Με επιτυχία η εκδήλωση της ΤΕ Ρεθύμνου του ΚΚΕ και των Τ.Ο Ρεθύμνου της ΚΝΕ για τα πανεπιστήμια

Με επιτυχία η εκδήλωση της ΤΕ Ρεθύμνου του ΚΚΕ και των Τ.Ο Ρεθύμνου της ΚΝΕ για την παρουσίαση της έκδοσης «Για το Πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων»

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 8/12 η εκδήλωση της ΤΕ Ρεθύμνου του ΚΚΕ και των Τ.Ο Ρεθύμνου της ΚΝΕ για την παρουσίαση της έκδοσης «Για το Πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων», στο πανεπιστήμιο Κρήτης στην πανεπιστημιούπολη του Γάλλου στο Ρέθυμνο.
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Κυριάκος Ιωαννίδης μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Παιδείας και Έρευνας της ΚΕ του ΚΚΕ. Μεταξύ άλλων στην ομιλία του ανέφερε:
«Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η παρουσίαση της πρότασης του ΚΚΕ για τα πανεπιστήμια δεν είναι μια υπόθεση που αφορά το μέλλον αλλά το σήμερα. Δίνει απάντηση στις ανησυχίες, στους προβληματισμούς, στα άγχη, στα ερωτήματα που πολλοί από μας έχουμε.
(…) Σήμερα, στην εποχή της «ψηφιακής» οικονομίας, της Τεχνητής Νοημοσύνης, υπάρχουν οι επιστημονικές και παραγωγικές δυνατότητες για να ζούμε όλοι πολύ καλύτερα, χωρίς τον εφιάλτη της ανεργίας & την ανασφάλεια για το αύριο. Να σπουδάζουμε δωρεάν και ολοκληρωμένα την επιστήμη μας και να προσφέρουμε με τις γνώσεις μας στην κοινωνία. Να εργαζόμαστε λιγότερες ώρες, με καλύτερες αμοιβές. Να ανασαίνουμε ελεύθερα χωρίς την εργοδοτική & κρατική καταστολή, χωρίς τις κάθε είδους κοινωνικές διακρίσεις.

Αντί γι’ αυτό, βλέπουμε το Πανεπιστήμιο κολλημένο στο χθες!
Απουσία φοιτητικής μέριμνας, διδασκόντων, βασικών υποδομών, εργαστηριακού εξοπλισμού. Επιχειρήσεις που στήνουν μαγαζιά μέσα στα Ιδρύματα, την ίδια στιγμή που δε δίνεται ούτε ευρώ για τις πραγματικές ανάγκες των φοιτητών. Τμήματα που καταργούνται και προγράμματα σπουδών που αλλάζουν ανάλογα με τα «θέλω» των μεγάλων επιχειρήσεων, χωρίς κοινωνικά και επιστημονικά κριτήρια. Έρευνα κατά παραγγελία που πατεντάρεται και γίνεται πανάκριβο εμπόρευμα, απρόσιτο για τους πολλούς.
(…) Θα το πούμε ξεκάθαρα: Ο δρόμος που προβάλλεται και σήμερα από όλες τις κυβερνήσεις ως λύση στα προβλήματα μας, στα προβλήματα των πανεπιστημίων, είναι δοκιμασμένος. Και λειτουργεί ως εμπόδιο.

Είναι ένα κράτος εχθρικό για τις ανάγκες μας που θεωρεί «κόστος» τις σπουδές μας και «κέρδος» ό,τι συμφέρει τα μονοπώλια.
Είναι οι κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης που οδηγούν σε πτυχία και πανεπιστήμια πολλών ταχυτήτων, σε επιβολή διδάκτρων, εξισώνουν τα πτυχία μας με αυτά των κολεγίων, αποσυνδέουν πλήρως το πτυχίο από το δικαίωμα άσκησης του επαγγέλματος.
Είναι η πολιτική υποχρηματοδότησης των σπουδών μας με σκοπό να εξασφαλίζεται ζεστό χρήμα για τραπεζίτες και βιομήχανους, για τους υπέρογκους ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς. Είναι η επιχειρηµατική δράση των ΑΕΙ που αντιμετωπίζει τη γνώση σαν εμπόρευμα και τους φοιτητές σαν πελάτες ανάλογα με το πορτοφόλι τους.

