12 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξη
Η Κυριακή 6 του Δεκέμβρη είναι ημέρα μνήμης και αγώνα, για ψωμί, δουλειά, ελευθερία στο λαό και την νεολαία – Ενάντια στην κυβέρνηση και το σύστημά των τραπεζιτών, των εμπόρων του πολέμου, του κεφαλαίου
Η εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρόνου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου, τον Δεκέμβρη του 2008, από το χέρι του ειδικού φρουρού Κορκονέα, έβγαλε στο δρόμο ένα ορμητικό ποτάμι δεκάδων χιλιάδων μαθητών, φοιτητών, νεολαίας, εργαζόμενων και ανέργων που διαδήλωσαν μαχητικά για ένα μήνα στους δρόμους όλης της χώρας ενάντια στην τότε κυβέρνηση της ΝΔ, καταγγέλλοντας την δολοφονία, την κυβερνητική/κρατική βία, διεκδικώντας τα δικαιώματα σε μόρφωση, δουλειά, ελευθερία.
Ήταν η πρώτη εξέγερση της σύγχρονης κρίσης του καπιταλισμού. Το σύνθημα «στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες. Ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες» διατράνωνε τη θέληση των εργαζόμενων, της νεολαίας, φοιτητών και μαθητών να πάρουν την υπόθεση του παρόντος και του μέλλοντος στα χέρια τους. Βάθυνε την κρίση και επιτάχυνε την πτώση της κυβέρνησης της ΝΔ του Καραμανλή. Η εξέγερση του Δεκέμβρης του ‘08, οι «μέρες του Αλέξη», ήταν ο προσεισμός για τους συγκλονιστικούς αγώνες και τη μαζική αριστερή ριζοσπαστικοποίηση της εργατικής τάξης και της νεολαίας στα χρόνια των μνημονίων. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ «ιδρύθηκε» μέσα σ’ αυτή την εξέγερση.
Δώδεκα χρόνια μετά, οι ομοιότητες είναι προφανείς. Η κρατική καταστολή και η τρομοκρατία αναβαθμίζονται επικίνδυνα από τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ του Μητσοτάκη. Με πρόσχημα την πανδημία εξαπολύει τους τραμπούκους της ΕΛ.ΑΣ με αδιάκοπες επιχειρήσεις στοχοποιώντας τη νεολαία αλλά και τα συνδικάτα και την οργανωμένη αριστερά όπως αποδείχτηκε με τις επιχειρήσεις καταστολής ενάντια στις πορείες του Πολυτεχνείου και στη διαμαρτυρία γυναικών στο Σύνταγμα, με τις αθρόες συλλήψεις και στις διώξεις αγωνιστών-τριων που διώκονται με κατηγορίες “διέγερσης σε ανυπακοή” επειδή είτε καλούσαν είτε συμμετείχαν στην πανεργατική απεργία και στην πορεία του Πολυτεχνείου, με τις επιθέσεις στα γραφεία αριστερών οργανώσεων.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αντιμέτωπη με την διπλή κρίση της πανδημίας και της παγκόσμιας οικονομίας, κλιμακώνει την επίθεση στις κατακτήσεις και στα δικαιώματα, σκορπίζοντας πακέτα δις ευρώ στις τράπεζες και στα αφεντικά. Ξέρει πως για να περάσει την αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική της χρειάζεται να τρομοκρατήσει το λαό, τη νεολαία, να κτυπήσει το κίνημα και τον κόσμο που αντιστέκεται. Όμως, η πολιτική της βρίσκει αντιστάσεις παντού. Οι εργαζόμενοι δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν πίσω. Η αντιφασιστική διαδήλωση στις 7 Οκτώβρη στο Εφετείο, η 17 Νοέμβρη, η πανεργατική απεργία στις 26 Νοέμβρη μας εμπνέουν και μας δείχνουν το δρόμο να συνεχίσουμε και να κλιμακώσουμε.
Δώδεκα χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη, οι εμπειρίες της εργατικής τάξης και της νεολαίας είναι πολύ πιο βαθιές και πλούσιες. Η κατάντια του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει τα όρια της κοινοβουλευτικής διαχείρισης του συστήματος. Η αντικαπιταλιστική Αριστερά μπορεί και πρέπει να μπει μπροστά ενάντια στη κυβέρνηση και το σύστημα που υπηρετεί. Για να κερδίσουν οι αγώνες, για να μην περάσει αυτή η πολιτική. Για να σταματήσει μια για πάντα το σύστημα που δίνει στις τράπεζες και το κεφάλαιο, στους διεθνείς τοκογλύφους και τις πολυεθνικές του πολέμου λεφτά, ενώ για την λαό και την νεολαία κρατάει την φτώχια, την ανεργία, την μετανάστευση, την καταστολή και τελικά τις “σφαίρες”! Για να βαδίσουμε στην προοπτική της εργατικής επανάστασης και του σοσιαλισμού.
