Στην καταγγελία, που βρίσκεται στα χέρια του Left.gr, και την οποία συνέταξαν οι ίδιες οι γυναίκες που βρέθηκαν στα χέρια της ΕΛ.ΑΣ., αναφέρεται πως αρχικά εκείνες εξαναγκάστηκαν να μπούν στο περιπολικό και να μεταβούν στο τμήμα υπό την απειλή της κατηγορίας για απείθεια σε περίπτωση «μη συνεργασίας».
Στη διαδρομή προς το τμήμα υπήρχαν πέντε άτομα μέσα στο περιπολικό, «πράγμα αστείο» όπως αναφέρουν, αν σκεφτεί κανείς ότι επικείμενο πρόστιμο που επιβλήθηκε ήταν για την “αντιμετώπιση” της πανδημίας.
«Στο τμήμα ακολούθησε μια σειρά από άλλες παράνομες ενέργειες: προσωπικές ερωτήσεις, φωτογράφιση των προσωπικών μας αντικειμένων, απομάκρυνση των κινητών μας και σωματικός έλεγχος με αποκορύφωμα τον εξαναγκασμό αφαίρεσης των εσωρούχων μας», καταγγέλλουν οι γυναίκες.
Όταν εκείνες αντέδρασαν οι αστυνομικοί τις παρότρυναν να καταθέσουν ένσταση σε μια διεύθυνση e-mail, την οποία και έδωσαν λανθασμένη.
Ολόκληρη η καταγγελία:
«Καταγγέλλουμε δημόσια μια ακόμα εμπειρία κατάχρησης εξουσίας και αυθαιρεσίας από την ελληνική αστυνομία. Συγκεκριμένα, στις 3/2/2021, μετά τις 21.00, κι ενώ βρισκόμασταν πεζή σε δρόμο του Ηρακλείου, 4 αστυνομικοί της ομάδας ΔΙ.ΑΣ μας ακινητοποίησαν. Μας ζήτησαν βεβαιώσεις μετακίνησης και αστυνομικές ταυτότητες, που τις επιδείξαμε αμέσως. Έπειτα, μας ανάγκασαν να παραμείνουμε καθιστές, έκαναν έλεγχο στα σακίδιά μας και παρότι δε βρέθηκε τίποτα παράνομο κάλεσαν περιπολικό για την μεταφορά μας στο τμήμα. Ρωτήσαμε πολλές φορές το λόγο της προσαγωγής μας και οι απαντήσεις ήταν “μην αγχώνεστε”, “δεν είναι τίποτα” και “θα δούμε λίγο τα στοιχεία σας και θα σας αφήσουμε”. Γνωρίζουμε πως δεν υπήρχε κανένας νόμιμος λόγος για αυτήν την προσαγωγή αφού δεν ειπώθηκε καμία κατηγορία εις βάρος μας. Παρ’ όλα αυτά μας ανάγκασαν να μπούμε στο περιπολικό και να μεταβούμε στο τμήμα υπό την απειλή της κατηγορίας για απείθεια σε περίπτωση μη συνεργασίας μας. Να σημειωθεί ότι στη διαδρομή προς το τμήμα ήμασταν πέντε άτομα μέσα στο περιπολικό, πράγμα αστείο, αν σκεφτεί κανείς ότι επικείμενο πρόστιμο που μας επιβλήθηκε ήταν για την “αντιμετώπιση” της πανδημίας.
Στο τμήμα ακολούθησε μια σειρά από άλλες παράνομες ενέργειες: προσωπικές ερωτήσεις, φωτογράφιση των προσωπικών μας αντικειμένων, απομάκρυνση των κινητών μας και σωματικός έλεγχος με αποκορύφωμα τον εξαναγκασμό αφαίρεσης των εσωρούχων μας. Η αυθαιρεσία συνεχίστηκε με την δίωρη παραμονή μας σε κελί προσωρινής κράτησης, χωρίς τα πράγματά μας ή κάποιο μέσο επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Το πρόσχημα για την αναμονή μας ήταν “η εξακρίβωση από την Αθήνα ότι δεν εκκρεμεί κάτι εις βάρος μας’’. Κάθε φορά που διαμαρτυρόμασταν για τις διαδικασίες στις οποίες εκείνοι μας υπέβαλαν, οι απαντήσεις ήταν οι εξής: “δεν είμαστε εμείς οι αρμόδιοι”, “αυτή είναι η διαδικασία που προβλέπεται”, “παρακαλούμε να συνεργαστείτε” και συγκεκριμένα σχετικά με την παράνομη κράτηση: “δεν υπάρχει άλλος αστυνομικός να σας επιβλέπει” και “είστε πάρεργο, έχουμε να ασχοληθούμε με σημαντικότερες υποθέσεις”.
Κατόπιν της δίωρης κράτησης μας άφησαν να φύγουμε, αφού μας επέβαλαν πρόστιμο 300 ευρώ στην κάθε μια, με την αιτιολογία “κίνηση χωρίς σχετική βεβαίωση μετακίνησης”, πράγμα που δεν ίσχυε. Όταν αντιδράσαμε για το πρόστιμο, μας είπαν να στείλουμε ένσταση σε μια διεύθυνση e-mail, την οποία και έδωσαν λανθασμένη*, μια πάγια τακτική που ακολουθεί η αστυνομία Ηρακλείου. Η ένσταση προφανώς απορρίφθηκε, επιβεβαιώνοντας την τακτική που ακολουθείται από την ελληνική αστυνομία, να επιβάλει άσκοπα πρόστιμα, ως εισπρακτικά μέσα με παράλληλο σκοπό τον εκφοβισμό και την καταστολή.
Όλα τα παραπάνω που βιώσαμε, αποτέλεσαν ξεκάθαρα μια προσπάθεια ψυχολογικού πολέμου από την πλευρά της αστυνομίας διότι τολμήσαμε να βγούμε από το σπίτι μας μετά τις 21.00. Το κράτος αδιαφορώντας για τις πραγματικές ανάγκες εν μέσω πανδημίας και φοβούμενο τις συνέπειες της κοινωνικής δυσαρέσκειας, επιτίθεται μέσω της ΕΛ.ΑΣ -και όχι μόνο- με χυδαίο τρόπο στα κατοχυρωμένα μας δικαιώματα, επενδύει στην καταστολή και τη βία, αστυνομεύει τις γειτονιές, σκορπάει τον τρόμο και απαγορεύει να κάνουμε το αυτονόητο: να κυκλοφορούμε ελεύθερες και ελεύθεροι. Θέλουν να μας κάνουν να εμπεδώσουμε πως όποιο σηκώνει κεφάλι, διαμαρτύρεται, κυκλοφορεί στο δρόμο τις απαγορευμένες ώρες και μη, θα τιμωρείται και θα εξευτελίζεται. Η ατομική μας ευθύνη, απέναντι σε αυτήν την κατάσταση που προσπαθούν να μας επιβάλλουν, είναι οι συλλογικοί αγώνες για τις ζωές μας.
Τέτοια περιστατικά οφείλουμε να τα γνωστοποιούμε και να τα καταγγέλλουμε.
Καμία ανοχή στην αστυνομοκρατία ~ Να κάνουμε τον φόβο μας εξέγερση!
Οι καλλιτέχνιδες της γειτονιάς σαςhttps://left.gr/
