«Η πανδημία του κορονοιού ανέδειξε με τον πιο τραγικό τρόπο πόσο σημαντικό είναι ένα ισχυρό αποκλειστικά δωρεάν και προσβάσιμο απ’ όλους Εθνικό Σύστημα Υγείας αλλά και πόσο πολύ έχει υποβαθμιστεί και απαξιωθεί το ελληνικό απ όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις καθώς κι από τη σημερινή. Οι υγειονομικοί προσπαθούμε σε συνθήκες τραγικής υποστελέχωσης και εντατικοποίησης να παρέχουμε με αυτοθυσία τις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες υγείας στους ασθενείς μας. Τα χειροκροτήματα και οι ευχαριστίες δεν είναι αρκετά, θέλουμε να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα, ώστε να προστατευτεί η δική μας και η δημόσια υγεία.
Η κυβέρνηση επικαλείται διαρκώς την «ατομική ευθύνη» στην προστασία από τον κορονοϊό για να κρύψει τις ελλείψεις και τις τεράστιες ευθύνες της πολιτικής της, καθώς οι κατευθύνσεις που δίνουν σήμερα οι επιστήμονες προσκρούουν στην κατάσταση που επικρατεί στο δημόσιο σύστημα υγείας. Μόνο που με την «ατομική ευθύνη» δεν φτιάχνεις ΜΕΘ, ούτε προσλαμβάνεις γιατρούς και νοσηλευτές, δεν χτίζεις θαλάμους αρνητικής πίεσης, δεν διασφαλίζονται επαρκή μέσα ατομικής προστασίας.
Το επιχειρησιακό σχέδιο της διοίκησης και οι οδηγίες διαχείρισης προσωπικού εκτεθειμένου σε κρούσμα στο ΠΑΓΝΗ, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα, επιδιώκουν τη λειτουργία του νοσοκομείου σε συνθήκες αυξημένων αναγκών (λόγω επιδημίας) με τη μικρότερη δυνατή πρόσθετη κρατική χρηματοδότηση. Παρόλες τις τεράστιες ελλείψεις προσωπικού υλοποιήθηκε η πρόσληψη μόλις 50 περίπου επικουρικών νοσηλευτών στο ΠΑΓΝΗ (ενώ οι κενές θέσεις προ πανδημίας ξεπερνούν τις 300), ελάχιστων γιατρών, με αναμενόμενο αποτέλεσμα τη συνένωση κλινικών και τη μετακίνηση του ήδη υπάρχοντος προσωπικού σε κλινικές πρώτης γραμμής με ελάχιστη εκπαίδευση.
Αντίστοιχα σοβαρές διαστάσεις λαμβάνει και η σοβαρή έλλειψη μέτρων ατομικής προστασίας για το προσωπικό. Το γεγονός ότι οι παραπάνω ελλείψεις αποτελούν παγκόσμιο φαινόμενο δεν αλλάζει το γεγονός ότι μάσκες και στολές δίνονται με το σταγονόμετρο, ενώ προκλητικές είναι οι οδηγίες του ΕΟΔΥ προς το προσωπικό, πως σε συνθήκες έλλειψης μέτρων προστασίας, είναι αρκετό το πλύσιμο των χεριών και η μη χρησιμοποίηση γαντιών καθώς και η μη αναγκαιότητα χρησιμοποίησης μασκών. Την ίδια στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι η μάσκα ειδικά στα ΤΕΠ μπορεί να χρειάζεται αλλαγή 3-4 φορές στη βάρδια και τα γάντια από ασθενή σε ασθενή.
Είναι άραγε υπερβολική η ανησυχία των εργαζομένων, όταν -για παράδειγμα- σύμφωνα με οδηγία που αφορά στη διαχείριση του προσωπικού με πιθανή έκθεση σε ύποπτο/επιβεβαιωμένο κρούσμα, «εργαζόμενοι με ήπια συμπτώματα λοίμωξης αναπνευστικού (π.χ. πονόλαιμος, καταρροή, περιστασιακός βήχας/πτάρνισμα) συνεχίζουν να προσέρχονται στην εργασία τους με εφαρμογή απλής χειρουργικής μάσκας»;
Να μην μπουν σε καραντίνα τα δικαιώματα μας. Τώρα είναι η ώρα να απαιτήσουμε συλλογικά μέτρα προστασίας:
• Προμήθεια επαρκούς αριθμού ατομικών μέσων προστασίας (μάσκες, γάντια, αντισηπτικά, είδη απολύμανσης κλπ.), που να εξασφαλίζει την ασφάλεια των εργαζομένων με την συχνή αντικατάστασή τους. Η ανεπάρκεια αυτών και η παροχή τους με το σταγονόμετρο αποτελούν πιθανό παράγοντα διασποράς του ιού όχι μόνο στο υγειονομικό προσωπικό αλλά και σε όλους όσους συνδέονται μ’ αυτό.
• Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Αναγνωρίζουμε τα προβλήματα στελέχωσης τμημάτων που προκύπτουν με τη χορήγηση αδειών ειδικού σκοπού σε μεγάλο αριθμό συναδέλφων σε αυτή την έκτακτη κατάσταση, ειδικά αν προστεθούν σε αυτές και αναρρωτικές άδειες ή η απουσία συναδέλφων που μπορεί να τεθούν σε καραντίνα.»
