Η δεύτερη Κυριακή του Μάη είναι αφιερωμένη στις μανούλες
Μάνα, μητέρα, μαμά. Μανάδες ηρωίδες, ενίοτε με διπλό ρόλο – μητέρες και πατέρες μαζί, μάνες «κουκουβάγιες», αυστηρές ή και όχι, σίγουρα στοργικές, όλες ασύγκριτες και μοναδικές.
Από τη γιορτή της μάνας γης την άνοιξη, στην αρχαία Ελλάδα, φθάσαμε στη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου να γιορτάζουμε την δεύτερη πιο εμπορική γιορτή, μετά από εκείνη του Αγίου Βαλεντίνου.
Η γιορτή της μητέρας καθιερώθηκε τον 20ό αιώνα και προέρχεται από το αγγλικό και το αμερικανικό κίνημα των γυναικών.
Πρόκειται για μια γιορτή, η οποία είναι αφιερωμένη σε όλες τις μητέρες, τη μητρότητα, τους μητρικούς δεσμούς αλλά και την επιρροή των μητέρων στη κοινωνία συνολικά.
Αντίστοιχα υπάρχει και η γιορτή του πατέρα για τους πατεράδες όλου του κόσμου.
Η γιορτή της μητέρας σχετίζεται με τη γιορτή της Κυβέλης, μητέρας θεών και ανθρώπων στην αρχαία Ελλάδα ή με τα αντίστοιχα Ιλάρια στην αρχαία Ρώμη, αν και οι γιορτές αυτές δεν ήταν αφιερωμένες αποκλειστικά στη μητρότητα. Κατά μία άλλη άποψη, η πρώτη γιορτή της μητέρας ήταν αφιερωμένη στη θεά Ρέα, μητέρα του Δία και του Ποσειδώνα.
Στην πραγματικότητα, ο εορτασμός της μέρας αυτής, με την μορφή που έχει σήμερα ξεκίνησε από τις ΗΠΑ στις αρχές του 20ου αιώνα.
Εμπνευστής της γιορτής φέρεται να είναι η Anna Marie Jarvis, η οποία μετά τον θάνατο της μητέρας της το 1905 προσπάθησε να καθιερώσει τη γιορτή της μητέρας προς τιμήν της δικής της μητέρας.
Έτσι λοιπόν διοργάνωσε για πρώτη φορά το 1865 ένα κίνημα με το όνομα Mothers Friendships Day και συναντήσεις με το όνομα Mothers Day Meetings, κατά τις οποίες οι μητέρες αντάλλασσαν απόψεις και εμπειρίες. Το 1870 η Τζούλια Γουόρντ Χάου (Julia Ward Howe) διοργάνωσε μια εκδήλωση φιλειρηνικής συγκέντρωσης μητέρων με το σλόγκαν peace and motherhood με σκοπό, τα παιδιά να μη στέλνονται στον πόλεμο.
Ένα από τα βασικά μηνύματα της ήταν ότι «πρέπει να τιμούμε αυτήν που έχει κάνει τα περισσότερα πράγματα για εμάς».
Μετά την πολιτεία της Βιρτζίνια από όπου καταγόταν η Anna Jarvis και αναγνωρίστηκε ως επίσημη γιορτή ακολούθησαν και άλλες πολιτείες.
Γιορτή της Μητέρας: Η ιδιαιτερότητα της Ελλάδας και του Χριστιανισμού
Στην Ελλάδα η γιορτή της μητέρας συνδέθηκε με την εορτή της Υπαπαντής (2 Φεβρουαρίου). Τότε η ορθόδοξη εκκλησία γιορτάζει την Παναγία με τον Ιωσήφ που πηγαίνουν τον 40ήμερο Ιησού στο Ναό για ευλογία. Να «σαραντίσει», σύμφωνα με την σύγχρονη ορολογία. Μια κίνηση που ακόμα και σήμερα κάνουν οι χριστιανές μητέρες (Σαραντισμός). Ο παράλληλος εορτασμός της μητέρας ξεκίνησε το 1929 με προφανή τον συμβολισμό. Όμως κατά την δεκαετία του 1960, ο εορτασμός ατόνησε και ενισχύθηκε η δυτικόφερτη συνήθεια εορτασμού της 2ης Κυριακής του Μαΐου, αν και η εκκλησία επιμένει στην παλαιά ημέρα εορτασμού και διοργανώνει σχετικές εκδηλώσεις.
