Ο οργανωμένος μαζικός αγώνας και η συμμαχία των εργαζομένων, των αγροτών, των ελευθεροεπαγγελματιών επιστημόνων, των επαγγελματοβιοτεχνών, της νεολαίας, των γυναικών, όλου του εργαζόμενου λαού, να ακυρώσει τα σχέδια ολοκληρωτικής παράδοσης της Κοινωνικής Ασφάλισης στα νύχια των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών!
Με μπαράζ δηλώσεων για το “νέο Ασφαλιστικό”, για το “Ασφαλιστικό του μέλλοντος” και άλλα παρόμοια, τα στελέχη της κυβέρνησης ΝΔ επιχειρούν να αξιοποιήσουν τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για τον νόμο – λαιμητόμο του Κατρούγκαλου, προκειμένου να προχωρήσουν στην επόμενη “πίστα” της ιδιωτικοποίησης της Κοινωνικής Ασφάλισης, συνεχίζοντας την αντιασφαλιστική επίθεση από εκεί που την έφτασε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Το έργο το έχουν ξαναδεί οι συνταξιούχοι και ασφαλισμένοι. Εχουν ξανακούσει τους ίδιους ακριβώς ισχυρισμούς περί “νέου”, “δίκαιου” και “βιώσιμου” Ασφαλιστικού, τους οποίους αναμασούσαν οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, πριν και μετά την ψήφιση του νόμου 4387 το Μάη του 2016, του νόμου – λαιμητόμου που ενσωμάτωσε όλες τις προηγούμενες αντιασφαλιστικές ανατροπές και πρόσθεσε νέα βάρβαρα χτυπήματα, του νόμου που προετοίμασε το έδαφος για τη σημερινή επιχείρηση παραπέρα ιδιωτικοποίησης της Κοινωνικής Ασφάλισης. Για τους μονοπωλιακούς ομίλους οι συντάξεις είναι βάρος, ενώ οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στο Ασφαλιστικό είναι ταυτόχρονα και πηγή νέων κεφαλαίων, αφού οι περικοπές δεν “σώζουν” την οικονομία γενικά, όπως ισχυρίζονται, αλλά μόνο το κεφάλαιο.
Οι αποφάσεις του ΣτΕ δεν αναιρούν ούτε αγγίζουν καν τον αντιδραστικό χαρακτήρα όλων των παρεμβάσεων των τριών μνημονίων, το γεγονός ότι κάτω και από τις Οδηγίες και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, τα ασφαλιστικά δικαιώματα, η προστασία του γήρατος ή της ασθένειας και της ζωής μετατράπηκαν σε “δημοσιονομικό μέγεθος” που πρέπει να υπηρετεί τη “σταθερότητα” της “εθνικής οικονομίας”, δηλαδή την κερδοφορία των επιχειρήσεων.
Δεν αναιρούν τους κοινούς “αναπτυξιακούς” στόχους των κυβερνήσεων ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ για ολοένα και μεγαλύτερη απαλλαγή του κεφαλαίου και του κράτους του από το “κόστος” της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Δεν αναιρούν τις τεράστιες περικοπές σε κύριες και επικουρικές συντάξεις στους “παλιούς” συνταξιούχους, την αφαίρεση της 13ης και 14ης σύνταξης, την αύξηση των ορίων ηλικίας στα 67 έτη, την αύξηση από τα 35 στα 40 και στα 42 χρόνια εργασίας για το δικαίωμα στην πλήρη σύνταξη, τη μεγάλη μείωση των νέων συντάξεων μετά το Μάη του 2016!
Κατά συνέπεια, και οι ανατροπές που επιβλήθηκαν πριν από το νόμο Κατρούγκαλου αλλά και ο ίδιος ο νόμος παραμένουν σε ισχύ, συνεχίζοντας να παράγουν καταστροφικά αποτελέσματα για τους 2,5 εκατομμύρια συνταξιούχους και τους 3,9 εκατομμύρια σημερινούς ασφαλισμένους, επιβεβαιώνοντας ότι είναι και ο καλύτερος “χορηγός” της ιδιωτικοποίησης!
Η παραπέρα συρρίκνωση των συντάξεων και των κοινωνικών παροχών, η πρόσθετη ελάφρυνση των καπιταλιστικών επιχειρήσεων από τις ασφαλιστικές εισφορές, η συνέχιση της περικοπής της κρατικής χρηματοδότησης προς την Κοινωνική Ασφάλιση, σε συνυπολογισμό με τις νέες δικαστικές αποφάσεις, είναι το έδαφος πάνω στο οποίο η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται να πουλήσει ως “λύση” την ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης.
