Δυστυχώς τέτοιες απόψεις για τη γυναίκα υπάρχουν όχι μόνο μέσα στην Εκκλησία, αλλά και στην κοινωνία
Ανεξάρτητα από το αν πιστεύει κανείς σε θρησκείες, σε θεούς, σε αγίους ή σε θαύματα, δύο είναι τα χαρακτηριστικά της χριστιανικής θρησκείας.
Το ένα είναι η αγάπη για τον συνάνθρωπο, ειδικά γι’ αυτόν που έχει ανάγκη. Είναι αυτή η βασική αρχή της ορθόδοξης Εκκλησίας, να βοηθάμε τους ανθρώπους που χτυπά η ζωή άδικα. Αδύναμους, φτωχούς, πένητες, κακοποιημένους, διωκόμενους και κατατρεγμένους.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό της Εκκλησίας είναι η εικόνα της Παναγιάς. Είτε είσαι αγνωστικιστής, άθεος ή αδιάφορος, η εικόνα της γυναίκας – μητέρας, που αγκαλιάζει τους πάντες, μου ανοίγει τις φτερούγες για όλους, είναι αυτό που μένει περισσότερο απ’ όλα.
Η Εκκλησία έχει προσπαθήσει πολύ τα τελευταία χρόνια να εκσυγχρονιστεί, να δει τα σημεία των καιρών, να ταυτιστεί με τα προβλήματα και τις προκλήσεις της εποχής. Και η αλήθεια είναι ότι έχει καταφέρει πολλά, όχι πάντα με επιτυχία.
Το σπουδαιότερο: Εχει καταφέρει να φέρει στις τάξεις της φωτισμένους ιερείς, που άφησαν πίσω τους τον σκοταδισμό, τη μισαλλοδοξία, την έχθρα για το διαφορετικό, το ξένο, αυτό που οι δομές της Εκκλησίας και της θρησκείας ίσως να μην καταλαβαίνουν.
Μητροπολίτες αλλά και απλοί παπάδες που καθημερινά δίνουν μάχες σε μια εποχή σκληρή. Μάχες αγάπης, αφοσίωσης, αλληλεγγύης. Άνθρωποι που στέργουν τους πάντες, χωρίς φυλετικές, εθνοτικές, έμφυλες ή άλλες διακρίσεις.
Ιερωμένοι που τιμάνε τα ράσα που φορούν, που αφιερώνουν τη ζωή τους στη βασική διδαχή της ορθόδοξης Εκκλησίας. Στην αγάπη για τον καθένα. Είτε είναι μετανάστης, είτε είναι πρόσφυγας, είτε χτυπημένος από τον πόλεμο, είτε φτωχός, είτε αποπροσανατολισμένος στη ζωή του.
Δυστυχώς δεν είναι πάντα έτσι. Η πρόσφατη απόφαση της Ιεράς Συνόδου να κάνει κηρύγματα στους ναούς κατά των αμβλώσεων, είναι πισωγύρισμα, είναι σκοταδισμός και δεν συνάδει με τις προκλήσεις των καιρών, ειδικά μετά την απόφαση στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ.
Και δυστυχώς τέτοιες ενέργειες είναι ικανές να ρίξουν λάδι στη φωτιά και να βγάλουν στην επιφάνεια τα «τέρατα» που κρύβει και η Εκκλησία.
Απόψεις σαν κι αυτές του Μητροπολίτη Δωδώνης, Χρυσόστομου για τις αμβλώσεις, για τις γυναίκες, για τους βιασμούς, θολώνουν την εικόνα της Εκκλησίας η οποία έχει κάνει σημαντικά βήματα για να δώσει ισότιμη θέση στη γυναίκα.
Ισως όχι όσα πρέπει, ίσως ακόμη οι διακρίσεις να είναι μεγάλες, όμως, κάνει σημαντικές προσπάθειες.
Ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος δεν είναι μόνος. Πολλοί εντός, κι εκτός, Εκκλησίας πιστεύουν ότι οι γυναίκες «τα θέλουν», ότι οι γυναίκες «προκαλούν τον βιαστή», ότι οι γυναίκες «καλά να πάθουν γιατί ντύνονται έτσι, γιατί φέρονται έτσι, γιατί δεν κάθονται σπίτια τους να κάνουν τις νοικοκυρές».
Μεγάλη μερίδα της κοινωνίας μας θεωρεί ότι: «Δεν κάθεται μια γυναίκα να βιάζεται χωρίς να το θέλει, μην τρελαθούμε τώρα», που είπε ο Μητροπολίτης.
