Ο Λάκης Παπαδόπουλος έχει τη σπάνια ικανότητα να δημιουργεί τραγούδια αναφοράς που εγγράφονται στη συλλογική μας μνήμη και αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του soundtrack της ζωής μας.
Ο Λάκης με τα Ψηλά Ρεβέρ, για να κάνουμε τη σύνδεση με τα προηγούμενα, παρουσιάζει ένα εξαιρετικό τραγούδι, σε εμπνευσμένους στίχους της Μαρίας Μπακιρτζή, που μιλά με συγκλονιστικό τρόπο για την αμήχανη σχέση πατέρα και γιου, εκεί που το σ’ αγαπώ δε λέγεται σχεδόν ποτέ, αλλά πάντα υπονοείται με μία τρυφερή χειρονομία ή ένα στοργικό, διστακτικό λόγο.
Με αφορμή την περιπέτεια της απομόνωσης που περάσαμε επώδυνα όλοι, ο Λάκης τραγουδά έναν ύμνο στην πατρική αγάπη που περνά πάντα σε δεύτερο πλάνο, αδικημένη σε σχέση με τη μητρική που «δικαιολογεί» τη διαχυτικότητα και την έκδηλη στοργή.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι στίχοι που εκφράζουν την πατρική τρυφερότητα είναι γραμμένοι από μία γυναίκα, την εξαιρετική Μαρία Μπακιρτζή.
Το τραγούδι «Γιόκα μου», έντονο, ρυθμικό και σε κάποιες στιγμές σπαρακτικό ,καταφέρνει να εκφράσει ξεκάθαρα σε λίγους στίχους όλα όσα υπαινικτικά μόνο έχουν ειπωθεί από έναν πατέρα στον γιο του. Ο πατέρας εξουθενωμένος από τα ανείπωτα λόγια αγάπης που λιμνάζουν χρόνια μέσα του αποφασίζει να τα τραγουδήσει χαρίζοντάς μας στιγμές ατόφιας συγκίνησης.
Ο Λάκης Παπαδόπουλος για μία ακόμη φορά με ένα του τραγούδι μιλά εκ μέρους μας και το κάνει με τον μοναδικό τρόπο που υπαγορεύεται από το σπάνιο δημιουργικό του χάρισμα.
Τα σχόλια είναι κλειστά.