Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων σημαδεύεται από την ανείπωτη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ και από τη συνέχιση του αιματηρού ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία. Ταυτόχρονα, σημαδεύεται από την επικίνδυνη κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, την πυρετώδη πολεμική προετοιμασία και την διόγκωση των εξοπλισμών από όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, φέρνοντας ολοένα και πιο κοντά τον κίνδυνο μιας γενικευμένης σύγκρουσης.
Ο αριθμός των ξεριζωμένων σε όλο τον κόσμο έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, καθώς το 2023 έφτασε στον αριθμό των 117,3 εκ. και ήδη σήμερα υπολογίζεται πάνω από 120 εκ. Το 40% περίπου είναι παιδιά. Κάθε χρόνο σημειώνεται νέο ρεκόρ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, τουλάχιστον 27,2 εκ. άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους μέσα στο 2023, δηλαδή 2 εκ. άνθρωποι το μήνα ή 75.000 περίπου τη μέρα! Περισσότεροι από τους μισούς, προέρχονται από 5 μόλις χώρες που μαστίζονται από συγκρούσεις και επεμβάσεις, Σουδάν, Κονγκό, Σομαλία, Παλαιστίνη, Μιανμάρ. Εάν σ’ αυτούς προσθέσουμε τους 6,5 εκ. περίπου Ουκρανούς πρόσφυγες της περασμένης χρονιάς, φανερώνεται η πρόκληση και το ψέμα της αστικής στρατηγικής για την δήθεν αντιμετώπιση της «παράτυπης μετανάστευσης» σύμφωνα με τους διάφορους «δημοκράτες» ή της «λαθρομετανάστευσης» σύμφωνα με τους ακροδεξιούς εθνικιστές. Μέσα στο έτος 2023, θεωρείται ότι ο αριθμός των ενόπλων συγκρούσεων έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο!
Τα πολύνεκρα ναυάγια και ο βασανιστικός θάνατος ανθρώπων στις επικίνδυνες διαδρομές του ξεριζωμού, έχουν γίνει καθημερινότητα. Η Μεσόγειος έχει μετατραπεί σ’ ένα υγρό νεκροταφείο, με τον αριθμό των καταγεγραμμένων νεκρών και αγνοούμενων να έχει φτάσει τους 28.000 από το 2014. Μόνο μέσα στο 2023, καταγράφηκε ο χαμός 3.155 ανθρώπων. Το ναυάγιο εκατοντάδων ξεριζωμένων ανοιχτά της Πύλου στις 14 Ιουνίου 2023, οι συνθήκες του οποίου επιχειρείται να συγκαλυφθούν, θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της Μεσογείου.
Οι επαναπροωθήσεις στα σύνορα έχουν γίνει «κανονικότητα» και νομιμοποιούνται από την αστική προπαγάνδα στο όνομα της «αποτροπής» εισόδου των «παράτυπων μεταναστών». Συγκλονιστικές εικόνες βιαιότητας σε βάρος απελπισμένων ανθρώπων έρχονται στο φως της δημοσιότητας ολοένα και πιο συχνά, ακόμη και σε διεθνή μέσα.
Αυτός είναι ο περιβόητος «κόσμος της ειρήνης και της ασφάλειας», που θα επικρατούσε τάχα μετά από την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες.
Σ’ αυτές τις συνθήκες, το νέο Σύμφωνο της ΕΕ για τη Μετανάστευση και το Άσυλο αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της πολεμικής προετοιμασίας της ΕΕ, συνιστά μια επικίνδυνη, αντιδραστική τομή. Γιατί προβλέπει ακόμα μεγαλύτερη ένταση της καταστολής, με Frontex, νέους πελώριους φράχτες, νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης ακόμα και σε τρίτες χώρες, εκτεταμένο φακέλωμα με λήψη βιομετρικών δεδομένων ακόμα και από 6χρονα παιδιά, μαζικές απορρίψεις των αιτήσεων ασύλου και απελάσεις μέσα από τις απαράδεκτες λίστες των ασφαλών χωρών ή ακόμα και των ασφαλών περιοχών μέσα σε εμπόλεμες ζώνες (π.χ. Συρία ή Παλαιστίνη). Ταυτόχρονα, διαμορφώνεται το έδαφος για τη λεγόμενη «εξωτερίκευση» του συστήματος ασύλου, ώστε οι ξεριζωμένοι πρόσφυγες να μην φτάνουν καν στο έδαφος χώρας της ΕΕ (όπως π.χ. η συμφωνία Ιταλίας-Αλβανίας). Το νέο Σύμφωνο σηματοδοτεί τον οριστικό ενταφιασμό της Συνθήκης της Γενεύης για τους Πρόσφυγες.
