ΕΛΜΕ Ηρακλείου:Για την ΕΔΕ που διεξάγεται για το περιστατικό στο ΓΕΛ Μοχού

Με αφορμή το τραγικό συμβάν με τον χαμό της μαθήτριας στο ΓΕΛ Μοχού, σε προηγούμενη παρέμβασή μας καταδείξαμε το γεγονός ότι τα προβλήματα και οι κοινωνικές ανισότητες της εποχής έχουν ξεπεράσει προ πολλού τις δυνατότητες ανταπόκρισης των εκπαιδευτικών και των σχολικών μονάδων.

Αυτός ο πολυεπίπεδος και πολυσχιδής ρόλος του εκπαιδευτικού όχι μονάχα δεν υποβοηθιέται από το κεντρικό κράτος, αλλά η Πολιτεία τον επιβαρύνει διαρκώς με αχρείαστη γραφειοκρατία, αυξημένα καθήκοντα, ανούσιες «εξωστρεφείς» δράσεις (που γίνονται μόνο για το φαίνεσθαι) και με περίσσιο άγχος και πίεση για το πώς θα ανταποκριθεί στον χώρο εργασίας του αλλά και στην προσωπική του διαβίωση.

Οι εκπαιδευτικοί, παρόλα αυτά, καταθέτουμε ψυχή καθημερινά στα σχολεία, προκειμένου να υποστηρίξουμε τα παιδιά σε όλα τα επίπεδα. Δεν εκτελούμε απλώς τις συμβατικές μας υποχρεώσεις με επαγγελματισμό, αλλά κάνουμε πολύ περισσότερα για τους μαθητές μας, πέρα και πάνω από οποιοδήποτε ψυχρό καθηκοντολόγιο. Το ίδιο συμβαίνει με τους εκπαιδευτικούς του ΓΕΛ Μοχού, οι οποίοι τις τελευταίες ημέρες έχουν βρεθεί στο επίκεντρο της προσοχής για λόγους που υπερβαίνουν την αναμφισβήτητη ευσυνειδησία τους και την απόλυτη προσήλωσή τους στο εκπαιδευτικό λειτούργημα. Η ΕΛΜΕ Ηρακλείου στάθηκε από την πρώτη στιγμή στο πλευρό τους και το ίδιο θα συνεχίσει να πράττει αδιαπραγμάτευτα και σε όποιο επίπεδο χρειαστεί, με αποφασιστικότητα και χωρίς κραυγές και μικροπαραταξιακές σκοπιμότητες.

Αν κάπου αξίζει να εστιάσει η οποιαδήποτε ανάλυση και έρευνα με αφορμή αυτό το τραγικό συμβάν, είναι η στελέχωση των σχολικών μονάδων με μόνιμο προσωπικό ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών που θα έχουν καθημερινή παρουσία στα σχολεία, η στελέχωση και η πλήρης λειτουργία της παιδοψυχιατρικής κλινικής του ΠΑΓΝΗ που είχε κρίσιμο ρόλο στην επίλυση των σοβαρών και χρόνιων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι μαθητές μας, καθώς και στην ελάφρυνση του αχρείαστα υψηλού φόρτου δουλειάς των εκπαιδευτικών οι οποίοι αποδεδειγμένα έχουμε οδηγηθεί σε εργασιακή εξουθένωση.

Οποιαδήποτε άλλη δημόσια συζήτηση και απόπειρα κανιβαλισμού όχι απλώς είναι εκτός τόπου και χρόνου, αλλά και επικίνδυνη για τη Δημόσια Εκπαίδευση.