Δύο κρητικές παραλίες στις καλύτερες του κόσμου

Στις 25 καλύτερες παραλίες του κόσμου καταχώρισε η ταξιδιωτική πλατφόρμα TripAdvisor, τον Μπάλο και το Ελαφονήσι, για το 2019 σύμφωνα και με τις κριτικές εκατομμυρίων ταξιδιωτών που χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα για να διατυπώσουν τις εμπειρίες τους από τις διακοπές και τους προορισμούς ή να αντλήσουν έμπνευση για τον προγραμματισμό των διακοπών τους.

Την ίδια στιγμή ακόμα δύο ελληνικές παραλίες, η παραλία Κλέφτικο και Σίμου, περιλαμβάνονται στις 25 καλύτερες σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι παραλίες που αναδείχθηκαν στη συγκεκριμένη κατηγορία των Travellers’ Choice Awards της TripAdvisor προέκυψαν έπειτα από ανάλυση της ποιότητας και ποσότητας κριτικών αλλά και το μέσο όρο βαθμολογίας που συγκέντρωσαν την περασμένη χρονιά από ταξιδιώτες-χρήστες της πλατφόρμας.

Συνολικά η TripAdvisor βράβευσε 352 παραλίες, με την καλύτερη στον κόσμο να αναδεικνύεται η Baia do Sancho στη Βραζιλία.

Ποιες όμως είναι οι δύο παραλίες στην Ελλάδα και γιατί ξεχώρισαν;

Ο Μπάλος

Ο Μπάλος είναι λιμνοθάλασσα στο βορειοδυτικότερο σημείο στην Κρήτη, ανάμεσα στο ακρωτήρι της Γραμβούσας και το ακρωτήρι Τηγάνι, κάτω από τον επιβλητικό ορεινό όγκο του Γεροσκίνου, κοντά στην πόλη Κίσσαμος ή Καστέλλι στο νομό Χανίων.

Η ομορφιά της είναι μαγευτική, με αποτέλεσμα κάθε χρόνο να μπαίνει στις λίστες με τις καλύτερες παραλίες του κόσμου. Η άμμος έχει ροζ χρώμα από τα αμέτρητα σπασμένα κοχύλια και τα νερά είναι τιρκουάζ.

Η αμμουδιά είναι ρηχή και ζεστή. Ενα εξωτικό τοπίο με άγρια ομορφιά. Πιο πέρα από τα βράχια τα νερά είναι πιο βαθειά και πιο κρύα, ιδανικά για μάσκα. Όπως και γύρω περιοχή, είναι ενταγμένες στο πρόγραμμα προστασίας Natura, με σπάνια είδη χλωρίδας και πανίδας.

Οι επισκέπτες στο ακρωτήριο Τηγάνι μπορούν να δουν το γραφικό εκκλησάκι των Αγίων Πάντων, αλλά και το σπηλαιοβάραθρο στη βόρεια μεριά όπου βρήκαν τραγικό θάνατο πολλά γυναικόπαιδα που είχαν καταφύγει για να κρυφτούν από τους Οθωμανούς που το 1825 είχαν αρχίσει σφαγές στην περιοχή και όταν οι Οθωμανοί ανακάλυψαν την κρυψώνα τυχαία, κατέσφαξαν όλους τους Χριστιανούς.

Επίσης, βόρεια από το Μπάλο, στο ακρωτήρι Κώρυκον, υπάρχουν τα ερείπια της μικρής Ρωμαϊκής πόλης του Αγνείου με ναό αφιερωμένο στον Απόλλωνα. Σήμερα εκεί υπάρχει το γραφικό ξωκλήσι του Αγίου Σώστη.

Στον Μπάλο οι επσικέπτες μπορούν να φτάσουν με τρεις τρόπους. Ο πρώτος και πιο εύκολος, είναι το καραβάκι από την Κίσσαμο, που δίνει την ευκαιρία στον επισκέπτη να δει τις άγριες ακτές της Γραμβούσας και τα σημάδια από την ανύψωση τους κατά 6-9μ. μετά από το σεισμό του 365 μ.Χ..

Το καραβάκι αφήνει τους επισκέπτες και για μια βουτιά στην εξωτική παραλία του νησιού της Ήμερης Γραμβούσας, όπου υπάρχει το παλιό φρούριο και το ναυάγιο.

Εάν κάποιος θέλει να φτάσει με αυτοκίνητο ή μηχανή πρέπει να περάσει από χωματόδρομο που ξεκινάει από την Καλυβιανή, κατά μήκος της Χερσονήσου της Γραμβούσας και στη συνέχεια να περπατήσει σε καλντερίμι μήκους 1 χλμ που οδηγεί στην παραλία.

Η πανοραμική θέα του Μπάλου και του νησιού της Ήμερης Γραμβούσας στον ορίζοντα είναι συγκλονιστική.

Όμως ο πιο συναρπαστικός τρόπος πρόσβασης – ακόμα και αν χαρακτηρίζεται κουραστικός – απαιτεί τρεις ώρες περπάτημα από την Καλυβιανή, μέσα στο άγριο και ξερό τοπίο της Γραμβούσας ή να ανεβαίνοντας στον Γεροσκίνο.

Το Ελαφονήσι

Το Ελαφονήσι είναι 76χλμ νοτιοδυτικά της πόλης των Χανίων και 5χλμ νότια της Μονής Χρυσοσκαλίτισας, στο νοτιοδυτικότερο άκρο της Κρήτης. Πρόκειται για μια στενόμακρη χερσόνησο, που στην αρχή της «σπάει» και δίνει την αίσθηση ενός ξεχωριστού νησιού.

