Χανιά:“Έκθεση φωτογραφίας ‘ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ’ του Νίκου Καμπιανάκη, στο Πολύκεντρο Βουκολιών του Δήμου Πλατανιά.”

Ο Δήμος Πλατανιά, συνεχίζοντας την παρουσίαση δράσεων τέχνης και πολιτισμού στον χώρο του Πολύκεντρου Βουκολιών, συνδιοργανώνει με την Περιφέρεια Κρήτης- Περιφερειακή Ενότητα Χανίων την έκθεση φωτογραφίας ‘Μικρόκοσμος’ (ο κόσμος των εντόμων), του φωτογράφου Νίκου Καμπιανάκη. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου και ώρα 19:30 στο Πολύκεντρο Βουκολιών, στις Βουκολιές του Δήμου Πλατανιά . Η έκθεση θα παραμείνει ανοικτή έως τις 20 Δεκεμβρίου με ωράριο λειτουργίας: καθημερινά 10:00-13:00, Σάββατο 17:00-20:00 και Κυριακή 11:00-19:00
Επιμέλεια: Γιάννης Μαρκαντωνάκης και Μιχάλης Καλαϊτζάκης.
Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

Σχετικά με τη παραπάνω έκθεση, ο επιμελητής της έκθεσης κ. Μαρκαντωνάκης επισημαίνει:

«Τώρα ξέρεις ότι ο άνθρωπος που επέστρεψε
για να σε χαρίσει
στην αγάπη των φιδιών και των εντόμων
ακόμα αναζητά την ανάσα σου
όταν το δέντρο στομώνει
και στέκεται το πουλί δίχως ήχο
και στην σάρκα του χρόνου σου»
Οι στίχοι αυτοί του Μαξιμιλιάνο Νταμάντζιο ανα-κεφαλαιώνουν μερικές από τις σημαντικότερες θεματικές φωτογραφικές ενότητες του Νίκου Καμπιανάκη τα τελευταία χρόνια: Πουλιά, Δέντρα (Ξέρακες), Έντομα. Αν βάλεις και τα λουλούδια, έχεις ένα θεματικό κουαρτέτο προσέγγισης της φύσης άρρηκτα δεμένο με μια εμμονική επιλογή που συνδέει την ζωή του αστού καλλιτέχνη φωτογράφου, ο οποίος διδάσκει κυριολεκτικά τους νέους μαθητές του χωρίς ποτέ να απεμπολεί τις ρίζες του στον ιστορικό χώρο του Ζυμβραγού.
Και η σχέση αυτή δεν είναι επιφανειακή, ούτε αναμνηστική, όπως είναι η δική μου σχέση με τα χωριά των γονιών μου στο ανατολικό Σέλινο. Είναι βαθιά υπαρξιακή, ψυχή τε και σώματι, η σχέση του Καμπιανάκη με την ύπαιθρο.
Πράγματι,ο εμπνευσμένος δημιουργός αφιερώνει την «σάρκα του χρόνου του» στις προαναφερθείσες ενότητες .
Τον παρακολουθώ χρόνια. Η εμμονή του αλλά και η υπομονή του στην φωτογραφική συνέπεια είναι παροιμιώδης. Ελέγχει ουσιαστικά την ανάσα του ξεχνώντας την αίσθηση του χρόνου, στημένος για να φωτογραφίσει τα έντομα, που λειτουργούν φυσικά σε διαδικασίες πανάρχαιες, είτε πρόκειται για επικονίαση είτε για ζωτική ανακύκλωση.
Ο Καμπιανάκης είναι φυσιολάτρης, διακριτικός οικολόγος και ακτιβιστής με την έννοια ότι δίνει μεγάλη έμφαση στη διαδικασία επιλογής της δράσης, φιλτραρισμένη με βιωματικές μετεξελίξεις συνεισφοράς. H εστιασμένη αυτή ενασχόληση, ταυτόσημη με την υπερενεργητικότητα του φωτογράφου, δεν φωνασκεί αλλά ακολουθεί τους ρυθμούς της ζωής του καθημερινά.
Δεν είναι αυτοσκοπός, είναι διαδικασία ζωής. Παρατηρώντας ο Καμπιανάκης το μικρόκοσμο των εντόμων αδράχνει τη στιγμή που η αναγνωρισμένη μορφή τους ως αρθρωτών μικρόζωων που το σώμα τους χωρίζεται σε κεφάλι, θώρακα, κοιλιά, συνομιλεί αισθητικά με ένα χώρο αφαιρετικό, αντιπεριγραφικό, ανάγοντας το αίτημα της συνολικής σύνθεσης στην σχέση του διακριτικά πρωταγωνιστικού εντόμου με το φυσικό περιβάλλον, χώρο χωρίς νατουραλιστική αφηγηματικότητα.
Η αίσθηση αυτή δημιουργεί μια εικαστική σύμβαση που, όπως θα έλεγε ο σπουδαίος φιλόσοφος Κώστας Αξελός στο Το άνοιγμα στο επερχόμενο και το αίνιγμα της τέχνης, «το όλον συναντιέται με το κενό, με το τίποτα. Αυτό που επέρχεται (διατρέχει πολλούς δρόμους για να ειπωθεί και να ενεργοποιηθεί) γνώρισε εποχές.Στην ελληνική κυριαρχούσε η ένθεη φύση. Ο Πίνδαρος με όλο το βάθος της στοχαστικής του ποίησης το είδε σαν σκιάς Όναρ. Η τεχνική παραμένει ακόμη αίνιγμα».
Στον Καμπιανάκη η τεχνική γίνεται εργαλείο όχι απλά κατανόησης της φόρμας αλλά και της ταυτότητας της αισθητικής ακολουθίας. Και, όπως λέει ο Αξελός: «Μιλάμε για το αίνιγμα της τέχνης και συναντάμε συνέχεια το άνοιγμα της τέχνης, το αίνιγμα κρύβει και φανερώνει. Κυρίως όμως σημαίνει.»
Σημαίνει διαφορετικά αναγνωρίσιμα στοιχεία για τον κάθε φιλότεχνο ξεχωριστά που βλέπει τις οικείες φωτογραφίες, και αυτό επιτυγχάνεται έξω από τον χωροχρόνο ενεργοποίησης του φωτογραφικού «τραβήγματος». Έτσι επιτυγχάνεται η μέθεξη της καλλιτεχνικής μεταμόρφωσης που δίνει ευδαιμονική αίσθηση πέραν της πνευματικής συγκρότησης του δέκτη, ο οποίος έχει την αισθητική παιδεία να βλέπει κατακτήσεις, όπως του Καμπιανάκη, χωρίς να τις ταυτίζει με μεταϊμπρεσιονιστικές, ορφικές ή ψυχεδελικές αντιστοιχίες. Ζει και χαίρεται το χρώμα, τη φόρμα, τη ζωή.
Τελειώνω με ένα μικρό δίστιχο του Μαξιμιλιάνο Νταμάντζιο: «σήμερα απ’ αυτόν τον γρύλο έμαθα να χαμογελώ».

