Στην πόλη μας βρίσκονται δεκάδες σουβλατζίδικα, άλλα με καλής ποιότητας προιόντα, άλλα με αμφιβόλου, άλλα με ευγενικό προσωπικό κι άλλα με απροσάρμοστους ενήλικες. Υπάρχουν αρκετές επιχειρήσεις που κάνουν αξιόλογη κι επαγγελματική δουλειά και δυστυχώς, κάμποσες που πάντα σε αφήνουν με μια αμφιβολία και μια ανάγκη εκτόνωσης του εκνευρισμού σου.
Ας τα πιάσουμε από την αρχή. Αυτή η μάστιγα με τις λάθος παραγγελίες πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει. Υπάρχουν σουβλατζίδικα στο Ρέθυμνο που, χωρίς καμία υπερβολή, φαίνεται πως έχουν στοιχηματίσει πάνω στο πόσες λάθος παραγγελίες μπορούν να φτιάξουν! Κι οι ταλαίπωροι πελάτες, δεν ξέρουν και ποιος ευθύνεται. Μην είναι ο ψήστης που μπορεί να βαριέται να φτιάξει αυτό που διαβάζει και σκέφτεται πως ο πεινασμένος πελάτης θα φάει ό,τι του «πετάξεις»; Μην είναι οι τηλεφωνήτριες που θα υστερήσουν στο multitasking και θα έχεις την ατυχία να παραγγέλνεις τη στιγμή που ίσως παρακολουθούν κάποιο απίστευτα σημαντικό βίντεο στο κινητό τους;
Το μόνο που ξέρει ο δόλιος πεινασμένος μας είναι ότι περιμένει με ανυπομονησία την αμβροσία- σουβλάκι του, και βρίσκεται αντιμέτωπος συχνά με έναν…αχταρμά υλικών που ούτε είχε σκεφτεί ποτέ του.
Γνωρίζετε πως υπάρχουν στην πόλη μας σουβλατζίδικα που δε σηκώνουν το τηλέφωνο όταν καλείς προσπαθώντας να παραγγείλεις; Βεβαίως. Εκτός αν είναι τέχνασμα για να δημιουργήσουν εντυπώσεις απίστευτου φόρτου εργασίας. Κι εδώ έρχεται ο απλός κοσμάκης και ερωτάται: άντε και έχεις τόση δουλειά που δεν προλαβαίνεις το τηλέφωνο. Γιατί δεν προσλαμβάνεις ακόμα έναν υπάλληλο στα τηλέφωνα; Προφανώς έχεις την ευχέρεια να το κάνεις αφού έχεις τόση πελατεία, συνεπώς και θέση εργασίας θα δώσεις και δε θα αφήνεις τους –σύντομα πρώην- πελάτες σου αγενέστατα να περιμένουν σε ένα αναπάντητο τηλεφώνημα.
Ας περάσουμε στο θέμα του e-food. Αυτό το ζήτημα έχει απασχολήσει τελευταία αρκετά και τους πολίτες αλλά και τους ιδιοκτήτες ψητοπωλείων. Πρόσφατα, πολλά σουβλατζίδικα της πόλης «έφυγαν» από το e-food, φυσικά λόγω της υψηλής προμήθειας που ζητάει η εταιρεία. Συμφωνούμε και επαυξάνουμε πάντα στην αντίδραση σε τέτοια καθεστώτα. Είναι απόλυτα λογικό και κατανοητό να θέλεις να διαπραγματευτείς την προμήθεια που σου κρατάνε, όπως επίσης και να προσπαθήσεις να διατηρήσεις ταυτόχρονα την επιχείρηση σου και τις προσιτές τιμές σου. ΟΜΩΣ. Και αυτό το σημείο, αυτό το τεράστιο ΟΜΩΣ, αφορά συγκεκριμένες επιχειρήσεις που, πολλοί από εμάς είχαμε την «τιμή» να αλληλεπιδράσουμε, και αρκετοί αναγνώστες μας έχουν επισημάνει. Μας δήλωσαν επιχειρηματίες ότι «θα προτιμούσαμε να μην υπήρχε το e-food διότι μας ζημιώνει η προμήθεια που ζητάει, αλλά χωρίς αυτό χάνουμε κάποια πελατεία».