Έχει επίσης ενταχθεί στο δίκτυο με τις προστατευόμενες περιοχές Natura. Πρόκειται για ένα οικοσύστημα εξαιρετικής οικολογικής σημασίας που δυστυχώς λόγω των τεράστιων αριθμών επισκεπτών έχει υποβαθμιστεί αρκετά.

Στις αμμοθίνες του Ελαφονησίου φύονται αρκετά ενδημικά είδη χλωρίδας, ενώ ιδιαίτερα εντυπωσιακά είναι ταλευκά κρινάκια της άμμου που ανθίζουν το φθινόπωρο και οι απειλούμενοι θαλασσόκεδροι.

Στο Ελαφονήσι φωλιάζουν οι χελώνες καρέτα και αρκετά ζωάκια των αμμοθινών. Οι επισκέπτες απαγορεύεται αυστηρά να κόψουν λουλούδια ή να πάρουν ακόμη και ένα μπουκαλάκι με άμμο μαζί τους.

Εκατέρωθεν της χερσονήσου σχηματίζονται αρκετές πανέμορφες παραλίες με άσπρη άμμο και τυρκουάζ νερά, που δημιουργούν ένα επίσης εξωτικό τοπίο.

Και στο Ελαφονήσι η άμμος έχει ροζ χρωματισμούς από τα χιλιάδες σπασμένα κοχυλάκια. Στο σημείο που σπάει η χερσόνησος το νερό δεν ξεπερνάει το μισό μέτρο και δημιουργείται μια μικρή λιμνοθάλασσα με ζεστά νερά, ιδανική για παιδιά.

Η ανατολική πλευρά της παραλίας, μπροστά στη λιμνοθάλασσα, είναι οργανωμένη και είναι αυτή που μαζεύει τον περισσότερο κόσμο.

Η ιστορία του Λαφονησίου χάνεται στα βάθη των αιώνων, καθώς εδώ τοποθετούνται οι Μουσαγόρες Νήσοι των αρχαίων Ελλήνων, όπου είχαν κτίσει ναό αφιερωμένο στον Μουσαγέτη Απόλλωνα, ηγέτη των εννέα Μουσών της ελληνικής μυθολογίας.

Με αυτόν τον τρόπο ήθελαν να εξευμενίσουν την άγρια θάλασσα της περιοχής, καθώς οι μούσες μπορούσαν με τη μουσική τους να ηρεμήσουν τις θαλάσσιες θεότητες. Επίσης, στην απέναντι όχθη ήταν κτισμένο ένα ιερό αφιερωμένο στην Ινώ, την κόρη του Κάδμου.

Η παράδοση θέλει το νησί να ήταν κάποτε ορμητήριο πειρατών. Σύμφωνα με τους ντόπιους, αντίθετα με το τι πιστεύουν οι περισσότεροι, το όνομα του νησιού δεν σημαίνει νησί των ελαφιών, καθώς δεν υπήρχαν ποτέ ελάφια στην περιοχή. Το πραγματικό όνομα είναι Λαφονήσι, προερχόμενο από τα λάφυρα που έκρυβαν οι πειρατές στο νησί.

Στο χώρο στάθμευσης υπάρχει και ένα μικρό μνημείο ηρώων, που θυμίζει μια τραγική ιστορία που εκτυλίχθηκε στο Ελαφονήσι την Κυριακή του Πάσχα του 1824 και εορτάζεται κάθε χρόνο κατά την εορτή της Αγίας Ειρήνης.

Οι άντρες του Ιμπραήμ Πασά τότε έσφαξαν 600 γυναικόπαιδα και 40 πολεμιστές, ως αντίποινα για τον επαναστατημένο λαό, οι οποίοι είχαν κρυφτεί στο Ελαφονήσι ελπίζοντας ότι οι Τούρκοι δεν θα έβρισκαν το αβαθές πέρασμα.

Ωστόσο ένα περιπλανώμενο γαϊδουράκι ήταν αυτό που πρόδωσε το πέρασμα αναζητώντας τον ιδιοκτήτη του.

Μια βόλτα πάνω στο νησί αξίζει σίγουρα την όποια ταλαιπωρία. Οι επισκέπτες μπορούν να φτάσουν περπατώντας για 20 λεπτά μέχρι τον φάρο που βρίσκεται στην άκρη του νησιού όπου είναι κτισμένο το εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης, διασχίζοντας πανέμορφα τοπία με αμμοθίνες και υπέροχους κολπίσκους.

Στην Αγία Ειρήνη υπάρχει και ένα δεύτερο ηρώο για τους πεσόντες της σφαγής του Ελαφονησίου με απέραντη θέα στο πέλαγος.

Ο φάρος που βρίσκεται εκεί σήμερα κτίστηκε πριν την κατοχή (1939) και έχει εμβέλεια 30 μίλια. Στη θέση του υπήρχε πριν ένας μικρότερος φάρος, ο οποίος κτίστηκε μετά το τραγικό ναυάγιο του αυστριακού πλοίου Imperatrix, τον Φεβρουάριο του 1907, στο οποίο σκοτώθηκαν 38 από τους 140 επιβάτες, οι σοροί των οποίων θάφτηκαν στο νησί.

Τέλος σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων βόρεια της παραλίας βρίσκεται η Μονή της Χρυσοσκαλίτισσας. Η μονή είναι χτισμένη πάνω σε ένα βράχο και είχε φρουριακή αρχιτεκτονική για να αποκρούει πειρατικές επιδρομές.

Η παράδοση λέει ότι το τελευταίο σκαλοπάτι της σκάλας που ανεβάζει στη Μονή είναι χρυσό, αλλά μπορούν να το δουν μόνο όσοι πιστεύουν πραγματικά.