Εορτολόγιο: Ποιοι γιορτάζουν σήμερα Τετάρτη 6 Νοεμβρίου

Σήμερα είναι του Οσίου Λεονάρδου, του Όσιου Λουκά και του Άγιου Παύλου του Α’ του Ομολογητή

Συγκεκριμένα, σήμερα, σύμφωνα με το εορτολόγιο, γιορτάζουν όσοι φέρουν το όνομα Λεονάρδος.

Παγκόσμια Ημέρα για την Παρεμπόδιση της Εκμετάλλευσης του Περιβάλλοντος στον Πόλεμο και τις Ένοπλες Συγκρούσεις

Ανατολή ήλιου: 06:56 – Δύση ήλιου: 17:21 – Σελήνη 4.6 ημερών

Ο Άγιος Λεονάρδος

Ο Άγιος Λεονάρδος γεννήθηκε στις 19 Μαΐου το 496 μ.Χ. ήταν ευγενής Φραγκικής καταγωγής και ήταν στην αυλή του βασιλιά Χλωδοβίκου Α’ Ασπάστηκε τη Χριστιανική πίστη και μαζί με τον βασιλιά Χλωδοβίκο Α’ βαπτίστηκαν χριστιανοί τα Χριστούγεννα του 496 από τον Επίσκοπο Ρημών Άγιο Ρεμίγιο.

Ο Άγιος Λεονάρδος ζήτησε από τον βασιλιά Χλωδοβίκο να του παραχωρήσει το δικαίωμα να μπορεί να ελευθερώνει φυλακισμένους που θα έκρινε ότι το αξίζουν, οποιαδήποτε στιγμή.

Ο Άγιος Λεονάρδος εξασφάλισε την απελευθέρωση μεγάλου αριθμού φυλακισμένων και αργότερα – αφού αρνήθηκε τη θέση του Επισκόπου – εκάρη μοναχός και έζησε για ένα διάστημα στη Μονή Micy κοντά στην Ορλεάνη κάτω από την πνευματική καθοδήγηση των Αγίων Μαξιμίνου και Λαέτου.

Αργότερα ο Άγιος Λέανδρος εγκαταλείπει το μοναστήρι και ζει σαν ερημίτης στο δάσος της Λιμουζίν, όπου συγκεντρώνει γύρω του μεγάλο αριθμό ατόμων που ήθελαν να τον ακολουθήσουν. Μέσα από την δύναμη των προσευχών του, η βασίλισσα των Φράγκων απέκτησε ένα γιο και σαν αντάλλαγμα του δόθηκαν μεγάλες εκτάσεις στη Noblac 21 χιλιόμετρα από την Λιμόζ.

Εκεί ο Άγιος Λεονάρδος ίδρυσε ένα μοναστήρι και γύρω από αυτό με τον καιρό αναπτύχθηκε ένα χωρίο το οποίο αργότερα ονομάστηκε Saint Leonard de Noblac προς τιμήν του.

Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση όσοι φυλακισμένοι επικαλούνταν το όνομα του Αγίου μέσα από τα κελιά τους, έβλεπαν τις αλυσίδες να σπάνε θαυματουργικά μπροστά στα μάτια τους. Μετά από αυτά τα θαύματα πολλοί επισκέπτονταν τον Άγιο Λεονάρδο κουβαλώντας μαζί τους τις βαριές αλυσίδες με τις οποίες ήταν δεμένοι και του τις πρόσφεραν ως φόρο τιμής για την απελευθέρωσή τους.

Πολλοί από αυτούς έμεναν κοντά στον Άγιο και ο Άγιος τους έδινε πολλές φορές κομμάτια γης μέσα στο δάσος να καθαρίσουν ώστε να είναι έτοιμα για καλλιέργεια και τους πρόσφερε όλα τα απαραίτητα μέσα ώστε να ζήσουν στην συνέχεια μία έντιμη ζωή.

