Άρθρο του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στην εφημερίδα Τα Νέα Σαββατοκύριακο

Πάλη για μια κοινωνία πραγματικής απελευθέρωσης του ανθρώπου

Η κυβέρνηση της ΝΔ μπορεί να ψήφισε το αντεργατικό έκτρωμα αλλά ο λαός το απέρριψε. Πήγανε στράφι οι καθημερινοί μονόλογοι του Υπουργού Εργασίας στα ΜΜΕ, τα διαφημιζόμενα “οφέλη” των ρεπό και των απλήρωτων υπερωριών, οι γελοίοι ισχυρισμοί με τους οποίους βομβάρδιζαν τα κυβερνητικά επιτελεία τους εργαζόμενους καθημερινά και ο κοινωνικός “αυτοματισμός”. Οι απεργιακές μάχες που δόθηκαν, η μεγάλη συμμετοχή νέων εργαζομένων στις κινητοποιήσεις των σωματείων διέσυραν την κυβέρνηση.

Στην ελληνική νομοθεσία προβλέπεται πλέον ότι μία κυβέρνηση, εκλεγμένη με το 40% όσων συμμετείχαν στις εκλογές, κι όχι όσων είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, μπορεί να κηρύξει ακόμα και πόλεμο αλλά την ίδια στιγμή, με βάση το νόμο, θα πρέπει να “ευθυγραμμιστούν οι πλανήτες” για να μπορεί ένα σωματείο να κηρύξει απεργία, για να προστατέψει τους εργαζομένους. Και αν τύχει και “ευθυγραμμιστούν”, αν πάει το σωματείο να περιφρουρήσει την απεργία και να ενημερώσει τους εργαζόμενους, αυτό θα θεωρείται “ψυχολογική βία” και θα πέφτουν βροχή οι μηνύσεις -και όχι μόνο- εκ μέρους της εργοδοσίας… Δικτατορία του κεφαλαίου στα καλύτερά της.

Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, υπερψήφισε 55 άρθρα του αντεργατικού εκτρώματος και σε άλλα 17 δήλωσε παρών, δίνοντας το δικαίωμα στον Χατζηδάκη και την κυβέρνηση να παριστάνει και την δικαιωμένη από πάνω, κοροϊδεύοντας τον κόσμο ότι είναι “θετικές” διατάξεις οι οποίες σε άλλα άρθρα ακυρώνονται πανηγυρικά… Η στάση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί δικαιολογημένα προβληματισμό στον λαϊκό κόσμο που ακολουθεί τον ΣΥΡΙΖΑ και κατανοεί ότι το σύνολο του νομοσχεδίου ήταν -και είναι- για τα σκουπίδια. Φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να έχει κι άλλη επιλογή, αφού μαζί με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ προετοίμασε με άλλους νόμους το σημερινό έκτρωμα.

Το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στην πάλη αναδεικνύοντας ότι σήμερα “πρόοδος” είναι να καταργηθεί το αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο που θέσπισαν όλες οι κυβερνήσεις, ότι στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης “καινοτομία” δεν είναι η δουλειά ήλιο με ήλιο αλλά η μείωση του εργάσιμου χρόνου με περισσότερα δικαιώματα. Οι όροι που θέτουν για την καπιταλιστική ανάκαμψη της επόμενης μέρας είναι 10ωρη απλήρωτη δουλειά με τα κεφάλια σκυμμένα. Η εφαρμογή των “βέλτιστων ευρωπαϊκών πρακτικών”, σημαίνει ακόμα χειρότερους όρους δουλειάς και ζωής για τους εργαζόμενους. Νομοσχέδια σαν αυτό που ψηφίστηκε από την ΝΔ, αποτελούν προαπαιτούμενα για την εκταμίευση πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, το οποίο χαιρέτισαν όλοι, πλην ΚΚΕ. Είναι το νέο “υπερμνημόνιο” για τους λαούς της Ευρώπης.

