Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τον θάνατο του Κώστα Μανιουδάκη στα χέρια της αστυνομίας στα Χανιά

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τον θάνατο του Κώστα Μανιουδάκη στα χέρια αστυνομικών κατά τη διάρκεια ελέγχου την 1η Σεπτεμβρίου, λίγο έξω από τα Χανιά, είναι σε εξέλιξη στην πλατεία Συντάγματος.

Στόχος της συγκέντρωσης είναι να αποδοθούν εδώ και τώρα ευθύνες για τον θάνατο του 58χρονου Κώστα Μανιουδάκη κατά την διάρκεια αστυνομικού ελέγχου.

«Ο ξυλοδαρμός είναι δεδομένος»

Σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ Χανίων, ο γιος του 58χρονου άνδρα, έχει γνωστοποιήσει ότι ήδη έχει καταθέσει μήνυση στην εισαγγελία, προκειμένου να αποκαλυφθεί η αλήθεια και να αποδοθούν ευθύνες σε όσους εμπλέκονται στην υπόθεση θανάτου του πατέρα του.

Όπως έχει καταγγείλει ο Αναστάσης Μανιουδάκης, «ο ξυλοδαρμός είναι δεδομένος, με εμφανή τα σημάδια στο κεφάλι του».

Απορρίπτει την αρχική ιατροδικαστική έκθεση που αναφέρει ως αιτία θανάτου τα «παθολογικά αίτια άνευ κακώσεων» αφού, όπως υποστηρίζει, υπάρχουν στοιχεία, μαρτυρίες και φωτογραφίες που αποδεικνύουν το αντίθετο.

Όπως εξήγησε ο Αναστάσης Μανιουδάκης, η διαχείριση των αποδεικτικών στοιχείων «πρέπει να γίνει με μεγάλη προσοχή», καθώς ο άτυχος 58χρονος άφησε πίσω του δύο ακόμη ανήλικα παιδιά.

Πηγές της αστυνομίας απέδωσαν αρχικά τον θάνατο σε «ανακοπή κατά τη διάρκεια ελέγχου» και ξέχασαν το κυνηγητό, το ξύλο και τις χειροπέδες που έβαλαν στο θύμα.

Η οικογένεια του 58χρονου υπέβαλε μήνυση για ανθρωποκτονία από πρόθεση κατά των αστυνομικών του ΤΑΕ Σούδας.

Το κάλεσμα για τη σημερινή συγκέντρωση

Το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου, καλούμε σε συγκέντρωση ενάντια στην κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη, στις 19:00 στην πλατεία συντάγματος. Ακολουθεί το κείμενο της συνέλευσης.

Την Παρασκευή 1η Σεπτεμβρίου στον επαρχιακό δρόμο Σούδας Φρε-Βρυσσών στα Χανιά, αστυνομικοί των ΤΑΕ-Σούδας (σώμα της αστυνομίας που ασχολείται με τον έλεγχο ναρκωτικών στην Κρήτη) σταματούν το αυτοκίνητο που οδηγεί ο 58χρονος Κώστας Μανιουδάκης. Αφού κάνουν λόγο για μικροποσότητα χασίς, τον απομακρύνουν βίαια από το όχημά του, περνώντας του χειροπέδες και χτυπώντας τον βαριά. Κατά τη διάρκεια του ξυλοδαρμού του και ενώ αυτός φώναζε ότι είχε χειρουργηθεί πρόσφατα, τα ΤΑΕ- Σούδας, αδιαφορώντας επιδεικτικά, προχώρησαν σε σύλληψη. Μεταφερόμενος προς το περιπολικό, ο Κ.Μ. καταρρέει δεμένος πισθάγκωνα, αφού δεν άντεξε τον βασανισμό. Οι αστυνομικοί των ΤΑΕ-Σούδας, παρόλο που ήταν υποχρεωμένοι, δε γνώριζαν από παροχή πρώτων βοηθειών. Έτσι, προσπαθούν μάταια μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας με το ΕΚΑΒ να τον επαναφέρουν, κάνοντάς του μαλάξεις με λανθασμένο τρόπο και σπαταλώντας κρίσιμο χρόνο.

Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα, υπήρξε μάρτυρας που τους φώναζε να του βγάλουν τουλάχιστον τις χειροπέδες αφού ήταν αναίσθητος κατάχαμα. Στη συνέχεια, άλλη μάρτυρας προσπάθησε να τον επαναφέρει με ΚΑΡΠΑ μέχρι να καταφθάσει το ασθενοφόρο. Στον δρόμο προς το νοσοκομείο, ο Κ.Μ. αφήνει την τελευταία του πνοή στο όχημα του ΕΚΑΒ. Από κει και πέρα, ξεκινάει από την αστυνομία και τα ΜΜΕ μία μεθοδευμένη προσπάθεια διαστρέβλωσης των γεγονότων.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ως έμμισθα τσιράκια κράτους και αφεντικών ενορχηστρώνουν την προπαγάνδιση της κυρίαρχης αφήγησης, στοχεύοντας στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης και στη σίγηση της κοινωνικής οργής. Τοπικά και πανελλαδικά ΜΜΕ, σερνόμενα πίσω από τις κρατικές προσταγές, έσπευσαν να ενισχύσουν το αφήγημα των κατασταλτικών δυνάμεων. Συγκάλυψαν τη δολοφονία και παραποίησαν για άλλη μια φορά την πραγματικότητα, χωρίς να κοινοποιήσουν καμία άλλη πηγή πέραν των ανακοινώσεων της αστυνομίας, διασπείροντας τα παρακάτω ψεύδη για να κουκουλωθεί το γεγονός: Τα πρώτα άρθρα ανέφεραν πως ο έλεγχος έγινε στον ΒΟΑΚ, παρότι όλα έλαβαν χώρο στον επαρχιακό δρόμο Φρε Βρυσσών, ώστε να νομιμοποιηθεί το αφήγημα περί τυχαίου ελέγχου τροχαίας. Οι μπάτσοι που δολοφόνησαν τον Κ.Μ., δεν ήταν αστυνομικοί της τροχαίας αλλά ανήκαν στα ΤΑΕ Σούδας, σώματος στην Κρήτη γνωστό για τις βιαιότητες τη διαπλοκή και την ασυδοσία στον τρόπο που κινείται, γνωστό για τους τραμπουκισμούς και πάσης φύσεως εκφοβισμούς σε όποιο αυτοί κάθε φορά αποφασίζουν. Δεν διστάζουν να κάνουν λόγο ακόμα και για υπεράνθρωπες προσπάθειες των αστυνομικών να επαναφέρουν τον Κ.Μ. Ούτε λόγος για το βίαιο ξυλοδαρμό και τη σύλληψή του.

H συγκάλυψη ενισχύθηκε ξεδιάντροπα και από τον ιατροδικαστή Μπελιβάνη με γνωμάτευση περί παθολογικών αιτιών και απουσίας κακώσεων, ενώ τα σημάδια από τα χτυπήματα των αστυνομικών ήταν εμφανέστατα μέχρι και στην κηδεία του, πέντε μέρες μετά. Χωρίς καμία ντροπή, οι μπάτσοι συνεχίζουν απροκάλυπτα να κρύβουν το τι πραγματικά συνέβη αποτρέποντας τους μάρτυρες να καταθέσουν αυτοβούλως αλλά και αποκρύπτοντας βιντεοσκοπικό και οπτικοακουστικό υλικό της υπόθεσης.

Παρακολουθούμε, για ακόμη μια φορά, την πάγια τακτική τους, να δημιουργούν δηλαδή σχολαστικά ένα κλίμα «φυσικής ροής» των πραγμάτων. Κάτι τέτοιο θα είχε συμβεί και στην περίπτωση της ψυχρής δολοφονίας του 36χρονου Αντώνη Καρυώτη, αν δεν υπήρχε μία κάμερα για να την καταγράψει. Όπως και στην υπόθεση του Κ.Μ. έτσι και στου Αντώνη, η πρώτη αντίδραση των υπεύθυνων ήταν να παρουσιάσουν μία εικόνα κανονικότητας αποτινάζοντας από πάνω τους οποιαδήποτε ευθύνη. Η πραγματικότητα, που καταγράφηκε στην κάμερα, αποκάλυψε το βίαιο πρόσωπο του κόσμου της εξουσίας. Το πλήρωμα της Blue Star Ferries πέταξε έναν άνθρωπο στην θάλασσα την ώρα που ξεκινούσε το πλοίο, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του αβοήθητος. Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά από απάνθρωπη ανακοίνωση της εταιρίας προς τους επιβάτες του πλοίου, αυτό επιχείρησε να πραγματοποιήσει κανονικά το δρομολόγιο Αθήνα-Κρήτη.

