του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου/in.gr
Γοργά υιοθετεί τα χούγια του υποψήφιου ο Πέτρος Κόκκαλης.
Μέχρι και ανάρτηση στο facebook έκανε για πρόγονό του που πολέμησε στην επανάσταση του 1821.
Βλέπετε μόνο με αναρτήσεις για την οικολογία και το ρατσισμό δεν θα μαζέψει τους σταυρούς που θα χρειαστεί για να εκλεγεί ευρωβουλευτής.
Υποθέτουμε μάλιστα ότι θα δούμε και διάφορες αναρτήσεις για τον συνονόματο παππού του, ιστορική προσωπικότητα της Αριστεράς.
Μόνο που ο Πέτρος Κόκκαλης δεν είναι ένας ανένταχτος αγωνιστής που ανταποκρίνεται στο κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα για συμπόρευση στο προοδευτικό μέτωπο.
Μπορεί να έχει ευαισθησίες κοινωνικές, αλλά κατά βάση εκπροσωπεί μια επιχειρηματική δυναστεία.
Στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί ως εκπρόσωπος των επιχειρηματικών συμφερόντων που συμβολίζει το όνομα «Κόκκαλης» στην ελληνική κοινωνία.
Διότι το όνομα «Κόκκαλης» στην ελληνική δημοσιότητα σημαίνει «Σωκράτης Κόκκαλης».
Και «Σωκράτης Κόκκαλης» είναι ο ορισμός της διαπλοκής.
Σημαίνει τη διαμόρφωση της φιγούρας του «εθνικού προμηθευτή».
Σημαίνει το χτίσιμο μιας οικονομικής αυτοκρατορίας πάνω σε δημόσια έργα και προμήθειες.
Σημαίνει τον συστηματικό επηρεασμό όλων των κυβερνήσεων τις τελευταίες τρεις δεκαετίες ώστε να δίνουν δουλειές.
Ο Πέτρος Κόκκαλης δεν είναι πολιτικό άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Αποτελεί επένδυση, με την κυριολεκτική σημασία, ενός επιχειρηματικού ομίλου που ούτως ή άλλως έχει παραδοσιακούς δεσμούς με το σύνολο του πολιτικού συστήματος και τώρα θέλει να έχει την ίδια πρόσβαση και στην Αριστερά.
Γιατί υπάρχουν και δημόσια έργα και αμυντικές προμήθειες που θα κριθούν το επόμενο διάστημα.
Και γιατί υπάρχουν και τα ΜΜΕ…
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται ολιγάρχες διατεθειμένους να γίνουν χορηγοί των φιλικών του ΜΜΕ, και ο Κόκκαλης θα μπορούσε να συνεισφέρει σε αυτό.
Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε τις πληροφορίες ότι ο Πέτρος Κόκκαλης συναντήθηκε με τον Νίκο Παππά αλλά και τον Τάσο Παππά της «Εφημερίδας των Συντακτών»;
Όπως εν μέρει έχει ήδη κάνει…
Κι έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ που καταγγέλλει τη διαπλοκή και που προσπαθεί να φτιάξει το αφήγημα ότι τον χτυπούν οι «ολιγάρχες» (με αρκετούς από τους οποίους συνομιλούσε) σπεύδει τώρα και επικυρώνει δημόσια ένα πολιτικό συμβόλαιο με έναν από τους ισχυρότερους επιχειρηματικούς ομίλους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που ήθελε σχέση με τον «μπερλουσκονισμό» τώρα δεν έχει πρόβλημα να έχει ως υποψήφιο (και αυριανό ευρωβουλευτή), έναν άνθρωπο που εκπροσωπεί μια από τις μεγαλύτερες επιχειρηματικές οικογένειες της χώρας.
Η «αριστερή κυβέρνηση» που υποτίθεται ότι «πολεμά το κεφάλαιο», δεν έχει κανένα πρόβλημα να κάνει ανοιχτή πολιτική συναλλαγή με επιχειρηματία.
Και όλα αυτά με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.
Γιατί και τα δύο… συμβαλλόμενα μέρη ξέρουν ότι η «αριστερή κυβέρνηση» δεν θα κρατήσει πολύ.
Όμως, όπως λέει κι ο Τσίπρας συχνά «το μέλλον διαρκεί πολύ» και ο καιρός θα έχει τα δικά του γυρίσματα.
Με ένα «όνομα βαρύ σαν ιστορία» μπορούν να το αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερη αισιοδοξία.
