Ελβετία: Σήμερα οι γυναίκες απεργούν ντυμένες στα μωβ για την ισότητα των φύλων

Σήμερα οι γυναίκες στην Ελβετία απεργούν ή απέχουν από τις οικιακές εργασίες προκειμένου να διαδηλώσουν ντυμένες στα μωβ για τους απαράδεκτα αργούς ρυθμούς με τους οποίους βαίνει η ισότητα μεταξύ των δύο φύλων στη χώρα.

Η σημερινή διαδήλωση πραγματοποιείται 28 χρόνια μετά από ανάλογη κινητοποίηση το 1991, όταν μισό εκατομμύριο γυναίκες στην Ελβετία είχαν βγει στους δρόμους.

Οι Ελβετίδες έχουν πραγματοποιήσει πολλές εκστρατείες κατά καιρούς με στόχο να επιταχύνουν την επίτευξη της ισότητας των δύο φύλων. Μετά το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, το 1918, βγήκαν στους δρόμους μαζί με εκατομμύρια άλλες Ευρωπαίες ζητώντας δικαίωμα ψήφου, κάτι που κατέκτησαν μόλις το 1971.

Κατά την απεργία του 1991 δεν υπήρχε καμία γυναίκα στην κυβέρνηση της Ελβετίας και δεν είχε θεσμοθετηθεί η άδεια μητρότητας. Το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας είχε μόλις ζητήσει από το Απεντσέλ, το τελευταίο καντόνι της Ελβετίας όπου οι γυναίκες δεν μπορούσαν να ψηφίσουν, να αλλάξει τη σχετική νομοθεσία.

Η σημερινή απεργία έχεισυμβολική σημασία για την Ελβετία, καθώς οι απεργιακές κινητοποιήσεις στη χώρα σπανίζουν, καθώς το 1937 θεσμοθετήθηκε η «εργασιακή ειρήνη». Πρόκειται για σύμβαση που έχουν υπογράψει εργατικά και εργοδοτικά συνδικάτα και προβλέπει να προτιμώνται οι διαπραγματεύσεις έναντι των απεργιών.

Στις κινητοποιήσεις του 1991 συμμετείχαν μία στις επτά γυναίκες. Σήμερα το σύνθημα των κινητοποιήσεων είναι «περισσότερος χρόνος, περισσότερα χρήματα και σεβασμός», ίδιο με αυτό του 1991. Και τότε η απεργία πραγματοποιήθηκε στις 14 Ιουνίου – δέκα χρόνια ακριβώς μετά την υιοθέτηση της αρχής της ισότητας των δύο φύλων στο Σύνταγμα της Ελβετίας.

Αρκετά χρόνια μετά την κινητοποίηση του 1991, και συγκεκριμένα το 1996, υιοθετήθηκε η νομοθεσία για την ισότητα στο εργασιακό περιβάλλον.

Στην Ελβετία η αναγνώριση των δικαιωμάτων των γυναικών είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιων αγώνων. Τα τελευταία χρόνια έχουν σημειωθεί κάποιες πρόοδοι, όπως η αποποινικοποίηση της άμβλωσης το 2002 και η θεσμοθέτηση της άδειας μητρότητας διάρκειας 14 εβδομάδων το 2005.

Όμως εξακολουθεί να μην υπάρχει άδεια πατρότητας, ενώ οι θέσεις στους βρεφονηπιακούς σταθμούς είναι περιορισμένες και ακριβές, κάτι που εγείρει εμπόδια στη συμμετοχή των γυναικών στην ενεργό ζωή και την εργασία.

Εξάλλου, κινητοποιημένη πλέον και από το #MeToo, η νέα γενιά των γυναικών θέλει να συνεχίσει τη μάχη, καθώς οι μισθοί του είναι κατά 20% μικρότεροι σε σχέση με τους άνδρες.

Η ιδέα της κήρυξης απεργίας γεννήθηκε από τα συνδικάτα καθώς δεν κατάφεραν να υιοθετηθεί κατά την αναθεώρηση της νομοθεσίας για την ισότητα το 2018, η αρχή της επιβολής κυρώσεων εναντίον των εταιρειών που παραβιάζουν τη μισθολογική ισότητα. Βάσει της τροποποίησης αυτής υπάρχει έλεγχος στους μισθούς, όμως ισχύει για τις εταιρείες που απασχολούν το λιγότερο 100 εργαζόμενους.