Γιατί η Μόσχα θέλει να γίνει «Τρίτη Ρώμη» ελέγχοντας την Εκκλησία της Ελλάδος

Με ποιους τρόπους παρεμβαίνει αναμένοντας την ώρα της διαδοχής του Αρχιεπισκόπου, ποιους Μητροπολίτες προσεγγίζει και ποιοι αντιδρούν. Ο ρόλος του Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ, η χρησιμοποίηση του θρησκευτικού τουρισμού ως μοχλού πίεσης και οι υπόγειες κινήσεις.

Το Πατριαρχείο της Μόσχας ποτέ δεν έκρυψε τις προθέσεις του να αναλάβει την ηγεσία του ορθόδοξου χριστιανικού κόσμου, αντικαθιστώντας το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως στο ρόλο που έχει.

Να γίνει, δηλαδή, η «Τρίτη Ρώμη», μετά την «παλαιά Ρώμη» και τη «Νέα Ρώμη», όπως συνηθίζεται να λέγεται το Οικουμενικό Πατριαρχείο (σσ: «Η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης, ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης», είναι και σήμερα ο τίτλος του Οικουμενικού Πατριάρχη).

«Έχουμε 280.000.000 πιστούς και ζώνες επιρροής, δεν μπορεί να ηγείται της Ορθοδοξίας το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, που έχει τη δύναμή του σε άλλες χώρες», είναι ένα από τα επιχειρήματα της Μόσχας, που επιδιώκει να αναλάβει τα ηνία του ορθόδοξου κόσμου με επιχείρημα την υπεροπλία της σε ποίμνιο -κατ’ ουσίαν, όμως, χρησιμοποιεί την Εκκλησία για τις επεκτατικές της τάσεις.

Επικεφαλής της όλης επιχείρησης είναι ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, ο οποίος διαθέτει το άτυπο χαρτοφυλάκιο του «υπουργού Εξωτερικών» του Πατριαρχείου της Ρωσίας.

Έχει άριστες σχέσεις με τον Πατριάρχη Κύριλλο (ο Κύριλλος πριν γίνει Πατριάρχης είχε τη θέση που έχει σήμερα ο Ιλαρίωνας) και χειρίζεται όλα τα μυστικά κονδύλια για την επιτυχία του σκοπού του.

Μέχρι σήμερα ελέγχει το Πατριαρχείο της Αντιοχείας, ενώ διαθέτει μεγάλη επιρροή στο Πατριαρχείο της Σερβίας, την Εκκλησία της Τσεχίας, αλλά και επιρροή στην Εκκλησία της Πολωνίας.

Κομβικός ο έλεγχος της εκκλησίας της Ελλάδος

Απαραίτητη προϋπόθεση, ωστόσο, για να αποκτήσει τα ηνία της Ορθοδοξίας το Πατριαρχείο Μόσχας, είναι να αλώσει την Εκκλησία της Ελλάδος, που αυτή τη στιγμή αλλά και διαχρονικά, αποτελεί βασικό υπερασπιστή του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τροφοδοτώντας το, όπως και άλλες Εκκλησίες, ακόμα και με ιερωμένους.

Και αυτό, παράλληλα με μια προσπάθεια παρέμβασης σε άλλα Πατριαρχεία, όπως συμβαίνει πχ με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων όπου εκμεταλλεύονται «ανθρώπινες αδυναμίες» του Πατριάρχη κ. Θεόφιλου, ώστε να διασπάσουν το μπλοκ των δυνάμεων που στηρίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο!

Ευκαιρία για τη δημιουργία, τη συσπείρωση και την ενδυνάμωση ενός «ρωσικού μπλοκ» στην Εκκλησία της Ελλάδος υπήρξε η δύσκολη απόφαση που έπρεπε να λάβει η Ιεραρχία για την αναγνώριση ή όχι του αυτοδιοίκητου της Εκκλησίας της Ουκρανίας.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, αφού φρόντισε να κλείσει τις εκκρεμότητες της Αθήνας με την Κωνσταντινούπολη, δεν δίστασε ούτε για μια στιγμή, να βγει πρώτος στη στήριξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου που παρείχε το αυτοκέφαλο στην ουκρανική Εκκλησία, πράττοντας το ίδιο.

«Μπετονάρισμα»

Η συνεδρίαση της Ιεραρχίας για τη λήψη της σχετικής απόφασης ωστόσο, παρά τις «χειρουργικές κινήσεις» νωρίτερα του Αρχιεπισκόπου, αποτέλεσαν την ευκαιρία για το μέτρημα δυνάμεων και την προσπάθεια «μπετοναρίσματος» του λεγόμενου στους ιερατικούς κύκλους «ρωσικού μπλοκ» της Εκκλησίας.

