“Μαύρα Παραμύθια”: Μια δυνατή συνεργασία Γιώργου Στρατάκη, Μιχάλη Σταυρουλάκη και Γιάννη Θεοδωράκη

“Μαύρα Παραμύθια”: Μια δυνατή συνεργασία Γιώργου Στρατάκη, Μιχάλη Σταυρουλάκη και Γιάννη Θεοδωράκη

Γράφει ο Βασίλης Παπουτσάκης

Μια από τις τελευταίες και εντυπωσιακές μουσικές δημιουργίες του τόπου μας είναι τα “Μαύρα Παραμύθια”.

Στα «Μαύρα Παραμύθια» συνεργάζονται ο Γιώργος Στρατάκης και ο Μιχάλης Σταυρουλάκης που επένδυσαν μουσικά και συναισθηματικά πάνω στους δυνατούς στίχους του Γιάννη Θεοδωράκη.

Ο Γιώργος Στρατάκης είναι πολύ γνωστός. Το μοναδικό «χρώμα» της φωνής του, συνεχίζει να «ακούγεται» ακόμα και όταν σταματά να τραγουδά. Αντηχεί στις αισθήσεις των ακροατών και αφήνει πάντοτε δυνατό αποτύπωμα.

Έχει ωριμάσει ως ερμηνευτής, ενώ πολλοί στίχοι δίνουν την εντύπωση ότι έχουν γραφτεί ειδικά για τη φωνή του και την προσωπική του μουσική παρουσία και όπως λέει και το τραγούδι .. «άγνωστος δρόμος της ζωής το παραμύθι, μα έχω τόση ανάγκη να στο πω».

Στην πραγματικότητα έχει ο ίδιος ο Γιώργος την ανάγκη να τραγουδά σε όλο τον κόσμο το παραμύθι της ζωής, το τραγουδά και το κάνει πολύ καλά με ένα δικό του προσωπικό αυθορμητισμό που παραμένει ο ίδιος από τα εφηβικά του χρόνια.

Ίσως εδώ να κρύβεται το μυστικό του. Η ικανότητα να διατηρεί τον ενθουσιασμό του, ίδιο και απαράλλακτο στο πέρασμα των χρόνων.

Ο Μιχάλης Σταυρουλάκης με τη σειρά του απογειώνει τα «Μαύρα Παραμύθια» σε ένα τεράστιο κόσμο συναισθημάτων. με τη μουσική του και τη φωνή του.

Πετάει σαν αετός , σε απάνεμα ύψη και γύρω απ’ το μυθικό δράκο, με «μια ψυχή που δεν την αγγίζουνε τα λόγια», γιατί ο δράκος μαθαίνει στους αετούς να «κλαίνε σιωπηλά», εάν θέλουν να μάθουν τα μυστικά της αγάπης και του έρωτα.

Ο διάχυτος κρητικός λυρισμός της φωνής του Μιχάλη Σταυρουλάκη εξισορροπεί με την ισχυρή εκφραστικότητα του Γιώργου Στρατάκη και το αποτέλεσμα δημιουργεί μια αξεπέραστη μουσική έξαρση.

Είναι δουλειά του Μιχάλη να μας υπενθυμίζει ότι είμαστε άνθρωποι, χαιρόμαστε, ερωτευόμαστε και εν τέλει είμαστε τμήμα ενός κρητικού υποσυνείδητου που έχει στο κέντρο του μια πλημμύρα συναισθημάτων.

Ο Γιάννης Θεοδωράκης έγραψε του στίχους και ξεπέρασε τον εαυτό του. Μας έχει συνηθίσει σε μαντινάδες αγάπης και έρωτα και είναι πολύ καλός στις μαντινάδες του.

Πρώτη φορά, τουλάχιστον από όσο γνωρίζω πειραματίζεται σε ποιητικούς στίχους που περικλείουν ένα ολόκληρο story με πρωταγωνιστή το δράκο του παραμυθιού.