Πολλοί είναι αυτοί που προσκυνούν το πράο πρόσωπο της Παναγιάς και ταυτόχρονα επιδοκιμάζουν τον βιαστή ή τον κακοποιητή μιας γυναίκας.
Πολλοί είναι οι «Χριστιανοί της Κυριακής» που θα ήθελαν να πουν: «Εσείς αντιλαμβάνεστε ότι μια γυναίκα κάθεται και βιάζεται και μένει και έγκυος; Θέλει συμμετοχή». Αυτό που είπε ο Χρυσόστομος.
Αυτοί οι fake θρησκευόμενοι που ακόμη και σήμερα αντιδρούν στις αμβλώσεις, ακόμη κι αν πρόκειται για γυναίκες – θύματα βιασμού.
Υπάρχουν χιλιάδες που ακόμη και σήμερα πιστεύουν ότι η ερωτική επαφή πρέπει να γίνεται μόνο αν θέλει το ζευγάρι να κάνει παιδί. Για κανέναν άλλο λόγο, ούτε με αντισύλληψη, ούτε με άλλο μέτρο προφύλαξης.
Υποβαθμίζουν δηλαδή τον έρωτα. Πόση απανθρωπιά μπορεί να κρύβει η υποταγή του ωραιότερου συναισθήματος;
Αυτές τις απόψεις πρέπει να πολεμήσουμε όλοι. Εμείς μέσα στην κοινωνία, οι φωτισμένοι ιεράρχες μέσα στην Εκκλησία και όλοι μαζί να φτιάξουμε ένα κόσμο που θα σέβεται τους ανθρώπους, ειδικά τις γυναίκες, την αυτοδιάθεση στο σώμα τους.
Και μπράβο στην Ιερά Σύνοδο που αποδοκίμασε τέτοιες απόψεις, και το έκανε με ταχύτητα.
Αντί, όμως, η επίσημη Εκκλησία να πυροδοτεί τέτοιες σκοταδιστικές απόψεις, όπως αυτή του Μητροπολίτη Δωδώνης, και μετά να σπεύδει να σβήσει τις φωτιές, καλό θα ήταν να βγει μπροστά.
Για παράδειγμα, η υπογεννητικότητα δεν αντιμετωπίζεται με απαγόρευση των αμβλώσεων, όπως πολλοί ακραίοι συντηρητικοί κύκλοι θα ήθελαν και στην Ελλάδα.
Αντιμετωπίζεται με οικονομική στήριξη των οικογενειών, με δομές που θα στέργουν νέους γονείς και ζευγάρια. Αντιμετωπίζεται με την Εκκλησία και την Πολιτεία να είναι δίπλα σε κάθε βήμα των οικογενειών που θέλουν να κάνουν παιδιά τα οποία, όμως, θα μπορούν να συντηρούν και θα μπορούν να τους παρέχουν διεξόδους και κίνητρα.
Και ξέρετε κάτι; Θα ήταν πολύ καλύτερο να γίνονταν στις Εκκλησίες κηρύγματα υπέρ της αντισύλληψης, παρά κηρύγματα κατά των αμβλώσεων.
Θα ήταν καλύτερα να γίνονται κηρύγματα στις εκκλησίες υπέρ της θέσης των γυναικών στην κοινωνία, υπέρ της κατάργησης των έμφυλων διακρίσεων ώστε να ευαισθητοποιηθούν οι πολίτες.
Θα ήταν καλύτερα για τους ιερείς να κάνουν καμπάνια κατά της κακοποίησης γυναικών, κάθε μορφής, πολλώ δε μάλλον κατά του ειδεχθέστερου των εγκλημάτων, του βιασμού.
Θα ήταν καλύτερα να πηγαίνουν οι ιερείς από σπίτι σε σπίτι και να μιλάνε κατά της ενδοοικογενειακής βίας. Ή να πηγαίνουν στα σχολεία να μιλούν για το bullying.
Και τελικά, θα έπρεπε η ίδια η Εκκλησία να φροντίζει για «τα Καίσαρος Καίσαρι, και τα του Θεού τω Θεώ». Για να τελειώνουμε μία και καλή με τον σκοταδισμό, απ’ όπου κι αν προέρχεται.
Γιατί ο σκοταδισμός δεν έχει θέση με την χριστιανική πίστηhttps://www.in.gr/author/vkanellis/
