«Γιατί οι αστυνομικοί την βγάζουν λάδι; Τι εξυπηρετεί όλο αυτό;» διερωτήθηκε μιλώντας στο Κόκκινο ο γιος του 58χρονου Κώστα Μανιουδάκη
«Αυτοί οι σερίφηδες κυκλοφορούν ελεύθεροι και σκοτώνουν φίλους, παιδιά και γονείς δεν έχουν φρένο» δήλωσε μιλώντας Στο Κόκκινο και την Αλέκα Ζουμή ο Αναστάσης Μανιουδάκης, γιος του 58χρονου Κώστα που έχασε τη ζωή του την 1η Σεπτεμβρίου στα Χανιά, κατά τη διάρκεια αστυνομικού ελέγχου.
Από την πρώτη στιγμή, η οικογένεια του 58χρονου μίλησε για «δολοφονία», μίλησε «για αστυνομική βία που υπέστη» ο άνθρωπός τους, πριν αφήσει την τελευταία του πνοή. Από την πρώτη στιγμή, η οικογένεια προσπάθησε να ανατρέψει το αφήγημα της αστυνομίας, σύμφωνα με το οποίο, «πέθανε από ανακοπή κατά τη διάρκεια ελέγχου».
Υπήρχαν και στοιχεία που ενίσχυαν τους ισχυρισμούς της οικογένειας καθώς ο Κώστας Μανιουδάκης έφερε τραύματα σε διάφορα σημεία του προσώπου και στο κεφάλι, τα γυαλιά του είχαν βρεθεί πεταμένα και περισυνελέγησαν από τρίτους και όχι την αστυνομία, ενώ κάποια μέτρα μακριά από το σημείο βρέθηκαν μεγάλες κηλίδες αίματος.
«Την υπεροψία και στεγνή απειλή προς όλων τον κόσμο από το συνδικαλιστικό όργανο των αστυνομικών, την καταγγείλαμε από την πρώτη στιγμή, θα μπορούσαν πραγματικά αντί για ένωση αστυνομικών υπαλλήλων να υπογράφουν χούλιγκανς κάτω από την ανακοίνωση. Το θέμα είναι να καταλάβει και όλη η υπόλοιπη κοινωνία – εκτός από το χώρο του κινήματος και τους ριζοσπαστικούς πολίτες – ότι αυτοί οι σερίφηδες κυκλοφορούν ελεύθεροι, κάνουν ότι θέλουν, σκοτώνουν φίλους, παιδιά και γονείς δεν έχουν φρένο, θα βρουν τρόπο να καλύψουν τα ψέματά τους αλλά είναι τόσα πολλά, πως θα μπορέσουν;
Όταν πηγαίνουν στο κέντρο υγείας συγγενείς και φίλοι και βλέπουν τις κηλίδες αίματος, όταν από την κηδεία περνάει τόσος κόσμος, εκατοντάδες άνθρωποι, βλέπουν τα σημάδια, εμείς καταγγέλλουμε τα σημάδια, λέμε πως γίνεται ο άνθρωπος να χτύπησε σε τέσσερα διαφορετικά σημεία του προσώπου του και να τα δικαιολογούν με μία πτώση, πάνε να μας βγάλουν τρελούς;
Τώρα όμως έρχεται το πόρισμα του κρατικού ιατροδικαστή που τα καταρρίπτει όλα αυτά, πώς θα τα απαντήσουν; Πως θα πούνε τώρα ότι ακόμη και για την πτώση που λένε του πατέρα μου, ο πατέρας μου εκείνη την ώρα ήταν χειροπεδημένος, ήταν υπό την πλήρη εξουσία τους. Πως θα τα δικαιολογήσουν όλα αυτά; Υπάρχει το χαρτί από το Α.Τ που λέει ξεκάθαρα: Αιφνίδιος θάνατος ιδιώτη από ανακοπή. Τώρα τι θα πούνε; Τώρα πως θα το γυρίσουν; Τι ψέματα θα πουν; Πως θα τα κρίνει ο εισαγγελέας; Πως θα τα καλύψουν όλα αυτά; Γιατί βγάλανε αυτή τη διαρροή από την πρώτη μέρα πριν καλά – καλά το μάθω εγώ; Πριν ενημερωθώ εγώ για τον θάνατο, για την κρατική δολοφονία του πατέρα μου και τα βασανιστήρια που υπέστη. Κάτι θα βρουν να πουν αλλά το θέμα είναι αν θα κάνει τελικά η δικαιοσύνη σωστά τη δουλειά της. Υπάρχουν τόσες υποθέσεις ανοιχτές από αστυνομική βία.
Το πόρισμα καταγράφει και τα τέσσερα χτυπήματα και έρχεται μια απάντηση η οποία λέει: «είναι από θλώντα όργανο, δηλαδή από κάποιο σίδερο, από κάποιο γκλοπ, από κοκάλινα γάντια; Από την πίσω μεριά του όπλου; Είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει χτύπημα. Επίσης, λέει ότι επουδενί αυτά τα τραύματα δεν είναι από πτώση. Τι άλλο περιμένουμε; Αυτοί οι άνθρωποι δουλεύουν κανονικά, τους είδαμε στο δρόμο, τώρα, μετά από αυτές τις εξελίξεις, ή είναι ακόμη αλιμπερτί που λέμε και στην Κρήτη και θερίζουν;
Αυτή η δικαίωση, πέρα από την οικογένεια θα είναι και προς όλη την κοινωνία, μπας και καταφέρουμε να ανοίξει ένας κύκλος διώξεων απέναντι σε αυτούς τους σερίφηδες αυτής της χώρας που κάνουν ότι θέλουν , έχουν σκοτώσει τόσο κόσμο και μήπως κάποια στιγμή τιμωρηθούν γιατί αυτό το πλαίσιο ατιμωρησίας ως προς τους αστυνομικούς έχει παραγίνει. Πόσες γελοίες προφυλακίσεις αγωνιστών έχουμε δει; Γιατί οι αστυνομικοί την βγάζουν λάδι; Τι εξυπηρετεί όλο αυτό; Επίσης, εδώ σε αυτή την υπόθεση έχουμε μια γυναίκα που έχει μείνει με δύο ανήλικα παιδιά, ένα πέντε ετών και ένα δεκατριών. Θα δικαιωθούμε αυτά τα παιδιά; Ολοι εμείς θα δικαιωθούμε;»