Στην προηγούμενη συνεργασία του με τον Μιχάλη Σταυρουλάκη «Σε ξένα χείλη με ζητάς», τους βρήκαμε να δουλεύουν πάνω σε μαντινάδες με περιεχόμενο τον ανεκπλήρωτο έρωτα.

Ο δράκος στα «Μαύρα Παραμύθια» είναι διαφορετική περίπτωση. Ολοκληρωμένη. Ο δράκος βέβαια αποτελεί συμβολικό αρχέτυπο της κρητικής παράδοσης, αν και στο τέλος τον σκοτώνει ο Άϊ Γιώργης, εάν τολμήσει να βλάψει την Πριγκίπισσα με τα κοφτερά νύχια και δόντια του.

Ο δράκος του Γιάννη Θεοδωράκη είναι μεταφορικός και βρίσκεται μέσα σε κάθε άντρα που υποφέρει, έχει καημό και αγαπά.

Είναι η ψυχή του η ίδια, που μετατρέπεται σε άγριο θεριό που δακρύζει, αιμορραγεί και ταυτόχρονα διδάσκει τη σιωπή, τον έρωτα και το φως ή το σπαθί της πραγματικής αγάπης.

Γιατί όπως ξέρουμε “μόνο τσ’ αγάπης το σπαθί μπορεί να καταλύσει, Άντρες αρμάτω και Θεριά που’ χει γεννήσει η Φύση”.

Ακολουθούν οι στίχοι του τραγουδιού:

“Εγώ μεγάλωσα με Μαύρα Παραμύθια
που πάντα είχανε στο τέλος το κακό,
πάντα θυμάμαι ένα δράκο να νικάει,
σ’ότι κι αν έκανα και ένιωθα καλό.

Από παιδί παίζω κρυφτό με τον καημό μου,
πάντα κρυβόμουνα σε λάθος αγκαλιές,
και η ψυχή μου που δεν έφταιγε ποτέ της,
αιμοραγεί ακόμα από το χτες.

Ψυχή μου άγριο θεριό,μα έχεις δακρύσει
σε ένα χάδι και ένα “σ’αγαπώ”,
άγνωστος δρόμος της ζωής το παραμύθι,
μα έχω τόση ανάγκη να το πω.

Πάντα θυμάμαι σένα δράκο να μιλάω,
κι αυτός μου μάθαινε να κλαίω σιωπηλά,
είχα ψυχή που δεν την άγγιζαν τα λόγια
κι έμαθε δίπλα σου γι’ αγάπη να μιλά.

Κι ήρθες εσύ σαν ένα όνειρο μεγάλο,
να μου χαρίσεις γέλια παιδικά.
κι εδά γλακώ μέσα στον κήπο της καρδιάς σου,
και σκω στα γέλια τόσο δυνατά.

Ψυχή μου που δε γνώρισες αγάπη,
κι έζησες άσχημες και δύσκολες στιγμές,
μέσα σε αγκαλιά απάνεμη σ’αφήνω,
κι από του έρωτα το μπρούσκο τώρα πιες.”

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Φωνή : Γιώργος Στρατάκης,Μιχάλης Σταυρουλάκης
Λαούτο : Μιχάλης Σταυρουλάκης
Γκάιντα,καβάλ,πιάνο,pads,κρουστά : Χρήστος Κυριαζής
Μπάσο,pads,δοξάρια,κρουστά ηχητικά εφέ : Μιχάλης Μαυράκης
Τύμπανα : Μανώλης Νικολουδάκης

Επιμέλεια ήχου,προγραμματισμός : Μιχάλης Μαυράκης
Ηχογράφηση φωνής Γιώργου Στρατάκη : KP STUDIO (Βασίλης Γιασλακιώτης)

Επιμέλεια εικόνας : Γιώργος Κοντοχριστοφής,Γιάννης Ανδρίτσιος

Τα σχόλια είναι κλειστά.