Η άγρια αυτή καταστολή συμπληρώνεται από την ποικιλόμορφη εργαλειοποίηση των μεταναστών και προσφύγων, πότε στα γεωπολιτικά παζάρια και πότε στην διαλογή του κατάλληλου φθηνού εργατικού δυναμικού με τσακισμένα δικαιώματα για τις ανάγκες του κεφαλαίου. Οι συμφωνίες της λεγόμενης «νόμιμης μετανάστευσης» ανάμεσα στα αστικά κράτη, όπως αυτές που έχει υπογράψει η Ελλάδα με το Μπαγκλαντές και την Αίγυπτο, είναι σύγχρονο δουλεμπόριο στο όνομα της έλλειψης εργατικών χεριών. Παράλληλα, κάθε στοιχειώδης προστασία των ξεριζωμένων ανθρώπων στην ΕΕ, όπως και στην Ελλάδα, γίνεται πεδίο εμπορευματοποίησης, με τα διάφορα ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά πακέτα που ξεκοκκαλίζουν ΜΚΟ, ιδιώτες και επιχειρηματικοί όμιλοι.
Τα παραπάνω αποτελούν τον πυρήνα της πολιτικής ΕΕ και αστικών κρατών για το Προσφυγικό – Μεταναστευτικό, στον οποίο ομονοούν σοσιαλδημοκρατικές, νεοφιλελεύθερες και ακροδεξιές κυβερνήσεις και δυνάμεις. Αναδεικνύεται και από τη σκοπιά αυτή, η υποκρισία των διαφόρων «δημοκρατικών», «κεντρώων» ή «αριστερών» συνασπισμών για την ανάγκη ενός ενιαίου μετώπου ενάντια στην Ακροδεξιά, όπως λέγεται.
Όμως, η καπιταλιστική βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, των πολέμων και του ξεριζωμού δεν είναι μονόδρομος. Υπάρχει κι άλλος δρόμος, της σύγκρουσης με τα αδιέξοδα του καπιταλισμού! Υπάρχει η διέξοδος, της πάλης των λαών! Το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης στον ηρωικό Παλαιστινιακό λαό, που εκδηλώθηκε σε όλο τον κόσμο παρά την βίαιη καταστολή και τις απαγορεύσεις, είναι το ελπιδοφόρο μήνυμα της περιόδου. Τα καμιόνια και τα πλοία των πολεμοφοδίων που σταμάτησαν από την παρέμβαση των εργατών και των σωματείων σε σταθμούς και λιμάνια, δείχνουν την ανεξάντλητη δύναμη του λαϊκού παράγοντα. Οι νίκες του κοινού αγώνα Ελλήνων και αλλοδαπών εργαζομένων μέσα στους χώρους δουλειάς για τα δικαιώματά τους, εκφράζουν το πραγματικό μέτωπο ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία, την ακροδεξιά και τον φασισμό. Η αλληλεγγύη στους κατατρεγμένους πρόσφυγες και μετανάστες για τα δικαιώματά τους, είναι διαχρονικά ένα αδιαμφισβήτητο συστατικό της γνήσιας ταξικής δράσης του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη! Το μέλλον τους ανήκει! Κι είναι το μέλλον ενός κόσμου χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, πολέμους, μετανάστευση και προσφυγιά, με τους λαούς αφέντες στον τόπο τους. Είναι το μέλλον του σοσιαλισμού!
Αυτό το σάλπισμα αγώνα και πάλης απευθύνει το ΚΚΕ στους λαούς όλου του κόσμου!
Τα σχόλια είναι κλειστά.