Προβληματισμένοι όλοι εμείς οι μεγαλύτεροι από την ευκολία και τη μεγάλη συχνότητα που καταλήγουν τα νέα ζευγάρια στον χωρισμό στις μέρες μας, συναντήσαμε τυχαία στην Καλαμαύκα των «ωραίων ορέων» της Ιεράπετρας, όπως γράφει ο εκπαιδευτικός Μιχάλης Πιτυκάκης, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που περπατούσαν αγκαλιασμένοι, επιστρέφοντας κουρασμένοι από την καλλιέργεια του μποστανιού τους, όχι πολύ μακριά από το σπίτι τους.
Μας έκανε μεγάλη εντύπωση η αγάπη, ο σεβασμός, η υποστήριξη και τα χαμόγελά τους, που δεν ήταν προσποιητά, δείχνοντας ξεκάθαρα ότι ακόμα και σε αυτήν την προχωρημένη ηλικία, μπορούν δύο άνθρωποι να αγαπιούνται και να μην το κρύβουν.
Έχοντας επισκεφτεί την ορεινή Καλαμαύκα για το θέμα της λειψυδρίας, αποφασίσαμε να τους συστηθούμε και να τους γνωρίσουμε καλύτερα. Πρόκειται για τον 88χρονο Χριστόφορο Ζερβαλάκη και την 86χρονη σύζυγό του Μαρίκα Κενανάκη-Ζερβαλάκη, που από την πρώτη στιγμή μας καλοδέχτηκαν, μας έβαλαν στο σπίτι τους και μας έδειξαν με το χαμόγελό τους ότι είναι άνθρωποι “έξω καρδιά”.
Πρόκειται για ένα ζευγάρι που θα έπρεπε να αποτελεί σήμερα παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους νέους και τις νέες της εποχής μας.
Άνθρωποι αυτοδημιούργητοι, που ξεκίνησαν από το μηδέν και ξεχώρισαν για την εργατικότητα, το φιλότιμό τους και την ικανότητά τους να μπορούν να ξεπερνούν όλες τις δυσκολίες της ζωής, χωρίς εγωισμούς, με αλληλοκατανόηση, με αμοιβαίες υποχωρήσεις, με αισιοδοξία και πάνω απ’ όλα με ανυπόκριτη αγάπη, η οποία, όπως φαίνεται, ήταν και το απαραίτητο συστατικό της άριστης συμβίωσής τους, που οδήγησε στη δημιουργία μιας όμορφης και πετυχημένης οικογένειας, αλλά και μιας άνετης ζωής από τα καλά οικονομικά αποτελέσματα που έφερνε πάντα η εργατικότητα και των δύο συντρόφων.
Ζητήσαμε από τους δύο ηλικιωμένους κατοίκους της Καλαμαύκας να μας μιλήσουν για τη ζωή τους και να μας αποκαλύψουν το μυστικό της αντοχής του γάμου τους στη φθορά του χρόνου.
Πώς γνωρίστηκαν
«Με τη σύζυγό μου γνωριστήκαμε και αγαπηθήκαμε το 1958. Κλεφτήκαμε, παντρευτήκαμε και είμαστε μαζί από το 1960. Ζούσαμε και οι δύο από μικροί στην Καλαμαύκα. Μου άρεσε πάρα πολύ γιατί ήταν πολύ όμορφη και μου αρέσει και τώρα, μετά από 67 χρόνια. Μέχρι και σήμερα παραμένουμε ερωτευμένοι, όπως την εποχή που πρωτογνωριστήκαμε. Εγώ δε γνώρισα άλλη γυναίκα στη ζωή μου εκτός από τη Μαρίκα. Τη σημερινή εποχή τα ζευγάρια χωρίζουν με το παραμικρό. Εμείς δεν είχαμε ποτέ λόγους να σκεφτούμε τον χωρισμό. Το ίδιο και τα παιδιά μας», μας είπε ο κ. Χριστόφορος Ζερβαλάκης, φέρνοντας στο μυαλό του την εποχή που το ζευγάρι αποφάσισε να ενώσει τις ζωές του και να κάνει οικογένεια.
