Για όλα τα μαρτυρικά χωριά της Ελλάδας το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων είναι πάντα σε εκκρεμότητα εθνική και ηθική.
Η Ένωση Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δαμάστας που ποτέ δεν έχει σταματήσει να παλεύει για αυτό το ζήτημα το θέτει για ακόμα μια φορά στο ελληνικό κοινοβούλιο. Εβδομήντα επτά χρόνια μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου και τριάντα δύο από τη ενοποίηση της Γερμανίας υπάρχει άρνηση για έμπρακτη μεταμέλεια για τα δεινά που προκάλεσε στον ελληνικό λαό ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ενώ συνεχίζεται η καταπάτηση στην υπογραφή της στην συνθήκη του Λονδίνου του 1953. Τα τελευταία χρόνια η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία Γερμανίας (ΟΔΓ) επικαλείται ότι τάχα η συνθήκη 2+4 (Μόσχα 1990) έχει ρυθμίσει όλα τα ζητήματα των επανορθώσεων.
Όμως η Επιστημονική Υπηρεσία του Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου δεν συμφωνεί με την Ομοσπονδιακή Γερμανική Κυβέρνηση. Σε σχετική γνωμοδότηση που δημοσιεύτηκε το 2019 αναφέρει ότι «η Ελλάδα δεν παραιτήθηκε ποτέ από τις αξιώσεις της έναντι της ΟΔΓ. Αναφέρει επίσης ότι σ αυτή τη συνθήκη δεν αναφέρονται αποζημιώσεις».
Να σημειωθεί ότι η Ελλάδα ως τρίτη χώρα δεν συμμετείχε στις εργασίες αυτής της συνθήκης και σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα δε δεσμεύεται από μια συνθήκη στη σύναψη της οποίας δεν συμμετείχε και δεν έχει υπογράψει. Αντίθετα η Γερμανία δεσμεύεται ρητώς από μια ευεργετική γι’ αυτήν συνθήκη του Λονδίνου του 1953, που επέτρεψε την ανοικοδόμηση της χώρας της και οφείλει να σεβαστεί την υπογραφή της.
Ερωτάσθε κ. Υπουργέ;
Σε τι ενέργειες έχετε προβεί και σε τι ενέργειες θα προβείτε άμεσα ώστε να καταβληθούν αποζημιώσεις από το Γερμανικό Δημόσιο σε κάθε πληγέντα και στους απογόνους τους, ανάλογες με όσα πράγματι στερήθηκαν αυτοί παρανόμως κατά παράβαση του δικαίου του πολέμου;
Γιατί η Ελλάδα με σθένος και αποφασιστικότητα δεν απαίτησε όσα νομίμως δικαιούται;
Ο ερωτών βουλευτής
Γεώργιος Λογιάδης
Τα σχόλια είναι κλειστά.