Αυτή την πολιτική υλοποιούν κατά γράμμα όλες οι κυβερνήσεις! Αυτή την πολιτική έρχεται να περιφρουρήσει η ένταση της καταστολής, ο αυταρχισμός, η υπονόμευση των φοιτητικών συλλόγων και της οργανωµένης συλλογικής αγωνιστικής διεκδίκησης.
Η κατάσταση αυτή δεν είναι πρόβλημα προχειρότητας ή κακής διαχείρισης! Δεν είναι εμμονή κάποιου υπουργού αλλά στρατηγική επιλογή όλων των κομμάτων του συστήματος που απορρέει από τις δεσμεύσεις τους στον ΣΕΒ, στις οδηγίες της ΕΕ, στο νέο υπερμνημόνιο (Ταμείο Ανάκαμψης) που περιλαμβάνει και την Παιδεία. Για αυτό οι υπουργοί μπορεί να αλλάζουν αλλά η αντιεκπαιδευτική πολιτική παραμένει!

(…) Θα πει κάποιος: Τι προτείνει το ΚΚΕ σήμερα; Δεν είναι ανάγκη, για παράδειγμα, η αξιολόγηση, η καινοτομία, η σύνδεση με την αγορά, η εξωστρέφεια; Ναι, σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες ώστε:
Η κρατική χρηματοδότηση να είναι επαρκής για την κάλυψη των αναγκών των πανεπιστημίων και όχι όχημα υποβάθμισης σχολών και αναζήτησης χορηγών.
Ο ψηφιακός μετασχηματισμός των ΑΕΙ να υπηρετεί την αναβάθμιση των υπηρεσιών, την εξυπηρέτηση των φοιτητών και όχι την περικοπή δαπανών, συγγραμμάτων, φοιτητικών παροχών, την γενίκευση της τηλεκπαίδευσης, το φακέλωμα και την καταστολή των αγώνων. Η εξωστρέφεια να συμβάλλει στην ελεύθερη διάχυση της έρευνας και όχι στον εγκλεισμό της στα δεσμά της κερδοφορίας με όρους μυστικότητας και πατέντας.

Η αριστεία να στηρίζεται στη συνεργασία των επιστημόνων, στην ισότιμη αντιμετώπιση όλων με την κατάργηση των ταξικών φραγμών και όχι στον ανελέητο ανταγωνισμό, την απόρριψη αξιόλογων προτάσεων επειδή δεν μπορούν να αξιοποιηθούν εμπορικά.

Η αλλαγή του ακαδημαϊκού χάρτη να οδηγεί σε ουσιαστική αναβάθμιση των πτυχίων, σε ανάπτυξη τμημάτων σε νέα επιστημονικά αντικείμενα και όχι στο κλείσιμο τμημάτων και την απαξίωση των σπουδών με τους φοιτητές να πληρώνουν ξανά το «μάρμαρο».
Τα πανεπιστήμια να συνδέονται άμεσα με την κοινωνία, χωρίς να μεσολαβεί το κριτήριο του καπιταλιστικού κέρδους που τελικά τα απομακρύνει από τις λαϊκές ανάγκες. Με κεντρικά σχεδιασμένη παραγωγή και κοινωνικές υπηρεσίες, με κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και με την εργατική τάξη, το λαό στην εξουσία.

(…) Επιτρέψτε μου να σταθώ σε μια σειρά ζητήματα που αφορούν τις σπουδές σας.
Στα τμήματα της Φιλοσοφικής:
Σήμερα οι ελλείψεις καθηγητών έχουν χτυπήσει κόκκινο! Οι προσλήψεις μελών ΔΕΠ γίνονται με το σταγονόμετρο!