Ο Άγιος Λεονάρδος μετά από μεγάλους πνευματικούς αγώνες και φιλανθρωπίες κοιμήθηκε οσιακά και παρέδωσε την αγία του ψυχή στον Κύριο το 559 μ.Χ. Είναι ο προστάτης των φυλακισμένων, των πολιτικών κρατουμένων, των αιχμαλώτων πολέμου, των ομήρων και των εγκύων.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης

Τῶν Ὁσίων τὸ κλέος, διδασκάλων τὸ καύχημα, καὶ κρουνὸς ἐλέους ἐδείχθης, Λεονάρδε Πατὴρ ἡμῶν· λυτροῦσαι γὰρ δεσμῶν καὶ φυλακῆς, τοὺς πίστει καταφεύγοντας εἰς σε· ἐπιτόκους δὲ ἐν τάχει ἐλευθεροῖς, καρπὸν κοιλίας χαριζόμενος. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ ἀναδείξαντι, δόξα τῷ σὲ πλουτοῦντι δαψιλῶς, σημείοις τε καὶ θαύμασιν.

Άγιος Παύλος Α’ ο Ομολογητής και Ιερομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης

Ο Άγιος Παύλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. και υπήρξε γραμματέας του αγιοτάτου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Αλεξάνδρου.

Όταν απεβίωσε ο Αλέξανδρος, το 377 μ.Χ., ο Παύλος εξελέγχθηκε Πατριάρχης. Ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος, όταν το πληροφορήθηκε δυσανασχέτησε, μία και ήταν οπαδός της αίρεσης των Αρειανών. Όταν ο Κωνστάντιος επέστρεψε από την Αντιόχεια στην Κωνσταντινούπολη, απομάκρυνε από τον πατριαρχικό θρόνο τον Παύλο και ανακήρυξε αυθαίρετα Πατριάρχη, τον αρειανόφρονα Νικομήδειας Ευσέβιο. Τότε ο Άγιος Παύλος πήγε στη Ρώμη. Εκεί βρήκε τον Μέγα Αθανάσιο (βλέπε 18 Ιανουαρίου), τον οποίο είχε απομακρύνει από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας ο Κωνστάντιος.

Πληροφορηθείς τα γεγονότα, ο αυτοκράτορας Κώνστας, έστειλε γράμμα στον αδελφό του τον Κωνστάντιο, διαμαρτυρόμενος για τη στάση του. Έτσι ο Παύλος και ο Αθανάσιος επανήλθαν στο αξίωμά τους.

Δυστυχώς μετά από λίγο καιρό ο Κώνστας πέθανε. Έτσι ο Κωνστάντιος διέταξε, από την Αντιόχεια που ήταν, να απομακρύνουν τον Παύλο από τον Πατριαρχικό θρόνο. Μάλιστα τον εξόρισε στην Κουκουσό της Αρμενίας.

Μία μέρα που τελούσε την Θεία Λειτουργία όρμησαν καταπάνω του Αρειανοί και τον έπνιξαν με το ίδιο του το ωμοφόριο. Έτσι ο Άγιος ετελείωσε και παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.

Το 385 μ.Χ., το αδιάφθορο Λείψανο του Αγίου Παύλου, μετακομίσθηκε στην Κωνσταντινούπολη κατά την βασιλεία του Μεγάλου Θεοδοσίου. Αρχικά κατατέθηκε στο Ναό της Αγίας Ειρήνης και έπειτα σε ναό προς τιμή του. Το Λείψανο μεταφέρθηκε στη Βενετία το 1226 μ.Χ. και κατατέθηκε στη γυναικεία Μονή του Αγίου Λορέντζου, όπου φυλάσσονταν και τα Λείψανα του Όσιου Βαρβάρου του Μυροβλύτου και της Αγίας Κανδίδης. Άγνωστο κάτω από ποιες συνθήκες το Λείψανο χάθηκε, για να βρεθεί το 1493 μ.Χ. Κατά την αναγνώριση του 1686 μ.Χ. ο Βολλανδιστής C. Jannik διαπίστωσε και περιέγραψε την ακεραιότητα του Λειψάνου.