Ξεφυλλίζοντας τοπικές εφημερίδες διπλανού νομού πέφτω πάνω στα εγκαίνια του υπερσύγχρονου Πολιτιστικού Συνεδριακού Κέντρου Ηρακλείου που τελέσθηκαν στις αρχές Μαρτίου. Ακαριαία η σκέψη μου πηγαίνει στον προ τεσσάρων μηνών «αγώνα δρόμου» που έκαμα να επιλέξω αίθουσα κατάλληλη να παρουσιάσω το δεύτερο κατά σειρά βιβλίο μου: «Ρέθεμνος. Σημεία των Καιρών 2».
Η παρουσίαση που είχα οραματιστεί με τους συνεργάτες μου περιλάμβανε λόγο, πρόζα, βίντεο, μουσική και διάδραση με τους θεατές και χρειαζόταν μια αίθουσα που να χωράει όλους όσους είχαν εκφράσει την επιθυμία να παραστούν σε κείνη τη γιορτή. Ούτε το Ωδείο μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες, ούτε φυσικά η αίθουσα του Δήμου Ρεθύμνης «Το Σπίτι του Πολιτισμού» με τα απαρχαιωμένα μηχανήματα που διαθέτει…
Απ’ αυτή μου την ανάγκη δράττομαι της ευκαιρίας να εκφράσω τον προβληματισμό μου και όσων φίλων Ρεθεμνιωτών έχω συζητήσει το διάστημα που έχει γνωστοποιηθεί η υποψηφιότητά μου ως δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό του Θοδωρή Νίνου «Ρέθυμνο ΑξίΖεις».
Όλοι προβληματίζονται για την κακή ακουστική της αίθουσας που τόσα χρόνια φιλοξενεί σχεδόν όλες τις εκδηλώσεις της πόλης… Όλοι εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους για την μικρή χωρητικότητά της. Όλοι διαμαρτύρονται συχνά για την έλλειψη χώρων στάθμευσης στην γύρω περιοχή, γεγονός που καθιστά απαγορευτική την προσέλευση ηλικιωμένων ατόμων, ή μικρών σε ηλικία θεατών σε περιπτώσεις δυσμενών καιρικών φαινομένων.
Όλοι μιλούν για την ανεπάρκεια της θεατρικής σκηνής γεγονός που απαγορεύει σε μεγάλες παραγωγές να ταξιδεύσουν στο Ρέθυμνο για να τις απολαύσει το φιλοθεάμον κοινό. Εκείνες οι παραγωγές, όταν το αποφασίσουν να παρουσιάσουν τη δουλειά τους στην πόλη μας, αναγκάζονται να επιλέξουν χώρους ιδιωτών, όπως έκαμα τελικά και εγώ στην παρουσίασή μου.
Χώρους που και καλαίσθητοι είναι και εξοπλισμένοι μ’ όλα τα σύγχρονα οπτικοακουστικά μέσα και που κυρίως σέβονται οργανωτές και θεατές. Πόσες φορές έτυχε να παραβρεθώ σε κάποια εκδήλωση στο «Σπίτι του Πολιτισμού» και να μην ακούω καλά, να μη βλέπω καλά, να ψάχνω κάθισμα και να αποσπάται η προσοχή μου χωρίς να μπορώ να παρακολουθήσω αυτά που συμβαίνουν στη σκηνή; Πιστέψτε με πολλές…
Τι έχει ανάγκη ο Ρεθεμνιώτης θεατής λοιπόν; Μια αίθουσα χωρητικότητας τουλάχιστον 700 θέσεων, εξοπλισμένη με σύγχρονα οπτικοακουστικά μέσα, με καμαρίνια, με φουαγιέ και κυλικείο, με χώρο στάθμευσης ικανό να φιλοξενήσει πολλά οχήματα, με εύκολη πρόσβαση, με σύγχρονη σκηνή, φώτα και αυλαία…
Το να κατασκευαστεί μια αίθουσα εξαρχής αποτελεί την ιδανική λύση και σ’ αυτό θα κινηθούμε ως νέα εκλεγμένη Δημοτική Αρχή. Συγχρόνως, απαραίτητες είναι και οι μικρότερες αίθουσες που ήδη το Ρέθυμνο διαθέτει, υπό τον όρο, όμως, να ανακαινισθούν – ανανεωθούν και να εξοπλιστούν με τα κατάλληλα οπτικοακουστικά μέσα προκειμένου να φιλοξενούν αξιοπρεπώς μικρότερες σε δυναμική εκδηλώσεις.
Το Ρέθυμνο διαθέτει μια σειρά από αναξιοποίητα κτίσματα που θα μπορούσαν γρήγορα να μετατραπούν σε χώρους παιδείας και πολιτισμού, διαθέτει πλειάδα ανοικτών οικοπεδικών εκτάσεων, κυρίως στις παρυφές της πόλης, όπου θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν καλοκαιρινές εκδηλώσεις, προκειμένου να σταματήσει ο λόφος του Ιμπραήμ Χαν να αποτελεί το μόνο μεγάλο ανοιχτό χώρο εκδηλώσεων που διαθέτει το Ρέθυμνο.
Όσοι έχετε παρακολουθήσει για παράδειγμα μια συναυλία στο φρούριο της Φορτέτζας και συγκεκριμένα στο λόφο του Ιμπραήμ Χαν, έχετε ζήσει όλα τα τραγελαφικά που συμβαίνουν τα καλοκαίρια. Πρέπει να μεταμορφωθούμε σε αθλητές ταχύτητας για να προλάβουμε ένα άθλιο πλαστικό κάθισμα.
Συγχρόνως πρέπει να έχουμε το Θεό βοηθό ώστε να μη φυσάει για να μη μπαίνει η σκόνη στα μάτια μας και το στόμα των καλλιτεχνών, (βλέπε Μποφίλιου που δεν θα ξανάρθει για το συγκεκριμένο λόγο). Και τέλος πρέπει να σταματήσει η βάσανος των Ρεθεμνιωτών που κατοικούν γύρω από το φρούριο και όχι μόνο, οι οποίοι αναγκάζονται να «διασκεδάζουν» ως αργά (σε εργάσιμες μέρες), είτε τους αρέσει είτε όχι, χωρίς να μπορούν να ησυχάσουν…
Ιδέες υπάρχουν, μεράκι και πάθος υπάρχει, δημιουργικότητα υπάρχει… Ας αλλάξουμε σελίδα και ας κερδίσουμε το μέλλον σ’ ένα Ρέθυμνο που αξίζει να Ζούμε όλοι μας…
Σκέψεις ενός ενεργού πολίτη, ιδέες ενός υποψηφίου Δημοτικού Συμβούλου…