«Οι γονείς μας στην αρχή ήθελαν να παντρευτούμε και δώσαμε λόγο. Όταν όμως κάποια μέρα πήγα στο σπίτι των πεθερικών μου να ιδώ τη Μαρίκα, μου κλείσανε την πόρτα. Είχαν μπει στη μέση οι ρουφιάνοι και είχαν βάλει λόγια στα πεθερικά μου για να μας χαλάσουν τον γάμο μας. Μετά όμως εμείς συνεννοηθήκαμε και είπαμε. “Εγώ σ’ αγαπώ, εσύ μ’ αγαπάς… άρα πάμε να κλεφτούμε”. Φύγαμε λοιπόν με τα πόδια από το χωριό μας και περπατώντας μέσα στη νύχτα φτάσαμε στο Καλό Χωριό Μεραμπέλου. Μετά από συνεννόηση με έναν φίλο μου, που οδηγούσε φορτηγό που μετέφερε πυρήνα, τον περιμέναμε στο Καλό Χωριό, απ’ όπου μας πήρε με το φορτηγό και μας πήγε στον Άγιο Νικόλαο. Από εκεί πήραμε ταξί και πήγαμε στο Ηράκλειο. Από το Ηράκλειο επιστρέψαμε κανονικά με το λεωφορείο της γραμμής στην Ιεράπετρα και από εκεί φτάσαμε πίσω στην Καλαμαύκα», μας είπε ο κ. Χριστόφορος Ζερβαλάκης.
«Η μοναδική συνταγή για να αντέξει τόσα χρόνια ένας γάμος είναι να αγαπά ειλικρινά ο ένας τον άλλο και να μην έχει εγωισμούς»
«Όταν γυρίσαμε στο χωριό μας», θυμάται η κ. Μαρίκα Κενανάκη-Ζερβαλάκη, «πήγαμε στο σπίτι της πεθεράς μου. Εκεί ήρθε ο πατέρας μου και μου είπε. “Έλα τώρα να πάμε στο σπίτι μας. Αυτό δεν έπρεπε να το κάνεις, παιδί μου”.
Εγώ του απάντησα… “δε θα το ξανακάνω μπαμπά”. Από εκεί και μετά οι γονείς μας κι εμείς ήμασταν σε όλη μας τη ζωή αγαπημένοι και ενωμένοι σαν μια γροθιά. Κάναμε δύο κόρες, που είναι φιλόλογοι, έχουμε τέσσερα εγγόνια σπουδαγμένα και τώρα τελευταία, πριν ένα μήνα, αποκτήσαμε και το πρώτο δισέγγονο», πρόσθεσε η 86χρονη κ. Μαρίκα Κενανάκη-Ζερβαλάκη.
«Η μοναδική συνταγή για να αντέξει τόσα χρόνια ένας γάμος είναι να αγαπά ειλικρινά ο ένας τον άλλο και να μην έχει εγωισμούς», μας λένε και οι δύο με μια φωνή.
Δε φοβήθηκαν τη σκληρή δουλειά
Στην αρχή του έγγαμου βίου τους στην Καλαμαύκα, που ήταν την εποχή εκείνη από τα μεγαλύτερα κεφαλοχώρια, ο κ. Χριστόφορος Ζερβαλάκης είχε φτιάξει ένα παραδοσιακό εργοστάσιο παραγωγής αναψυκτικών. Όταν έπεσαν οι πωλήσεις λόγω της ανάπτυξης των πολυεθνικών εταιρειών, ξεκίνησε να εργάζεται με δικά του φορτηγά στις μεταφορές από Κρήτη Αθήνα μέχρι και Θεσσαλονίκη.
Παράλληλα, η κ. Μαρίκα Κενανάκη-Ζερβαλάκη εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου “κρατούσε” το πρακτορείο μεταφορών, είχε μαγαζί με κρητικά παραδοσιακά προϊόντα, έφτιαχνε διάφορα υφαντά στον παραδοσιακό αργαλειό και είχε τέσσερις γυναίκες που έραβαν ρούχα για τη Λυρική Σχολή της Αθήνας.
Σήμερα έχουν το κουράγιο και τη δύναμη να καλλιεργούν το μποστανάκι τους στο χωριό τους, να έχουν τα οικόσιτα ζώα τους, τους ελαιώνες τους και να είναι αυτάρκεις, χωρίς να τους λείπει τίποτα. Το πιο σημαντικό όμως απ’ όλα είναι αυτό που μας είπε η κ. Μαρίκα: «Είμαι και αισθάνομαι πολύ καλά, αφού συνεχίζω και ζω μαζί με το Χριστροφοράκι μου…».neakriti.gr