Ο θάνατος του Κ.Μανιουδάκη έρχεται να προστεθεί στο ζοφερό κατάλογο των όλο και αυξανόμενων κρατικών δολοφονιών. Ενδεικτικά, αναφέρουμε μερικά από τα πιο πρόσφατα περιστατικά που συνθέτουν ένα ψηφιδωτό κρατικής βίας και κοινωνικού κανιβαλισμού: τους εκατοντάδες νεκρούς/ές μετανάστες/ριες που έπνιξαν οι δυνάμεις του λιμενικού στην Πύλο, τις/τους δεκάδες νεκρές/ούς στο τραγικό συμβάν στα Τέμπη από εγκληματική αμέλεια του κράτους, τους δολοφονημένους από σφαίρες αστυνομικών Κ. Φραγκούλη και Ν. Σαμπάνη… και η λίστα δεν έχει τελειωμό.

Ο ρόλος των σωμάτων ασφαλείας ανέκαθεν ήταν να εξυπηρετούν κρατικά και καπιταλιστικά συμφέροντα, για να διατηρούν αλώβητη την εκμετάλλευση των ανθρώπων από το κεφάλαιο. Υιοθετώντας μιλιταριστικές τακτικές μηδενικής ανοχής, σκοπός τους είναι να καταπνίξουν κάθε αντίδραση, να καταστείλουν τα εκμεταλλευόμενα στρώματα. Υπό τις διαταγές και την υποστήριξη του κράτους, οι πρακτικές αυτές παύουν να περιορίζονται στους ανθρώπους του όποιου περιθωρίου και στους κατατρεγμένους αλλά επεκτείνονται σ’ ολόκληρη την κοινωνία, εγκαθιδρύοντας ένα καθεστώς τρομοκρατίας και συνεχούς εκτάκτου ανάγκης. Επιχειρώντας να διασπείρουν το φόβο, θέλουν να επιβάλλουν τη σιωπή. Να εκμαιεύσουν τη συναίνεση. Γνωρίζοντας το ρόλο που παίζουν στη διαιώνιση της εκμετάλευσης, το χέρι τους οπλίζεται από τη βεβαιότητα ότι θα μείνουν ατιμώρητοι, ότι τα πάντα θα συγκαλυφθούν για άλλη μια φορά, από τους κρατικούς μηχανισμούς.

Σε μια συνθήκη που έχουμε καταλήξει να δουλεύουμε σαν σκλάβοι για 13 ώρες τη μέρα, με την ακρίβεια να αγγίζει κάθε πτυχή της ζωής μας, μας εξωθούν στην πλήρη εξαθλίωση. Η επιβίωση στο ανταγωνιστικό περιβάλλον του καπιταλισμού και ο εκφασισμός της κοινωνίας δημιουργούν υποκείμενα που επιλέγουν την αλληλοεξόντωση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό έναντι της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας. Παράλληλα, όμως, εντείνουν την επιτακτικότατα του αγώνα όσων παλεύουν για κοινωνική απελευθέρωση, όσων έχουν νιώσει στο πετσί τους ότι ο πόλεμος είναι συνεχής και ταξικός.

Δεν τρέφουμε αυταπάτες περί δικαίωσης αυτού του αγώνα από τα αστικά δικαστήρια που λειτουργούν διαχρονικά ως αποκούμπια της άρχουσας τάξης και νομιμοποιούν την κρατική βία απέναντι σε όλους και όλα εμάς που αποκκλίνουμε από τις νόρμες τους, εναντιωνόμαστε στην εκμετάλλευσή μας, μαχόμαστε ενάντια στις θανατοπολιτικές τους.

Αρνούμενες/οι να ζούμε σ’ ένα κλίμα τρομοκρατίας, τασσόμαστε ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και κάθε μορφή εξουσίας και προτάσσουμε αντανακλαστικά την έμπρακτη αλληλεγγύη μας προς όλα τα θύματα της κρατικής βίας.