Ταυτόχρονα, υπάρχουν μια σειρά παραδείγματα που δείχνουν ότι φοιτητές αναγκάζονται να αγοράσουν μια σειρά συγγράμματα, αφού σε πολλά μαθήματα, ειδικά των αρχαίων, μας δίνονται μόνο οι στερεότυπες εκδόσεις και όχι η μετάφραση και ο σχολιασμός των κειμένων. Την ίδια στιγμή που «κόβονται» διαρκώς μαθήματα από τα προγράμματα σπουδών, σε ορισμένα τμήματα εντάσσονται ολοένα και περισσότερα μαθήματα που διδάσκουν την επιχειρηματικότητα, δηλαδή πως οι καθηγητές θα γίνουν manager και θα αντιμετωπίζουν τους μαθητές σαν πελάτες και το σχολείο σαν επιχείρηση που πουλάει τη γνώση ανάλογα με την τσέπη των γονιών.

Την ίδια στιγμή έχει ανοίξει η συζήτηση για την απόσπαση της παιδαγωγικής επάρκειας από το πτυχίο. Προωθείται η πιστοποίηση της επάρκειας επί πληρωμή, μετά το πτυχίο.
Για τους αρχαιολόγους η κατάσταση που μας περιμένει είναι ανήκουστη! Σε μία χώρα με σπουδαία αρχαιολογική πολιτισμική κληρονομιά, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας, μέρος της οποίας είναι ακόμα ανεξερεύνητη, οι αρχαιολογικοί χώροι παραμένουν εγκαταλελειμμένοι και αναξιοποίητοι. Οι αρχαιολόγοι παραμένουν άνεργοι, δουλεύουν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, με «μπλοκάκι», μετακινούνται από την μια μεριά της χώρας στην άλλη. Aς σκεφτούμε:

Τεράστια η ιστορία της χώρας μας, τεράστια τα κενά από ιστορικούς στα σχολεία!
Εκατοντάδες οι αναξιοποίητοι αρχαιολογικοί χώροι, χιλιάδες οι άνεργοι αρχαιολόγοι!
Απέραντος ο πλούτος της νεοελληνικής γλώσσας, όλο και μεγαλύτερη υποβάθμιση της διδασκαλίας της στην εκπαίδευση!
Μεγάλα τα μαθησιακά – γλωσσικά προβλήματα των μαθητών, όλο και λιγότεροι φιλόλογοι στα σχολειά για να τις αντιμετωπίσουν!
Στα Τμήματα των Κοινωνικών επιστημών:

Κι όμως..! Αν διαβάσει κανείς τους οδηγούς σπουδών, θα νιώσει την κοροϊδία, αφού μας φουσκώνουν τα μυαλά για την πληθώρα τομέων επαγγελματικής προοπτικής στους οποίους μπορούν να εργαστούν οι απόφοιτοι κάθε τμήματος. Μια δυνατότητα, όμως, που μένει στα χαρτιά, όπως εξάλλου δείχνει και το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η πλειοψηφία των αποφοίτων των τμημάτων του εργάζονται σε επαγγέλματα άσχετα από αυτό που σπούδασαν.

Κι όμως..! Όπου και να κοιτάξει κανείς, βλέπει γύρω του κοινωνικά προβλήματα να θεριεύουν και να “περιμένουν” να μελετηθούν, να αντιμετωπιστούν. Στον απόηχο της βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, έχουν διαμορφωθεί νέα δεδομένα, αναπτύσσονται νέα πολύπλοκα κοινωνικά φαινόμενα, δίπλα σε όσα κουβαλά χρόνια τώρα η κοινωνία μας: στον τρόπο ζωής, στον τρόπο διασκέδασης, στους χώρους εργασίας, σε ατομικά προβλήματα και αδιέξοδα, σε νέες ευάλωτες κοινωνικές ομάδες κ.α.