Πότε πέφτει όμως η γιορτή της μητέρας κάθε χρόνο
Η ημερομηνία αλλάζει από χώρα σε χώρα. Στην συντριπτική πλειοψηφία γιορτάζεται μέσα στον μήνα Μάιο με εξαίρεση τις χώρες του νοτίου ημισφαιρίου που την γιορτάζουν κατά τους δικούς μας χειμερινούς μήνες.
Στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες χώρες η ημέρα της μητέρας είναι κινητή και γιορτάζεται πάντα τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.
Η Γιορτή της μητέρας βέβαια έχει χάσει, όπως και όλες οι γιορτές, τον παραδοσιακό της χαρακτήρα.
Παρά τον αρχικό της πιο ρομαντικό χαρακτήρα, γρήγορα το εμπόριο και διαφήμιση ανακάλυψαν μια νέα πηγή εσόδων.
Έτσι τα πρώτα συμβολικά λουλούδια της γιορτής έγιναν γρήγορα ανθοδέσμες και γλάστρες, ώστε σήμερα η γιορτή της μητέρας να είναι η πιο εμπορική γιορτή για λουλούδια, γλάστρες και εποχιακά φυτά διεθνώς εκτός από τα Χριστούγεννα.
Σύμφωνα με έρευνες η γιορτή της Μητέρας κατέχει τα τελευταία χρόνια μερίδιο 26% στο σύνολο των ετήσιων πωλήσεων λουλουδιών και φυτών που γίνονται κατά την διάρκεια των διάφορων γιορτών.
Επίσης αξιοσημειώτο είναι ότι τοσο στην ελληνική όσο και στην παγκόσμια δισκοαγραφία πολλά είναι τα τραγούδια που γράφτηκαν και αφιερώθηκαν στο ιερό πρόσωπό της μητέρας.
Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, μη ξεχνάτε να κάνετε μια τεράστια αγκαλιά στη μανούλα σας δείχνοντας την αγάπη και ευγνωμοσύνη στο πρόσωπο της, όχι μόνο την ημέρα της γιορτής αλλά κάθε μέρα!
Γεώργιος Βιζυηνός: Η μητέρα
Πώς να πειράξω τη μητέρα
να κάμω εγώ να λυπηθεί,
που όλη νύχτα κι όλη μέρα
για το καλό μου προσπαθεί;
Πώς ν’ αρνηθώ ή ν ‘ αναβάλω
ό,τι ορίζει κι απαιτεί,
αφού στη γη δεν έχω άλλο
κανένα φίλο σαν αυτή;
Αυτή στα στήθη τα γλυκά της
με είχε βρέφος απαλό,
με κάθιζε στα γόνατά της
και μ’ έμαθε να ομιλώ.
Αυτή με τρέφει και με ντύνει
όλο το χρόνο που γυρνά,
και δίπλα στη μικρή μου κλίνη,
σαν αρρωστήσω ξαγρυπνά.
Αυτή σαν πέσω και χτυπήσω
φιλά να γειάνει την πληγή.
Αυτή, τι πρέπει να αφήσω
και τι να κάμω μ’΄οδηγεί.
Πώς το λοιπόν τέτοια μητέρα
να κάμω εγώ να λυπηθεί,
που όλη νύχτα κι όλη μέρα
για το καλό μου προσπαθεί
Τα σχόλια είναι κλειστά.