Ορισμένοι “αντιπολιτεύτηκαν” λέγοντας ότι “το νομοσχέδιο δεν είναι αναπτυξιακό”. Αυτή η “γραμμή” αποτελεί συνειδητή προσπάθεια πολιτικών κομμάτων, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, το Μέρα25, να παρουσιάσουν, πάλι, την καπιταλιστική ανάπτυξη ως ένα “παράδεισο επίγειο”, ενώ στην πραγματικότητα είναι “σφαγείο” για τους εργαζόμενους. Το περιεχόμενο του εκτρώματος Χατζηδάκη περιέχει σειρά οδηγιών και αποφάσεων της ΕΕ, που έχουν ψηφιστεί εδώ και αρκετά χρόνια, από όλους όσοι κυβέρνησαν αυτό τον τόπο. Αν ακόμα δεν είχαν ενεργοποιηθεί εξ ολοκλήρου ορισμένα μέτρα, αυτό οφείλεται στις ισχυρές αντιστάσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, στους αγώνες που κατά τ’ άλλα “δεν έχουν αποτελέσματα”.

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις είχαν να αντιμετωπίσουν και την πρόθεση ορισμένων να “κατεβάσουν γρήγορα ρολά” στους αγώνες. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ θα καταγραφεί στην Ιστορία, ως αυτή που ανήμερα της κατάργησης του 8ωρου δεν προκήρυξε απεργία.

Το ΠΑΜΕ, τα ταξικά σωματεία που “έβαλαν το κεφάλι τους στον ντορβά” της σύγκρουσης με την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και τους μηχανισμούς τους, κατάφεραν αυτό που ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει: το νομοσχέδιο να καταδικαστεί στην συνείδηση των εργαζομένων και να αχρηστευτεί στην πράξη. Αυτή η μάχη είναι μπροστά.

Για αυτό δεν απαιτείται ένα κίνημα “ουρά” του ενός ή του άλλου κυβερνητικού διεκδικητή, αλλά ένα κίνημα που αποτελεί σταθερό αντίπαλο του συστήματος και των κυβερνήσεων του, μέχρι την ανατροπή του. Μπορεί να μείνει στα χαρτιά μόνο από τον ενωμένο αγώνα των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Η “μητέρα των μαχών” διεξάγεται “κάτω”, εκεί που οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν και αξιοποιούν την πραγματική τους δύναμη. Τι θα γίνει αν απεργήσουν όλοι οι εργάτες ενός εργοστασίου, ενός κλάδου; Θα τους απολύσουν όλους;

Αν οι απεργίες, η συμμετοχή στη συλλογική διεκδίκηση είναι “αναποτελεσματικά” τότε γιατί τρέχει η κυβέρνηση να τα βάλει στον “γύψο”; Γιατί η μεγάλη εργοδοσία προσφεύγει στη δικαιοσύνη για να βγάζει παράνομες απεργίες; Γιατί ξέρει – από την καλή και κυρίως από την ανάποδη – ότι “δυνατός εργάτης είναι ο οργανωμένος εργάτης”. Από αυτό θέλει να προστατευτεί.
Το ΚΚΕ εξέφρασε, μέσα και έξω από τη Βουλή, την οργή των εργαζομένων και της νέας γενιάς, που είδαν τη ζωή τους, την ανασφάλειά τους και τα ζόρια τους να γίνονται πεδίο μικροκομματικής αντιπαράθεσης ανάμεσα σε όσους τα έχουν δημιουργήσει με τις πολιτικές τους. Αναδείξαμε την ανάγκη για επιθετικούς αγώνες που θα αναδεικνύουν και θα διεκδικούν τις σύγχρονες κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες.

Κοιτάμε κατάματα τον χειρότερο συσχετισμό δυνάμεων που έχουμε αντιμετωπίσει ποτέ, την υποχώρηση του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος. Όμως δεν υποτασσόμαστε. Μας απασχολεί πως στις δεδομένες συνθήκες, ισχυροποιείται το ΚΚΕ με στόχο να ανταποκρίνεται στον ιδρυτικό του σκοπό, την πάλη για τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Αυτός ήταν ο πυρήνας της προσυνεδριακής διαδικασίας που ξεδιπλώθηκε σε όλο το Κόμμα τους προηγούμενους μήνες, φτάνοντας στην διεξαγωγή του 21ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, από τις 24 έως τις 27 Ιούνη, με σύνθημα «Δυνατό ΚΚΕ. Νους – Καρδιά – Οργανωτής της εργατικής – λαϊκής πάλης για το σοσιαλισμό».