Η εκμετάλλευση των “δοκιμαστικών” στην εργασία

Γράφει η Αλκυόνη Χριστοδουλάκη

Η χαρά της εκμετάλλευσης είναι η χώρα μας, αφού ο στόχος πολλών είναι από πού θα καταφέρουν να αφαιμάξουν και την τελευταία σταγόνα παραγωγικότητας κι αξιοπρέπειας των μεροκαματιάρηδων.

Ο λόγος στους «εργοδότες- βιτρίνες» οι οποίοι δίνουν μια ελπίδα εργασιακού μέλλοντος στον οικογενειάρχη, στον άνεργο, στον νέο, το φοιτητή και την ποδοπατάνε μέχρι και την τελευταία της πνοή. Κι άντε και εντέλει δε γίνεται η πολυπόθητη πρόσληψη, η αρρώστια της εκμετάλλευσης των δοκιμαστικών όμως, έχει πάρει ιδιαίτερα μεγάλες διαστάσεις όπως δηλώνουν οι περισσότεροι άνεργοι.

Ας το δούμε λίγο πιο αναλυτικά. Εταιρεία π.χ ζητά εργαζόμενους, και για να καταφέρει να ολοκληρώσει την επιλογή των μόνιμων συνεργατών της, προβαίνει στη γνωστή διαδικασία του δοκιμαστικού. Υπό κανονικές συνθήκες, το δοκιμαστικό ενός υποψήφιου εργαζόμενου διαρκεί τόσο όσο χρειάζεται για να αποδείξει αν μπορεί να ανταπεξέλθει στην εργασία που του έχει ζητηθεί να αναλάβει.

Στη δική μας τη χώρα όμως, τα δοκιμαστικά μπορεί να διαρκέσουν 5 μέρες, με αποκορύφωμα το μεγαλειώδες «ευχαριστούμε, θα επικοινωνήσουμε σύντομα μαζί σας» που σερβίρουν στο δόλιο που έχει αφιερώσει την εβδομάδα του, ενώ υπάρχουν και δοκιμαστικά που διαρκούν έως και έναν ολόκληρο μήνα όπως έμαθε πρόσφατα μια φίλη, η οποία δούλευε και εβγάζε το βάρος της δουλειάς από τους ώμους του εργοδότη της, όταν στο κλείσιμο του μήνα έμαθε ότι βρισκόταν δοκιμαστικά σε αυτή τη θέση.

Είναι τουλάχιστον θρασύ και απαράδεκτο σε μια τόσο δύσκολη περίοδο που διανύει η χώρα κι οι πολίτες, όταν οι άνεργοι αυξάνονται, να υπάρχουν επιχειρηματίες και εργοδότες που όχι μόνο εκμεταλλεύονται την ανάγκη επιβίωσης δίνοντας ψίχουλα- μισθούς, αλλά που δεν έχουν την αξιοπρέπεια να πληρώσουν τα δεδουλευμένα στους ανθρώπους που προσέφεραν την εργασία τους.

Ας αρχίσουμε να δουλεύουμε όλοι οι Έλληνες από χόμπυ λοιπόν, να είναι ευτυχισμένα τα άπληστα «αφεντικά», να είναι ευτυχισμένες οι κυβερνήσεις κι ας μην τρώμε μεσημεριανό βρε αδερφέ…