Το περιβόητο “νέο Ασφαλιστικό” της ΝΔ είναι παλιό και δοκιμασμένο. Το σύστημα των “τριών πυλώνων”, η μετατροπή της ασφάλισης των γηρατειών σε “ατομική υπόθεση” είναι κάτι που το ζουν εκατομμύρια ανασφάλιστοι και ασφαλισμένοι στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες χώρες.
Το σύστημα των τριών πυλώνων, που επέκτεινε ο νόμος Κατρούγκαλου, σημαίνει ιδιωτικά κεφαλαιοποιητικά συστήματα, τα περίφημα επαγγελματικά ταμεία και τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, και έναν λεγόμενο “δημόσιο πυλώνα”, που θα περιορίζεται σε ένα επίδομα στο ύψος της σημερινής “εθνικής σύνταξης” των 300 ευρώ και θα χρηματοδοτείται από τη γενική φορολογία. Στην ουσία απαλλάσσει το κράτος από την υποχρέωση στην Κοινωνική Ασφάλιση. Στην κατεύθυνση αυτή οι συντάξεις, κύριες και επικουρικές, ρίχνονται όλο και πιο βαθιά στα Τάρταρα. Το πρώτο θύμα είναι οι επικουρικές, τις οποίες η κυβέρνηση εισάγει σε σύστημα άμεσης κεφαλαιοποίησης, δηλαδή στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.
Σε αυτό το σύστημα ξέρεις τι θα δίνεις, άγνωστο τι θα πάρεις, αφού τα χρήματα τα διαχειρίζονται “επενδυτές” που τα επενδύουν, τα τζογάρουν στα χρηματιστήρια. Τα γεγονότα χρεοκοπίας τέτοιων εταιρειών, που άφησαν στην ένδεια εκατομμύρια ασφαλισμένους, είναι πολύ πρόσφατα.
Τις τελευταίες μέρες δεν μπορούν να συγκρατήσουν τη χαρά τους οι έμποροι της Υγείας, οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, οι εργοδοτικές ενώσεις των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλεμπόρων, των μεγαλοξενοδόχων, και όλοι, μαζί με τα κυβερνητικά στελέχη, αναφωνούν: “Η ώρα της ιδιωτικής ασφάλισης ήρθε!”…
Να τους κόψουμε τη φόρα!
Το σκηνικό που χτίζεται και προετοιμάζει τα νέα δεινά για συνταξιούχους και ασφαλισμένους μπορεί να το ανατρέψει ο κοινός αγώνας των εργαζομένων, των συνταξιούχων, σε συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα, που θα έχει ως σημαία του τη διεκδίκηση Δημόσιας Υποχρεωτικής Κοινωνικής Ασφάλισης.
Αγώνας μαζικός, οργανωμένος, μέσα στους χώρους δουλειάς, στις πόλεις και τα χωριά, για την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων των κυβερνήσεων και των τριών μνημονίων των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ.
Για να επιστραφούν όλα τα κλεμμένα αποθεματικά των Ταμείων. Είναι ο ιδρώτας και το αίμα του εργαζόμενου λαού μας, δεν μπορεί να περάσει η λογική που καλλιεργούν τα αστικά κόμματα, “περασμένα – ξεχασμένα”! Να θυμίσουμε ότι μόνο με το περιβόητο PSI, το “κούρεμα” δηλαδή των ασφαλιστικών ταμείων για τη σωτηρία των τραπεζών, χάθηκαν πάνω από 10 δισ. ευρώ σε ένα βράδυ!
Να πληρώσουν το κράτος και η εργοδοσία! Καμία μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, που σημαίνει νέα μείωση του μισθού του εργαζόμενου στο τμήμα που πηγαίνει για τη σύνταξη και την Υγεία και απαλλαγή της μεγαλοεργοδοσίας.
Πλήρης αποκατάσταση όλων των απωλειών, μαζί και της 13ης και 14ης σύνταξης. Κατώτερη κύρια σύνταξη 600 ευρώ.
Διεκδίκηση τώρα αυξήσεων στους μισθούς, στις συντάξεις, στις κοινωνικές παροχές, στις δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Διεκδίκηση συντάξεων που θα εξασφαλίζουν αξιοπρέπεια στα γηρατειά, στη βάση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής – λαϊκής οικογένειας και όχι με συνθήκες του προηγούμενου αιώνα, δουλειάς σε άθλιες συνθήκες ως τα βαθιά γεράματα.
Διεκδίκηση μείωσης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 60 για τους άνδρες, στα 55 για τις γυναίκες. Με 5 χρόνια λιγότερης δουλειάς για τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα».
