Πρόκειται για ένα από τα πιο κλασικά αιώνια διλήμματα των ανθρώπων, όταν φυσικά μιλάμε για αληθινό έρωτα. Ο λόγος για τον έρωτα με διαφορά ηλικίας.
Μπαίνει πάντα ένας προβληματισμός μέσα μας που μας εμποδίζει να ζήσουμε αυτό που νιώθουμε και μας κάνει να νιώθουμε… κοινωνικά απόβλητα.
Μα καλά, πώς θα κυκλοφορήσω με πολύ μεγαλύτερο άντρα; (και αντίστοιχα αν είναι άντρας σκέφτεσαι «πώς θα κυκλοφορήσω με μια πολύ μικρότερη γυναίκα). Θα μας περνούν για πατέρα με κόρη (ή μήπως για παππού με εγγονή);
Ακόμα χειρότερο γίνεται το δίλημμα για την γυναίκα. Μια 45άρα που θα βγει με έναν άντρα 20 χρόνια νεότερό της ξέρει εκ των προτέρων ότι θα δεχθεί την κατακραυγή του κόσμου και θα την κοιτάζουν σαν να είναι γριά μάγισσα που έριξε ξόρκι σε ένα αθώο ανήλικο.
Γιατί όμως δεν πρέπει να μπαίνουν στεγανά στις σχέσεις; Καταρχάς, είναι τρομερά ξεπερασμένο να ασχολούμαστε ακόμα με το θέμα της διαφοράς ηλικίας. Έχουμε κάνει τόσες προόδους σε κοινωνικό επίπεδο, είναι δυνατόν να ασχολούμεθα ακόμα με το τι λένε δύο ταυτότητες;
Δεύτερον, πόσες συνομήλικες σχέσεις που τελικά ευδοκίμησαν; Και μην μου πείτε ότι εκεί υπάρχουν άλλα προβλήματα, γιατί προβλήματα θα υπάρχουν παντού, σε κάθε περίπτωση.
Δύο άνθρωποι που ανήκουν σε διαφορετική γενιά μπορεί να μην απέχουν και πολύ σε επίπεδο νοημοσύνης, αίσθησης χιούμορ ή νοοτροπίας. Αντιθέτως, δεν είναι λίγοι οι συνομήλικοι που μοιάζουν να είναι σαν παιδί-γονιός με απόψεις που τους χωρίζουν σε χαοτικό βαθμό.
Ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά!
Ε ναι! Ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά. Αν σου αρέσει ένας μικρότερος άνδρας, ή μια μικρότερη γυναίκα και υπάρχει ανταπόκριση, δεν υπάρχει τίποτα που σας εμποδίζει από το να το ζήσετε.
Εξάλλου, ας μην γελιόμαστε. Ένας άνθρωπος μεγαλύτερης ηλικίας (μάλλον) έχει ξεπεράσει τις ανασφάλειες της νιότης και δεν στέκεται σε μικροπράγματα. Ή ένας νεότερος μπορεί να χαίρεται πιο εύκολα τη ζωή.
Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον και δίνει στο ταίρι του, αυτό που του λείπει. Τελικά, ίσως και να μην είναι τόσο άσχημα τα πράγματα. Ε;
Τα σχόλια είναι κλειστά.