Καλά ως εδώ. Κι αν σας πούμε συγκεκριμένοι κύριοι επιχειρηματίες, πως υπάρχει τρόπος οι πελάτες σας να σας καλούν τηλεφωνικά και να μην προτιμούν (σε τόσο μεγάλο βαθμό τουλάχιστον) την ηλεκτρονική αυτή παραγγελία; Γιατί, ας μην κοροιδευόμαστε, το Ρέθυμνο είναι μια μικρή, όμορφη πόλη, που λίγο πολύ οι περισσότεροι γνωρίζονται κάποια στιγμή μεταξύ τους, συνεπώς και ο Γιάννης κι ο Μάκης και η Ελένη, δε θα έλεγαν όχι στο τηλέφωνο που θα άκουγαν και μια καλησπέρα.
Όταν όμως κύριε θέλεις να σε καλούν για παραγγελία, οφείλεις στο τηλέφωνο να είσαι ευγενικός! Κουβέντες τύπου «Γειά χαρά, τι θες να σου φέρω;» που έλαβε χώρα από γνωστό κατάστημα -μιλώντας σε άγνωστο πελάτη κι όχι φίλο- δε βοηθούν στην υπόθεση σας. Παράλληλα, όταν ο πελάτης θα σας καλέσει κύριε, κι εσείς χωρίς καλησπέρα θα στολίσετε το τηλεφώνημα με το κοφτό κι ωραίο «μισό λεπτό» και θα τον έχετε στην αναμονή για 2 λεπτά, με όλο το σεβασμό, θα προτιμήσει τη γρήγορη ηλεκτρονική παραγγελία. Όταν ο Γιώργος από την Καλλιθέα έχει να φάει όλη μέρα, δεν έχει ούτε την όρεξη, ούτε το ψυχικό σθένος να περιμένει 2 λεπτά για να πει μια περιγραφή παραγγελίας που διαρκεί 5 δευτερόλεπτα.
Ένα ακόμα σημείο που οδηγεί αρκετούς στην άνεση της ηλεκτρονικής παραγγελίας, είναι η ηλεκτρονική πληρωμή. Ίσως σας φαίνεται υπερβολικό, όμως θα εκπλαγείτε με τον αριθμό ανθρώπων που δεν έχουν πάνω τους χρήματα και θέλουν να παραγγείλουν. Αν ο υπάλληλος της διανομής έρχεται στην πόρτα σου έχοντας POS λύνεται κι αυτό το πρόβλημα σου. Αλλά όχι, εσύ θέλεις να σε πάρει τηλέφωνο ο φοιτητής που του έχουν απομείνει 20 ευρώ στην κάρτα και ένα πεντάλεπτο στην τσέπη, επειδή δε θες να ασχοληθείς με την ηλεκτρονική πληρωμή κατά την παραλαβή.
Δε μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας. Σίγουρα στις επαρχιακές πόλεις κάποια πράγματα λειτουργούν διαφορετικά, πιο…οικογενειακά αν θέλετε. Όμως στην επιχείρηση σου οφείλεις να προσφέρεις επαγγελματική δουλειά. Οφείλεις να προσφέρεις ποιοτικές υπηρεσίες. Εκείνοι δηλαδή οι ιδιοκτήτες της πόλης μας που κάνουν πραγματικά ό,τι περνάει από το χέρι τους ώστε να είναι σωστοί απέναντι στους πελάτες τους, είναι ανόητοι; Έρχεσαι εσύ που δε σηκώνεις το τηλέφωνο, που μιλάς με αγένεια, που τον έχεις στην αναμονή χωρίς μια τυπική συγγνώμη, και θέλεις να συγκριθείς μαζί του;
Μαζί με τα δικαιώματα έρχονται και οι υποχρεώσεις. Καιρός είναι να κοιτάζουμε πως θα διορθώσουμε τα λάθη μας και μαζί με αυτό θα έρθει και η επαγγελματική επιτυχία. Τα θερμά μας συγχαρητήρια σε εκείνους που δεν επαναπαύονται στον κύκλο των γνωστών στην πόλη μας, και κοιτούν να εξυπηρετήσουν άψογα ακόμα και τον μεθυσμένο πελάτη, με σεβασμό κι επαγγελματισμό. Επειδή έχουμε αρκετούς από εκείνους τους τίμιους επαγγελματίες. Όσο για τους υπόλοιπους, κάθε επιτυχία χωρίς προσπάθεια και κόπο είναι εφήμερη να ξέρετε.
Αλκυόνη Χριστοδουλάκη
