Άρθρο του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στην εφημερίδα το Παρόν

Η πετυχημένη απεργία στις 10 Ιούνη, καθώς και τα ογκώδη συλλαλητήρια στην Αθήνα, τον Πειραιά, τη Θεσσαλονίκη και δεκάδες πόλεις, έδωσαν “ανάσα” αισιοδοξίας και δύναμη για την αναγκαία κλιμάκωση των κινητοποιήσεων με νέα απεργία. Πήγανε “στράφι” οι συμβουλές κυβερνητικών στελεχών, κάποιων γνωστών “παπαγάλων” και άλλων που νουθετούσαν πως «η απεργία δεν έχει νόημα».

Το μήνυμα είναι ένα: Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ, με τις ανατροπές του αιώνα στο σύνολο των εργασιακών δικαιωμάτων, είναι καταδικασμένο στη συνείδηση των εργαζομένων. Είναι ένα έκτρωμα βγαλμένο από τα πιο τρελά όνειρα των επιχειρηματικών ομίλων και της ΕΕ. Το μεγάλο κεφάλαιο απαιτεί εξαθλιωμένους εργαζόμενους για να εξασφαλίσει την ανάκαμψή του, δηλαδή τα κέρδη του. Γι’ αυτό γενικεύονται νέες, εξελιγμένες μορφές εκμετάλλευσης, όπως η τηλεργασία.

Γι’ αυτό συμπιέζεται κι άλλο η τιμή της εργατικής δύναμης. Γι’ αυτό θέλουν να ξεμπερδεύουν μία και καλή με το 8ωρο, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, την συνδικαλιστική δράση. Η ίδια η καπιταλιστική ανάπτυξη έχει ανάγκη εξαθλιωμένους εργαζόμενους. Γι’ αυτό το ΚΚΕ κατακρίνει τη “γραμμή” που καθαγιάζει τελικά αυτήν την καπιταλιστική ανάπτυξη, “γραμμή” που υιοθετούν η ανυπόληπτη ηγεσία της ΓΣΕΕ, αλλά και κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, το Μέρα25. Η ένταξη της Ελλάδας στο Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, τη συγκρότηση του οποίου χαιρέτησαν όλα τα κόμματα εκτός του ΚΚΕ, σημαίνει όχι μόνο άφθονο χρήμα στους ομίλους, αλλά και επιπλέον εχθρικά μέτρα για τους εργαζόμενους, όπως αυτά του νομοσχεδίου Χατζηδάκη.

Ας ζυγίσει ο κάθε εργαζόμενος που πήγαν -ξανά- τα μεγάλα λόγια της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ για το «φιλολαϊκό» ταμείο της ΕΕ.
Το νομοσχέδιο δεν διορθώνεται. Παρεμβαίνει στην καρδιά των εργασιακών δικαιωμάτων, που είναι ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας, τινάζοντας στον αέρα την ζωή κάθε λαϊκής οικογένειας. Πάει πολύ η κυβέρνηση να εμφανίζει ως “πρόοδο” την αύξηση του χρόνου εργασίας. Στην εποχή του 5G το προοδευτικό είναι να μειώνεται ο χρόνος εργασίας, να εξασφαλίζεται δουλειά για όλους, με σύγχρονους όρους αμοιβής και δικαιώματα και όχι να γυρνάμε σε συνθήκες δουλειάς του προηγούμενου αιώνα για να κερδίζουν περισσότερα οι λίγοι.

Τα ψέματα του κ. Υπουργού δεν πιάνουν. Ο καθένας που έχει σχέση με την πραγματικότητα καταλαβαίνει ότι τα 10ωρα, οι ατομικές συμβάσεις εργασίας, οι απλήρωτες υπερωρίες κ.ά είναι εκβιασμός. Ούτε βέβαια μπορούν να σταθούν οι γελοιότητες ότι «με τέσσερα 10ωρα την εβδομάδα, οι εργάτριες θα βλέπουν την Παρασκευή τα παιδιά», λες και η μητρότητα είναι εκ περιτροπής απασχόληση. Κάθε εργαζόμενος, διαβάζοντας το νομοσχέδιο, καταλαβαίνει ότι όχι μόνο δεν «του δίνουν την Παρασκευή», όπως λέει η κυβέρνηση, αλλά του παίρνουν και την Κυριακή, που μετατρέπεται σε κανονική μέρα δουλειάς για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, περισσότερους από όσους ήδη αφορούσε ο άθλιος νόμος της προηγούμενης κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Το νομοσχέδιο, ταυτόχρονα, επιχειρεί νέο πλήγμα στη συνδικαλιστική δράση και το απεργιακό δικαίωμα, επεκτείνοντας προηγούμενους νόμους, ιδιαίτερα το νόμο του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο. Θέλουν σιγή νεκροταφείου ώστε, χωρίς εμπόδια, οι εργαζόμενοι να δουλεύουν με όρους “σύγχρονου σκλάβου”. Στήνουν νέα εμπόδια στην πάλη του εργατικού κινήματος, επιδιώκουν να μετατρέψουν την απεργία σε μια συμβολική πράξη, επιστρατεύοντας το ηλεκτρονικό φακέλωμα, διώξεις συνδικαλιστών κλπ.

Γιατί τόσο “άγχος” για το απεργιακό δικαίωμα και την συνδικαλιστική δράση; Επειδή είναι «ξεπερασμένα» και «αναποτελεσματικά»; Ασφαλώς όχι. Φοβούνται τη δύναμη των εργαζομένων! Φοβούνται ένα κίνημα που οργανώνει την πάλη των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, ένα κίνημα χειραφετημένο από την στρατηγική του κεφαλαίου, που δεν θα γίνεται σκαλοπάτι για να “ανεβοκατεβαίνουν” κυβερνήσεις, αλλά θα συγκρούεται με το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα, διεκδικώντας την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Φοβούνται ένα κίνημα που δεν θα έχει για “μέτρο” τον δήθεν ρεαλισμό -το περίφημο “ε και τι να κάνουμε;” που ψιθυρίζουν ήδη πολιτικές δυνάμεις που λιγουρεύονται κυβερνητικές καρέκλες- αλλά θα έχει σταθερά μπροστά τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα.

Το ΚΚΕ καταθέτει όλες του τις δυνάμεις στην οργάνωση του αγώνα, στην αποκάλυψη της ύπουλης προπαγάνδας της κυβέρνησης, στην προβολή των σύγχρονων αναγκών του λαού και της νέας γενιάς και των όρων, ώστε αυτές να ικανοποιηθούν σήμερα. Οι εργατικοί αγώνες της περιόδου είναι ελπιδοφόροι, στο δρόμο για μια συνολική εργατική – λαϊκή αντεπίθεση, μέχρι να καταργηθούν οριστικά και τελεσίδικα όλοι οι άδικοι, αντιλαϊκοί νόμοι τους.