Ο κ. Ιερώνυμος μπήκε για τα καλά ο ίδιος –όπως και κάποιοι στενοί του συνεργάτες, λένε οι πληροφορίες- στο στόχο, με τα στοιχεία που ενδεχομένους δουν το φως της δημοσιότητας το μέλλον, πραγματικά να σοκάρουν!

Τα στοιχεία του επικεφαλής που αναζητείται.

Το ζητούμενο, μάλιστα, είναι να βρεθεί ο επικεφαλής του μπλοκ των φιλο-ρωσικών δυνάμεων στην Εκκλησία.

«Αναζητείται» ένας νέος σε ηλικία Μητροπολίτης, που να διαθέτει επικοινωνιακά χαρίσματα και να τρέφει μέσα του, για δικούς του λόγους εάν είναι δυνατόν, βαθύ μίσος για το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Ζητούμενο είναι και η ανάδειξη υπαρχηγού και –για να χρησιμοποιήσουμε και όρους διαδοχής σε πολιτικά κόμματα- και «λοχαγών» και υπολοίπων στελεχών, ώστε η ομάδα να δώσει με αξιώσεις τα μάχη της διαδοχής, όταν ο Αρχιεπίσκοπος λάβει την απόφαση της απόσυρσης.

Στη συζήτηση στην Ιεραρχία για το θέμα της Ουκρανικής Εκκλησίας το «φιλο-ρωσικό μπλοκ» είχε ως στρατηγική να μπλοκάρει τη λήψη απόφασης, παραπέμποντας τη συζήτηση για το απώτερο μέλλον, ελπίζοντας προφανώς σε καλύτερους συσχετισμούς δυνάμεων.

Παράλληλα, αποτρέποντας τη λήψη απόφασης, αποδυνάμωνε το Οικουμενικό πατριαρχείο, καθώς ετοιμάζονταν για αναγνώριση μετά την Ελλάδα, οι Εκκλησίες χωρών όπως η Κύπρος, η Αλβανία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία.

Κομβικό ρόλο στην προσπάθεια μη λήψης απόφασης έπαιξε ο Μεσογαίας Νικόλαος, ενώ υπήρξαν πρόσωπα που συντάχτηκαν χωρίς να έχουν προσωπικές φιλοδοξίες και πολύ περισσότερο σκοπιμότητες, όπως ο Κυθήρων, ο Αιτωλίας, ο Αιτωλίας και Ακαρνανίας, ο Δρυϊνουπόλεως και Κονίτσης, ο Ηλείας Γερμανός.

Η έκρηξη του Σύρου Δωρόθεου

Απέναντι στο μπλοκ αυτό, ωστόσο, ορθώθηκαν μεγάλα και ισχυρά αναχώματα. Μεταξύ των άλλων οι Μητροπολίτες Λαγκαδά, Ναυπάκτου, Γουμενίσσης, Καστοριάς, Ιωαννίνων, Κορίνθου, Χαλκίδας, Σερρών, Μαρωνείας, Βεροίας, Ύδρας, Ιερισσού, Παροναξίας, Φιλίππων. Κάποιοι από τους παραπάνω, μάλιστα, δεν δίστασαν να μιλήσουν για πιέσεις και εκβιασμούς.

Ο δε Σύρου Δωρόθεος αναφέρθηκε ευθέως στον Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Δωρόθεο, δηλώνοντας πως η Εκκλησία της Ελλάδας ούτε απειλείται από κανέναν, ούτε εκβιάζεται από κανέναν, ούτε χειραγωγείται από κανέναν, ούτε δέχεται εντολές και βρίσκεται πάντα στο πλευρό του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Οι δε αναφορές σε πιέσεις και εκβιασμούς εξηγούνται ως έμμεση αναφορά στις προειδοποιήσεις πως θα δοθεί εντολή να σταματήσει ο θρησκευτικός τουρισμός από τη Ρωσία προς τις …ανυπάκουους μητροπόλεις, ενώ κύκλοι κάνουν λόγο για «μαύρο χρήμα» και σε ορισμένα εκκλησιαστικά ηλεκτρονικά μέσα.

Στηρίζει η ελληνική κυβέρνηση

Η ελληνική κυβέρνηση, πάντως, προεξάρχοντος του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια, στηρίζει τη στάση της ηγεσίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, πολύ περισσότερο καθώς ο Κύριλλος βρίσκεται σε ανοιχτή γραμμή με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, την ίδια στιγμή που η Ουάσιγκτον είχε ταχθεί με συγκεκριμένες ενέργειες υπέρ της αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας.

του Βασίλη Σκουρή [iEidiseis.gr]