Επίσης, σχετικά με το θέμα της έκθεσης, ο φωτογράφος κ. Καμπιανάκης τονίζει: Η λέξη έντομο προέρχεται από την ονομασία ἔντομος που δημιούργησε ο Αριστοτέλης, ο οποίος χρησιμοποίησε τον όρο αυτό για να περιγράψει αυτόν τον τύπο έμβιων όντων, καθώς παρατήρησε πως τα σώματα τους ήταν χωρισμένα σε πολλά διακριτά τμήματα/τομές.
Η συνεισφορά των εντόμων στο περιβάλλον ανιχνεύεται σε ποικίλες περιπτώσεις.
Αποδεδειγμένα, έντομα όπως οι πεταλούδες, οι μέλισσες οι μύγες και άλλα συμβάλλουν στη διαδικασία της επικονίασης. Σε αυτά τα έντομα βασίζονται στην πλειονότητά τους τα ανθοφόρα φυτά για να μεταφέρουν τη γύρη τους και να διασφαλίσουν τη γονιμοποίησή τους. Η επικονίαση μάλιστα ορισμένων φυτών, όπως οι ορχιδέες, εξαρτάται αποκλειστικά από συγκεκριμένα είδη εντόμων.
Λέγεται μάλιστα ότι αν εκλείψουν τα έντομα από την Γή σε ελάχιστο χρόνο θα χαθεί και η ζωή .

