Άρθρο του Χρήστου Κατσώτη, βουλευτή του ΚΚΕ & μέλους της ΚΕ για την εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”

Κανέναν δεν πείθει η βιασύνη της κυβέρνησης να φέρει το νόμο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων στο όνομα δήθεν της αντιμετώπισης της ταλαιπωρίας του λαού στο κέντρο της Αθήνας εξαιτίας “μικρών και ολιγάριθμων ομάδων”. Δεν είδαμε την ίδια “ευαισθησία” για την καθημερινή, συνεχή ταλαιπωρία λόγω του “Μεγάλου Περιπάτου” του Δήμου Αθηναίων για να στηρίξει μεγαλοξενοδόχους και μεγαλεμπόρους.
Είναι εξοργιστικό και ταυτόχρονα γελοίο, η κυβέρνηση να ισχυρίζεται ότι η καθημερινή ταλαιπωρία του λαού, οι καθυστερήσεις στα μέσα μεταφοράς, τα συγκοινωνιακά προβλήματα ή η αναδουλειά στα εμπορομάγαζα οφείλονται στις συγκεντρώσεις και τις απεργίες. Οφείλονται στην αντιλαϊκή πολιτική της, η οποία μετά το δικαίωμα της απεργίας, τώρα θέλει να βάλει στο γύψο και τις διαδηλώσεις, υλοποιώντας ένα πάγιο αίτημα του κεφαλαίου.
Βγάζει μάτι η προσπάθεια περαιτέρω ποινικοποίησης των αγώνων του λαού και της νεολαίας απέναντι στην πολιτική που τσακίζει τη ζωή και το μέλλον του, πολιτική που καταργεί Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και εργασιακά δικαιώματα, διαλύει την Κοινωνική Ασφάλιση, εμπορευματοποιεί περαιτέρω την Υγεία, την Παιδεία και εμπλέκει την χώρα μας στα επικίνδυνα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, ενώ από την άλλη μοιράζει πακτωλούς δισεκατομμυρίων στο μεγάλο κεφάλαιο.
Το – χουντικής έμπνευσης – τερατούργημα που ετοιμάζουν αποτελεί κρίκο για την προσαρμογή του κράτους στις νέες συνθήκες και απαιτήσεις του κεφαλαίου, αφού, όπως έχει γραφεί, προβλέπει:
• Την απαγόρευση και τον περιορισμό γενικά των συγκεντρώσεων.
• Την εισαγωγή προκλητικών αντιδραστικών περιορισμών, όπως η συνεκτίμηση για την απαγόρευση ή μη της διαδήλωσης γενικά του αριθμού των συμμετεχόντων, επιβεβαιώνοντας ότι στο στόχαστρο βρίσκεται κάθε αγωνιστική κινητοποίηση/διαδήλωση!
• Την εισαγωγή νέων προϋποθέσεων για τη δυνατότητα διάλυσης μια διαδήλωσης, ξεπερνώντας ακόμα και τους περιορισμούς που θέτει το ίδιο το Σύνταγμα!
• Την συγκέντρωση υπερεξουσιών από την αστυνομία, ενώ η συμμετοχή σε μια συγκέντρωση – διαδήλωση μπορεί να θεωρείται ιδιώνυμο αδίκημα!
Αυτό που πραγματικά φοβούνται είναι το οργανωμένο εργατικό – λαϊκό κίνημα, που με την πάλη του ορθώνει τη δύναμή του, βάζει εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική, διεκδικεί τα σύγχρονα δικαιώματα του. Αυτή η πάλη θα ακυρώσει στην πράξη τα σχέδια του κεφαλαίου και των κομμάτων του, όπως έκανε και στο παρελθόν με παρόμοιους νόμους που θέλανε να βάλουν στο γύψο τη λαϊκή διεκδίκηση.