Δίπλα σε αυτά, παραμένουν και απαιτούν μελέτη και αντιμετώπιση όσα κοινωνικά φαινόμενα και προβλήματα γνωρίζουμε από παλιά και βλέπουμε πια να παίρνουν νέες μορφές και ένταση: οι διάφορες μορφές των εξαρτήσεων, η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, οι σχέσεις ανάμεσα στα δυο φύλα, κ.α.
Παρόλα αυτά, οι περισσότεροι από εμάς δεν πρόκειται να βρούμε δουλειά στο αντικείμενο των σπουδών μας. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ποιος φταίει; Μήπως είμαστε πάρα πολλοί; Μήπως δεν είμαστε απαραίτητοι;

(…) Από όλα τα παραπάνω προκύπτει το εξής:
Ο δρόμος που ακολουθούν οι κυβερνήσεις είναι αδιέξοδος και είναι αυτός που μας έφερε ως εδώ. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι το εξής, παραφράζοντας τον Αϊνστάιν: κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί ακολουθώντας τον ίδιο τρόπο σκέψης που χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργήσει αυτό το πρόβλημα.

Γιατί λοιπόν αυτή η επιμονή από όλες τις κυβερνήσεις στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο; Στην έκδοση που παρουσιάζουμε σήμερα, επιδιώκουμε να δώσουμε απαντήσεις.
(…) Αυτός ο δρόμος απαιτεί ρήξη και σύγκρουση με την πολιτική όλων των κυβερνήσεων, της ΕΕ και τα δεσμά της αγοράς, τις επιταγές των μονοπωλίων, το κριτήριο του κέρδους.
Να το πούμε απλά: Σήμερα και όχι για το μέλλον πρέπει να ανοίξει ο δρόμος για να πάψουν να υπάρχουν τα συμφέροντα που επιβάλλουν την πολιτική που καταδικάζει τους νέους να ζουν με τα λίγα όταν οι δυνατότητες της κοινωνίας και της εποχής είναι ζουν τουλάχιστον με αξιοπρέπεια. Και για να πάψουν να υπάρχουν αυτά τα συμφέροντα αυτό που πρέπει να γίνει σήμερα είναι να χάνουν μάχες, να αδυνατίζουν.

(…) Η πρόταση αυτή του Κόμματος δεν φωτίζει μόνο τους όρους και τις προϋποθέσεις για να αλλάξει ρότα το Πανεπιστήμιο, αλλά είναι επίσης όπλο σήμερα στα χέρια του φοιτητικού κινήματος: Είναι σύγχρονο γιατί:
– Θέτει σαν στόχο την κοινωνική ευημερία, με κριτήριο την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών και όχι το κέρδος των λίγων
– Ενσωματώνει και διαδίδει άμεσα τις νέες τεχνολογικές εφαρμογές & επιστημονικές θεωρίες χωρίς εμπορικές δεσμεύσεις, ρήτρες μυστικότητας, ασφυκτικό οικονομικό έλεγχο από εταιρίες.

– Καταπολεμά τον σκοταδισμό και τον ανορθολογισμό γιατί θέλει το λαό πρωταγωνιστή των εξελίξεων, πραγματικά ελεύθερο και όχι σκλάβο των προλήψεων, στο περιθώριο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
Υπηρετεί την κοινωνία όπου την εξουσία και τον πλούτο τον κατέχουν οι πραγματικοί παραγωγοί του πλούτου. Χωρίς αλλαγές στην εξουσία και την οικονομία τίποτα σύγχρονο δεν μπορεί να προκύψει.

Είναι ρεαλιστικό γιατί:
– Βασίζεται στις κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας, στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων που, αν δεν υποτάσσονταν στην κερδοφορία των μονοπωλίων, θα είχαν εξαλείψει τα περισσότερα δεινά της κοινωνίας, τη φτώχεια, την πείνα, τις συνέπειες των φυσικών καταστροφών.