Τα έντομα συναρπάζουν γιατί είναι ένας κόσμος απίστευτα όμορφος .
Η φωτογράφιση τους είναι εξαιρετικά δύσκολη γιατί κινούνται συνεχώς είτε γιατί τρομάζουν είτε γιατί είναι στη φύση τους . Το να τα πλησιάσεις χρειάζεται ιδιαίτερη τεχνική (χωρίς απότομες κινήσεις ή θόρυβο ) απαιτεί ειδικό εξοπλισμό (πολλές φορές αρκετά ακριβό) και τόπους όπου δεν γίνονται ψεκασμοί και το περιβάλλον είναι οικολογικό.

Η φωτογραφία σαν μέσο απεικόνισης αλλά και σε πολλές περιπτώσεις έκφρασης δίνει τη δυνατότητα να στο φωτογράφο να παρουσιάσει τον κόσμο των εντόμων με τα δικά του μάτια .
Στις εικόνες της έκθεσης πρωταρχικό ρόλο παίζουν το έντομο και το περιβάλλον τους σαν μια ενότητα καθώς το ένα συμπληρώνει το άλλο και τα δύο μαζί δημιουργούν μια παράσταση που προσπαθεί να προσεγγίσει την αρμονία και την ομορφιά της φύσης.
Η έκθεση έχει σαν σκοπό την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του ανθρώπου απέναντι στην φύση και ιδιαίτερα στον κόσμο των εντόμων .

Βιογραφικό :
Νίκος Καμπιανάκης
Γεννήθηκε στα Χανιά. Σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Πατρών με μετεκπαίδευση στην πληροφορική. Εργάστηκε ως προγραμματιστής σε εταιρίες στην Αθήνα και από το 1992 ζει και εργάζεται ως καθηγητής πληροφορικής στα Χανιά . Ασχολείται με την φωτογραφία 20 και πλέον χρόνια και έχει παρακολουθήσει σεμινάρια φωτογραφίας (Πλάτωνα Ριβέλλη, Εύα Βουτσάκη Μαριλένα Σταφυλίδου, και άλλα). Έχει 6 ατομικές και συμμετοχή σε ομαδικές εκθέσεις φωτογραφίας . Έχει δημιουργήσει φωτογραφικές ομάδες με μαθητές λυκείου , που ως επιμελητής έχει οργανώσει εκθέσεις τα έτη 2012,2013 ,2014,2015,2016,2017,2019,2020 . Έχει κερδίσει βραβεία και διακρίσεις σε Πανελλήνιους διαγωνισμούς φωτογραφίας Έχει δημοσιεύσει φωτογραφίες σε περιοδικά (National Geographic, Digital Camera , Φωτογράφος ) και σε εφημερίδες.
e-mail: nkampianakis@gmail.com

Το Πολύκεντρο Βουκολιών είναι ένας πολυχώρος που δημιουργήθηκε από τον Δήμο Πλατανιά το 2014, επί Δημαρχίας Ιωάννη Μαλανδράκη. Βρίσκεται στο κοινωνικό, εκπαιδευτικό και αθλητικό κέντρο του χωριού Βουκολιές, δίπλα από την εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος και τα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, στην όχθη του ποταμού Ταυρωνίτη, σε ένα ήρεμο και γαλήνιο τοπίο, κοντά στον παλιό Βενετσιάνικο νερόμυλο άλεσης σταριού του χωριού. Είναι ένα σύγχρονο κτίριο με μοντέρνα αρχιτεκτονική αντίληψη, αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα με κέντρο την αίθουσα πολλαπλών χρήσεων που μπορεί να φιλοξενήσει συνέδρια, θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές προβολές. Παρουσιάζει πολιτιστικές και εκπαιδευτικές δράσεις και φιλοδοξεί να είναι ο κεντρικός φορέας ανάπτυξης του σύγχρονου πολιτισμού στην ενδοχώρα του Δήμου. Πρόσφατα, αναβαθμίστηκε ο τεχνολογικός του εξοπλισμός με την προμήθεια εξελιγμένων οπτικοακουστικών συστημάτων. Η δημιουργία άρτιας αίθουσας εικαστικών δράσεων με την πλήρη στελέχωση του Πολύκεντρου, αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα πολιτιστικών υποδομών για την επίτευξη των στόχων παραγωγής και ενδυνάμωσης του πολιτιστικού προϊόντος ολόκληρου του Δήμου.