 Απριλίου και στις 17 Μαΐου 2001 ξεσπούν οι μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στο προτεινόμενο σχέδιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για το ασφαλιστικό σύστημα. Ο περίφημος “νόμος Γιαννίτση” προέβλεπε μεταξύ άλλων αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, μείωση των εργοδοτικών εισφορών, κατάργηση του δημόσιου κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης.

Τα ποσοστά της απεργίας στο δημόσιο τομέα άγγιξαν το 100%, ενώ στον ιδιωτικό τομέα έφτασαν το 75%. Η μαζική συμμετοχή ανάγκασε την κυβέρνηση να αποσύρει το σχέδιο νόμο, που δεν κατατέθηκε ούτε στη Βουλή.

2005: Στους δρόμους για τον προϋπολογισμό

Μία από τις μεγαλύτερες απεργιακές κινητοποιήσεις τόσο σε ποσοστά συμμετοχής όσο και συμμετοχής του κόσμου στην συγκέντρωση ήταν η 24ωρη απεργία που πραγματοποιήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου του 2005. Τότε που τα συνδικάτα διαμαρτύρονταν για το προσχέδιο του προϋπολογισμού.

2008: Ξανά κατά του ασφαλιστικού

Στις 19 Μαρτίου 2008 προκηρύσσεται 24ωρη πανελλαδική πανεργατική απεργία από ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ενάντια στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Υπολογίζεται πως πάνω από 150.000 πολίτες μετείχαν στις πορείες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και του ΠΑΜΕ που έγιναν στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της χώρας. Κάποιοι μιλούν για κινητοποίηση, μαγαλύτερη και από αυτή που έγινε το 2001 ενάντια στα μέτρα Γιαννίτση για το ασφαλιστικό.

2016: Κατά νόμου Κατρούγκαλου

Το ασφαλιστικό έβγαλε στους δρόμους και πάλι τον κόσμο. Περίπου 100.000 διαδηλωτές συμμετείχαν στις 4 Φεβρουαρίου του 2016 στις συγκεντρώσεις κατά την διάρκεια της 24ωρης απεργίας των συνδικάτων. Ουσιαστικά ήταν η μεγαλύτερη συγκέντρωση που αντιμετώπισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία προχώρησε κανονικά και ψήφισε τον νόμο Κατρούγκαλου.

Άλλες μεγάλες απεργίες στα πρώτα χρόνια της κρίσης:

– 24ωρη απεργία στις 15/12/2010 και συγκέντρωση στο Πεδίο Άρεως

-24ωρη Γενική Απεργία στις 23/2/2011 και συλλαλητήριο στο Πεδίον Άρεως

-24ωρη Γενική Απεργία ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ στο Δημόσιο, στις ΔΕΚΟ και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα την Τετάρτη 5/10/2011

-24ωρη Γενική Απεργία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για όλους τους εργαζόμενους (Δημόσιο, ΔΕΚΟ, ευρύτερος δημόσιος και ιδιωτικός τομέας) στις 19/10/2011.

-48ωρη Γενική Απεργία στις 6 και 7/11/2012

πηγή dikaiologitika.gr