– Θεμελιώνεται στις μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες που έχει η χώρα μας, εφόσον αυτές τεθούν στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο.
– Στηρίζεται στο σημαντικό επιστημονικό και τεχνικό δυναμικό που μπορούν να μπουν σε κίνηση ώστε να αναπτυχθούν και να αξιοποιηθούν οι επιστήμες, να αναπτυχθεί η επιστήμη προς όφελος των πολλών.
(…) Φίλες και φίλοι
Το κόμμα μας, από την ίδρυση του μέχρι σήμερα, είχε πάντα στο επίκεντρο της δράσης του τα προβλήματα της εκπαίδευσης.
(…)Στην εκατόχρονη πορεία του ΚΚΕ, οι θέσεις και η δράση του ενέπνευσαν πολλούς μεγάλους διανοητές, παιδαγωγούς (Δημήτρης Γληνός, Ρόζα Ιμβριώτη, …. 😉 κι επιστήμονες που τις μπόλιασαν με τις πρωτοπόρες ιδέες και εργασίες τους. Κι αυτές άνθησαν κι άφησαν ανεξίτηλα τα σημάδια τους στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας σε όλες τις βαθμίδες μέχρι σήμερα.

(…) Η ιστορία του Κόμματός μας, αλλά και η πρόσφατη επικαιρότητα, αποδεικνύουν στην πράξη ότι οι κομμουνιστές έχουμε εμπιστοσύνη στην επιστήμη. Και αυτό όμως σημαίνει ότι την αμφισβητούμε με το ίδιο νόμισμα. Επιστημονικά.
Άρα σήμερα, η παρέμβαση των κομμουνιστών, είναι πάλη ενάντια στον παλιό και τον σύγχρονο σκοταδισμό. Τον σκοταδισμό της άποψης ότι η αντικειμενική αλήθεια είναι ντεμοντέ. Που η αλήθεια είναι ότι κοστίζει σήμερα στον καπιταλισμό, τον σκοταδισμό των θεωριών συνωμοσίας, αλλά και τον σκοταδισμό τελικά της άποψης ότι τα πάντα θα λυθούν από έξυπνα εργαλεία…

Υπερασπιζόμαστε την επιστήμη, σημαίνει ότι την αντιμετωπίζουμε ως αυτό που ακριβώς είναι: η προσπάθεια του ανθρώπου να βάλει λογική τάξη, να βρεις τις σχέσεις ανάμεσα σε έναν άπειρο κόσμο που αλλάζει συνεχώς.
Το πραγματικά νέο δεν μπορεί να είναι η άρνηση του ανθρώπου να γνωρίσει τον κόσμο.
Όμως η πιο σημαντική αμφισβήτηση είναι αυτή για την οποία γράφει ο Μπρεχτ.
Που μας μιλάει για την αμφιβολία την ομορφότερη απ’ όλες, σαν οι φοβισμένοι αδύναμοι σηκώνουν το κεφάλι και παύουν να πιστεύουν στων τυράννων τους τη δύναμη!
Γιατί, τελικά αυτό είναι το ζήτημα.

Να ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία στο ύψος των ονείρων και των ανθρώπων.
Εκεί θα βρίσκει νόημα ο σκοπός της επιστήμης, που είναι να συμβάλλει στο ξελάφρωμα της ανθρώπινης ύπαρξης από τον μόχθο, την άγνοια και τον σκοταδισμό.

Μετά την κεντρική ομιλία ακολούθησαν παρεμβάσεις από την Κακλαμάνη Τίνα, αναπληρώτρια καθηγήτρια του τμήματος Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του πανεπιστημίου Κρήτης, την Χριστίνα Καλαιτζάκη, μέλος της ΚΝΕ και πρόεδρο του Συλλόγου Φοιτητών Ψυχολογίας του πανεπιστήμιου Κρήτης και τον Μηνά Αντύπα, υποψήφιο διδάκτορα στο Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών του ΙΤΕ, καθώς και πλούσια συζήτηση με τους παρευρισκόμενους.